De 87-jarige West-Vlaamse pater salesiaan Luk Verschuere is sinds 2014 de immer kwieke parochieherder van de Parroquia de Nostra Senora del Mar in de Spaanse toeristische metropool Benidorm aan de Costa Blanca. Via een zoekertje op het internet belandde hij in het vakantieparadijs, waar hij wekelijks een mis opdraagt.
Benidorm, het verticaal opgeschoten Spaanse Blankenberge, is wellicht de meest West-Vlaamse stad aan de Costa Blanca. Oostendenaar wijlen Gerard Brackx, stichter van Jetair, werd er zelfs ereburger. Hij ontdekte het vissersdorp, exploreerde de toeristische troeven, bouwde er zijn Hotel Belroy en stuurde al begin jaren zeventig zijn eerste charters die richting uit. In een rustige buitenwijk ontmoetten we er pater Luk Verschuere.
Een kleine wervende aankondiging in De Week, het ‘meest gelezen Nederlandstalige weekblad’ van de Costa Blanca, leidt ons naar de Parroquia de Nostra Senora del Mar in de Avenida Bruselas in Benidorm. In de moderne kerk gaat de energieke 87-jarige pater salesiaan Luk Verschuere, afkomstig uit Ingooigem, nog iedere week voor in de zondagsmis. Hoe belandt een West-Vlaamse pater als parochiepriester voor Vlaamse en Nederlandse overwinterende en sedentaire gelovigen in deze Spaanse vakantiemetropool waarvan de devote bewoners in 1961 een zwaar houten kruis in processie de heuvel op sjouwden om hun vissersdorp te vrijwaren van haar toen al frivole reputatie – su fama de frivola – van zon, zee en … bikini’s. Vervloekt door de kerk, gedoogd door Franco.
Zoekertje
Pater Luk Verschuere: “Via een internetzoekertje zocht de Nederlandse Rooms-Katholieke Geloofsgemeenschap een priester om in Benidorm erediensten in de eigen landstaal te verzorgen. Ik houd van uitdaging en avontuur, solliciteerde en trok naar Spanje.” In het naburige Finestrat kan Luk beschikken over een door de organisatie gehuurde flat. Op zon- en feestdagen is er om 10 uur een eucharistieviering en gezien de gemiddelde leeftijd van zijn parochianen staan er ook meer begrafenissen dan doopsels of huwelijken in zijn agenda.
Ik voel me hier gelukkig, omdat ik op mijn leeftijd nog dienstbaar kan zijn voor anderen
De kwieke salesiaan huivert wanneer we hem met eerwaarde of pastoor aanspreken: “Iedereen zegt Luc. En zelf voel ik me nog het meest een pastor, een herder die uitermate gelukkig is omdat ik hier op mijn leeftijd nog dienstbaar kan zijn voor anderen.”
Kerkgangers
De circa 250 kilometer lange Costa Blanca telt ruim 150.000 overwinterende Nederlanders en 15.000 Vlamingen. “Voor corona konden we geregeld rekenen zo’n 40 kerkgangers op zondag, 40 jaar geleden was dat nog 130. Vandaag schommelt dat rond de 15 tot 20 aanwezigen”, constateert Luk.
Zelf resideert hij in zijn Spaanse parochie van oktober tot Pasen. Dan lopen de contacten met het thuisfront over de snelweg van de sociale media. In april maalt hij met zijn auto de 1.800 km noordwaarts naar familie, vrienden en confraters in drie dagetappes. “Meer dan 40 jaar lang heb ik jongerenkampen begeleid als aalmoezenier in Zuid-Frankrijk, maar Spanje heb ik nu pas de laatste jaren ontdekt. Spijtig, want hoewel ik twee jaar Spaans heb gevolgd, krijg ik op mijn leeftijd die taal niet meer vlot onder de knie. Ik begrijp wel veel, maar grote conversaties kan ik niet voeren. Maar alle menselijk contact begint voor mij toch altijd met een simpele buenas dias of hola en een vriendelijk informerend qué tal?” Als professioneel opgeleid fotograaf hanteert hij ook graag de universele beeldtaal.
Takenpakket
Eenzaam voelt de pastor zich niet in zijn verre parochie. “En vervelen doe ik me ook nooit. Na het ochtendtoilet beredder ik het huishouden, bereid mijn middagmaal en bezoek parochianen. Daarnaast doe ik boodschappen, lees en beantwoord ik mijn talrijke mails, ik wandel, fiets en fotografeer en ik engageer me ook in de bloeiende lokale Vlaamse Club. Volgende week neem ik deel aan een vierdaagse binnenlandse uitstap met de Club, zo onderhoud ik ook mijn contacten. Twee dagen per week besteed ik ook aan de voorbereiding van mijn zondagdiensten. De meeste liturgische teksten actualiseer ik vanuit mijn persoonlijk geloof.” En de padre leest graag en veel. Momenteel is dat o.a. Sapiens, De Inquisitie en In Gods Naam.
Toekomst
“Ik voel mij hier aanvaard en gewaardeerd door de kleine kerkgemeenschap. Daarom ben ik een gelukkig mens die het aangename aan het nuttige paart. Maar ik zit met een grote verantwoordelijkheid: als ik mijn ambt opgeef, betekent dat het einde van deze kerkgemeenschap omdat de voorzitter-secretaris dan ook stopt. Ik hoop dus dat ik gezond blijf en hier volgend jaar weer aan de slag kan!”
(Marc Loy)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
