Griet Depreitere is de Krak van Koekelare: “Ik ben er zeker van dat ik Charlotte ooit terugzie”

Griet Depreitere is de mama van Charlotte Gysel (18), die drie jaar geleden om het leven kwam in een tragisch verkeersongeval. Samen met haar man was ze vele jaren actief in de ouderkring van de basisschool van Bovekerke. Ze is ook lid van de kerkraad en één van de drijvende krachten achter ‘Bovekerke Kermesse’. Om de gedachtenis van haar dochter levend te houden, hielp ze mee bij het aanplanten van twee herdenkingsbossen in Oostende en Koekelare.

“Ik was heel verwonderd toen ik hoorde dat ik genomineerd was als ‘Krak van Koekelare’, maar ik viel pas helemaal uit de lucht toen ik vernam dat ik het grootst aantal stemmen achter mijn naam kreeg. Eigenlijk verdienen de andere genomineerden ook om Krak te worden. Of ik bekend ben in Koekelare weet ik niet zo goed. Mijn man Johan en ikzelf zijn nauw betrokken bij het verenigingsleven in Bovekerke en misschien heeft dat geholpen. Charlotte was ook een heel graag gezien meisje in Koekelare. Mijn verkiezing tot Krak is een teken van haar. Ze wil dat ik haar boodschap verderzet dat drugs en alcohol niet samengaan in het verkeer.”

De nieuwe Krak van Koekelare is een moedige en dynamische vrouw die niet bij de pakken blijft zitten en moed haalt uit de liefde en genegenheid van vrienden en familie. “Het verdriet om de dood van Charlotte zal altijd blijven, maar de scherpe kantjes vervagen wat. Af en toe komen die nog eens boven en dan laat ik dat ook toe. Eens goed huilen, verlost ook. Zo krijg ik weer de kracht om door te gaan. Die raad om eens goed te huilen als je een mindere dag hebt, geef ik ook andere mensen die verdriet hebben of een groot verlies moeten verwerken. Ik ben gelovig opgevoed en ben er zeker van dat ik Charlotte ooit zal terugzien. Dat geeft me ontzettend veel kracht om door te zetten en er elke dag het beste van te maken. Mijn gezin heeft me ook heel veel energie om verder te leven alsof Charlotte nog onder ons was. Samen met mijn echtgenoot doe ik er alles aan om onze zoon Arthur een liefdevolle en goede opvoeding te geven. Liefde geven is ontzettend belangrijk. Pas dan krijg je liefde terug.”

Griet Depreitere doet er alles aan om de gedachtenis aan haar overleden dochter levendig te houden. “Zolang we over haar praten en iets ondernemen dat ons aan haar doet terugdenken, is Charlotte niet dood. Toen Andy Vermaut met het idee op de proppen kwam om in Oostende een bos aan te planten ter nagedachtenis van Charlotte en alle andere verkeersslachtoffers hebben we onmiddellijk hiermee ingestemd. Ondertussen is er sinds vorig jaar ook een bos in Koekelare. Iedereen die behoefte heeft aan bezinning of rust kan daar even langsgaan.”

De mama van Charlotte heeft nog meer toekomstplannen opdat haar dochter niet vergeten zou worden. “Na haar begrafenisviering zijn honderd witte ballonnen de lucht ingegaan. De dag erna is er een ballon geland in het dorpje Pian del Betulle in Italië. Het dorpje wordt ook ‘Het Ultieme Paradijs’ genoemd. Dit was voor ons en voor velen een mooi teken van Charlotte. Dit voorval inspireerde een juf van het Sint-Martinusinstituut om een verhaal te schrijven. Leerlingen van het lager onderwijs hebben mooie tekeningen gemaakt en zo kwam een boekje tot stand. Ik zou heel graag een uitgever vinden om van het verhaal en de tekeningen een rouwboekje voor kinderen te maken. Charlotte zat in het eerste jaar van haar studies voor onderwijzeres toen ze overleed. Met het boekje maken we ook een stukje van haar droom waar om iets te betekenen voor kinderen.” (PDC)