Lowiese doorbreekt taboe rond maagverkleining: “Eindelijk kan ik ook genieten van de feestdagen”

Nog een kroketje? Die vraag zal de komende dagen in duizenden woonkamers weerklinken. We eten ons straks weer massaal een indigestie, maar dat eetgelag is niet voor iedereen een pretje. Lowiese Tienpont (22) uit Zwevegem worstelde jarenlang met haar gewicht en besloot op haar twintigste een maagverkleining te ondergaan. Met succes: ze verloor liefst 44 kilo. “Nu kan ik tenminste met plezier aan de feesttafel schuiven. Zonder oordeel van anderen.”

Lowiese Tienpont (22) ging niet over één nacht ijs toen ze op haar twintigste besliste om een maagverkleining, of gastric bypass, te ondergaan. Haar beslissing kwam er na jarenlang piekeren en worstelen met haar gewicht. Lowiese woog 107 kilo toen ze de knoop doorhakte.

“Ik ben altijd aan de zwaardere kant geweest, ook als kind. Maar het is pas in mijn tienerjaren echt de verkeerde kant op beginnen gaan. Ik heb rugproblemen waardoor sporten onmogelijk werd. Ik had pijn en ik werd echt belemmerd door mijn gewicht. Elk dieet waar ik aan begon faalde uiteindelijk faliekant, ik was dat jojo-effect echt beu.”

Veel kleine hapjes

Na de nodige gesprekken met haar chirurg en een psychologe kreeg Lowiese groen licht om haar plan uit te voeren. Initieel stond haar familie er sceptisch tegenover: “Mijn ouders vonden dat ik moest wachten tot ik ouder ben. Maar eerlijk? Als ik nog tien jaar zo had rondgelopen, zou ik doodongelukkig geworden zijn. Mijn artsen beseften gelukkig ook dat het echt diep zat én ik al alles had geprobeerd om op mijn eentje af te vallen. Sommige mensen kunnen het wel, heel bewonderenswaardig, maar mij lukte het gewoon niet”, klinkt het.

“Op jonge leeftijd een gastric bypass ondergaan heeft ook fysieke voordelen, het is een minder grote aanslag op je lichaam. Zo heb ik minder last van huidoverschot en andere kwaaltjes.”

Opengebloeid

Nu zijn we twee jaar later en Lowiese is gelukkiger dan ooit. De feestdagen staan voor de deur, en in tegenstelling tot vroeger kijkt de jonge studente nu wél uit naar die eindejaarsperiode. “Ik vond het vreselijk om mij op te maken voor zoiets, nu kijk ik graag in de spiegel wanneer ik een kleedje aan heb. Ik kan eindelijk ook met plezier aanschuiven aan de feesttafel. Voor mijn gastric bypass haatte ik het om te eten in het bijzijn van anderen, uit angst voor hun oordeel. Ik at daarom ook altijd veel te snel, gewoon om ervan af te zijn. Nu kan ik minder grote porties eten, maar ik geniet er tenminste van. Lang aperitieven, veel kleine hapjes en een klein hoofdgerechtje: dat is perfect.”

“Mensen zijn veel meer geïnteresseerd in wat je vertelt als je slank bent. Absurd eigenlijk”

Maar nog veel meer dan de lichamelijke veranderingen, is Lowiese vooral blij met het resultaat van haar beslissing op mentaal vlak. “Ik ben echt opengebloeid en uit mijn schulp gekomen. Mijn zelfvertrouwen kreeg een boost en ik durf meer op te komen voor mezelf. Op sociaal vlak is het effect enorm, mensen zijn veel meer geïnteresseerd in wat je hebt te vertellen als je slank bent. Het zou niet zo mogen zijn natuurlijk, maar het is wel de realiteit. Soms kan ik daar boos om worden, hoeveel aandacht ik nu bijvoorbeeld krijg door mijn uiterlijk. Was ik dan zoveel minder waard toen ik nog dik was? Ik ben blij dat ik het nu allebei heb meegemaakt, nu besef ik des te meer hoe de maatschappij nog steeds in elkaar zit.”

Geen wondermiddel

Toch is het niet elke dag rozengeur en maneschijn. De maagverkleining bezorgde Lowiese dan wel een slank lichaam, toch is het geen wondermiddel zonder enig nadeel. “Ik heb heel veel pijn gehad na de operatie, ook mijn haar begon uit te vallen”, bekent de Zwevegemse. “Je moet vooral geduld hebben. De eerste 20 kilo was er na twee maanden al af, maar vanaf dan gaat het traag. Je moet een waslijst aan regeltjes blijven volgen, zoals wachten met drinken tot een kwartier na je maaltijd. Ook alcohol kan ik amper nog consumeren. Na één glas ben ik zat, dus ik drink het gewoon niet meer. Daarnaast is de kans groot dat je je favoriete maaltijd niet meer kunt verteren, bij mij is dat tiramisu. Toen ik dat voor de eerste keer terug at ben ik zelfs flauwgevallen, je lichaam kan die shock van vet en suiker niet meer aan door de wijzigingen aan je verteringsstelsel.”

Ook voor de kosten van de hele procedure moest Lowiese zelf opdraaien: omdat haar BMI niet hoger was dan 41 en ze niet leed aan slaapapneu, diabetes of een hoge bloeddruk, moest ze 8.000 euro neertellen.

Door het dieet vóór de ingreep verloor Lowiese al 10 kilo, een half jaar na de operatie woog ze nog 58 kilo. “Daar kwam uiteindelijk een gezonde 5 kilo weer bij.” Lowiese deelde haar hele traject via sociale media. Dat deed ze voornamelijk om het taboe te helpen doorbreken, de negatieve reacties neemt ze er zonder verpinken bij.

“Ik vind het belangrijk om alles te tonen, zowel de positieve als de negatieve aspecten. Ik zou een gastric bypass zeker niet zomaar aan iedereen aanraden, want het is echt wel ingrijpend. Je moet bereid zijn om je hele leven aan te passen. Daarnaast is het ook jammer dat we als samenleving nog zo’n obsessie hebben met dat cijfer op de weegschaal. Ik begrijp het als de beste, ik vecht nog elke dag om dat los te laten. Wanneer mijn broek iets meer spant, schiet ik meteen in paniek. Maar het zou niet zo mogen zijn. Het belangrijkste is dat je relatief gezond leeft en je goed voelt in je eigen lichaam, hoe dat er ook uitziet.”