Een bloemetje voor An die al van kindsaf aan de allerliefste vriendin is

An Lippens heeft een missie: haar werkplezier delen met de patiënten. © mlt
Lieven Mathys
Lieven Mathys Community KW

“Anneke Lippens verdient een bloemetje”, schrijft Sandra Huysentruyt in een mail aan KW. “Na 48 jaar zijn we nog steeds vriendinnen! Ze is de liefste en trouwste vriendin die steeds voor iedereen klaar staat!”

Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Een vrijwilliger, een goeie buur of een duivel-doet-al in de vereniging? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.

“Anneke is geboren als jongste dochter van tien kinderen”, vertelt Sandra. “Ze is altijd in Veurne blijven wonen en werkt als kinesiste in het ziekenhuis van Veurne. We zijn in dezelfde week geboren, lagen samen in de kraamkliniek en hebben tot ons 12 jaar in dezelfde klas gezeten. Na 49 jaar zijn we nog steeds vriendinnen! Ze is de liefste en trouwste vriendin die steeds voor iedereen klaar staat!”

“We verschillen inderdaad slechts vijf dagen”, glundert An als we op de middagpauze bij AZ West in Veurne aankloppen met een bloemetje. “We zaten ook samen in de jeugdbeweging VKSJ tot aan de leiding van de Roodkapjes. Sandra trok in het middelbaar naar het college, ikzelf naar het Annuntiata-instituut. Maar we wachtten elkaar op woensdag en vrijdag wel op aan school.”

“Die diepe vriendschap van vroeger voel je nu nog steeds”

Uiteindelijk trokken de vriendinnen voor hun hogere studies naar de grootsteden. “Sandra naar Kortrijk, ik naar Gent. Ja, we zitten beiden in de medische sector (Sandra werkt als anesthesist in Sint-Andriesziekenhuis van Tielt, mlt). Na kennismaking met een kinesist bij ons thuis in de periode van studiekeuze, was de beslissing om kine te studeren snel gemaakt.”

De sociale reflex en warme persoonlijkheid van An komen alvast goed van pas in haar job want naast de behandeling zijn de patiënten vooral blij dat ze eens een babbeltje kunnen slaan. “Mensen eens doen lachen tijdens hun ziek zijn, dat doet deugd. Ik beleef plezier aan mijn werk en ik wil dat overdragen bij de patiënten. Al zeker in de coronaperiode was dat een surplus. Dat is mijn missie, er zijn voor de mensen zoals Sandra en ik elkaar ook steeds vinden.” (mlt)