Sofya (21) en Karel (22) vervolledigen met Margaretha Oekraïens vijfgeslacht: “Lichtpuntje in moeilijke tijden voor onze familie”

Papa Karel (links), mama Sofya (midden) en overgrootmoeder Larisa (rechts). © MC
Jan Steenhoudt
Jan Steenhoudt Editieredacteur KW Kortrijk – Menen – Waregem

Margaretha Descheemaeker zag op 4 april het levenslicht in AZ Groeninge in Kortrijk. Het dochtertje van Sofya (21) en Karel (22) is de vijfde vrouwelijke telg in de Oekraïense familie Domanov, van wie overgrootmoeder Larisa (67) en betovergrootmoeder Katerina (93) pas in april vorig jaar vanuit de Oekraïense stad Irpin naar België zijn gevlucht.

3.435 gram en 50 centimeter: zoveel woog en mat de kleine Margaretha bij haar geboorte op dinsdag 4 april. Samen met haar ouders woont ze op een appartement in de Monseigneur de Haernelaan in Kortrijk. Margaretha heeft geluk, want naast familie in Zonnebeke, aan de kant van papa Karel, mag ze meteen ook op heel wat aandacht rekenen van de Oekraïens-Kortrijkse familie van Sofya. Sofya’s broer Mark (11), haar tweelingzus Aleksandra (21) en ouders Olesya (43) en Ignat Domanov (46) wonen immers op de Pottelberg in Kortrijk. Kersverse overgrootmoeder Larisa Fofanova (67) en betovergrootmoeder Katerina Klevets (93), die in april 2022 samen naar België waren gevlucht, kregen van het OCMW een woning in de Zwevegemstraat toegewezen.

Fysiologie

Sofya, wiens papa als onderzoeker toegepaste wiskunde verbonden is aan de KU Leuven, en zelf ook studente wiskunde is, en Karel, student politicologie en zoon van Zonnebeke-gemeenteraadslid Koen Descheemaeker, vonden elkaar toen Sofya op kot zat aan de Howest in Brugge.

“Ik heb Sofya in 2021 leren kennen”, vertelt Karel. “Het was dan wel geen liefde op het eerste zicht, we vonden elkaar toch meteen héél leuk. We hadden in het begin een sms-relatie en spraken gewoon vriendschappelijk met elkaar af.” Na de examens in januari 2022 sloeg de vonk dan toch over. “Karel had al vakantie, maar ik moest nog het vak fysiologie afleggen”, vertelt Sofya wat verlegen. “Hij is speciaal uit Leuven naar Brugge gekomen om mij te helpen studeren. Die maand februari hebben we met elkaar doorgebracht. Dat verliep zo goed dat we in maart beslist hebben om ervoor te gaan. We beseften dat we elkaar graag zagen, dus waarom niet?”

(v.l.n.r.) Oma Olesya Domanova, mama Sofya Domanova, overgrootmoeder Larisa Fofanova (67) en betovergrootmoeder Katerina Klevets (93) zijn trots op de geboorte van Margaretha (midden).
(v.l.n.r.) Oma Olesya Domanova, mama Sofya Domanova, overgrootmoeder Larisa Fofanova (67) en betovergrootmoeder Katerina Klevets (93) zijn trots op de geboorte van Margaretha (midden). © Els Deleu

Donetsk

De prille relatie van het jonge koppel verliep zo voorspoedig dat de twee al snel besloten het op een trouwen te zetten, na Karels huwelijksaanzoek aan de Sint-Maartenskerk in Kortrijk. Er stelde zich alleen één probleem: de geboorteakte van Sofya, die op haar zevende naar België verhuisde, lag nog ergens in de door de oorlog geteisterde Oekraïense stad Donetsk. En dat certificaat heb je nodig om te kunnen trouwen. “In november vroegen we in het Kortrijkse stadhuis naar mogelijke trouwdata”, aldus Sofya. “Maar daar zeiden ze meteen dat dat zonder mijn geboorteakte niet mogelijk was, en dat document ligt helaas in een of andere lege ruimte in het kapotgeschoten stadhuis van Donetsk.”

We wilden graag trouwen, maar omdat Sofya’s geboorteakte in Oekraïne ligt, is dat nog niet mogelijk – Papa Karel (22)

“Nu heb je, als je afkomstig bent uit oorlogsgebied, zoals Afghanistan bijvoorbeeld, normaal gezien geen geboorteakte nodig om te kunnen trouwen”, vult Karel aan. “Het zou immers te gevaarlijk zijn om die te gaan ophalen. Alleen geldt die regel vreemd genoeg nog niet voor Oekraïne, maar wel voor Vietnam, waar er geen echte oorlog meer plaatsvindt. We hebben daarop het Belgische consulaat in Kiev gebeld, maar die zeiden ons kortaf dat ze ‘grotere problemen hadden dan een zoekgeraakte geboorteakte’. Omdat we dat natuurlijk heel erg begrijpen, hebben we niet aangedrongen. Maar het blijft wel spijtig. Een oplossing op korte termijn is er ook niet. Je kan naar het vredegerecht stappen, maar daar zal het ook even duren voor de zaak uitgeklaard is. Ah, zolang we uiteindelijk maar kunnen trouwen, is het goed.”

Sterrenkijker

Hun wittebroodsweken moesten Sofya en Karel dan wel nog even uitstellen, met de geboorte van hun dochtertje Margaretha vormen ze sinds 4 april wel al een klein gezin in Kortrijk, waar het koppel sinds november vorig jaar woont. De zwangerschap van Sofya verliep goed, tot ze in week 37 een nier- en blaasontsteking kreeg en een week in het ziekenhuis moest verblijven. Ook de bevalling zelf ging niet van een leien dakje.

“Die heeft meer dan 24 uur geduurd”, doet Karel het relaas. “Onze dochter was een sterrenkijkerke, ze lag niet naar links of rechts in de baarmoeder gekeerd, maar met het hoofdje naar beneden gericht, met het gezichtje naar voren, naar de navel. Na een volle dag is Sofya dan toch voor een epidurale behandeling gegaan. Dat heeft de bevalling versneld.” Drie weken na haar geboorte maakt Margaretha het goed. Ze huilt weinig en krijgt iedere dag bezoek van familie en vrienden van Karel en Sofya. “Alleen op mijn tweelingzus Aleksandra hebben we even moeten wachten, want zij was op reis in Frankrijk. Mijn mama en de mama van Karel komen ook geregeld helpen, als wij helemaal uitgeteld zijn of moeten studeren”, lacht Sofya.

Met de examenperiode in juni komen er extra drukke weken aan voor het koppel. Sofya laat haar examens dan wel aan zich voorbijgaan, Karel doet ze alle vijf mee. “Die zijn voldoende gespreid, ik denk wel dat het mogelijk is, hoor”, zegt hij. “Ik heb mijn mastervakken wel naar volgend academiejaar uitgesteld, anders zou het te lastig geweest zijn.”

Bron van geluk

Niet alleen voor Karel en Sofya, maar ook voor Larisa Fofanova (67), die beroepshalve directrice was van een middelbare school, is de geboorte van haar achterkleindochter een bron van groot geluk. Zeker tegen de achtergrond van de ellendige oorlog in haar thuisland. “In 2014 zijn wij gevlucht uit Donetsk naar Irpin, nabij Kiev. Nu ben ik ontzettend blij dat we vorig jaar naar België gekomen zijn. Enkele dagen na ons vertrek is mijn huis in Irpin verwoest door de Russen. Dat scheelde dus erg weinig. In Kortrijk voel ik me goed, omdat mijn dochter en kleindochter hier wonen, maar vooral omdat ik onze kleine Margaretha kan bezoeken. Ze is een lichtpuntje in moeilijke tijden voor onze familie”, zegt ze.