Van een stevig uit de kluiten gewassen kerel tot een vlotte sportman en van een veelvraat tot een gezondheidsfreak. Toen Dimitrie Ducoulombier (47) besloot om zijn leven over een andere boeg te gooien, deed hij het meteen grondig. Hij verloor niet minder dan 80 kilo, terwijl hij de kilometers op de fiets bijeen reed. “Een maagoperatie? Nooit! Het was een combinatie van gezonde keuzes en heel wat wilskracht”, glundert de sportieveling bij de start van wat ‘zijn’ jaar moet worden.
“Eten? Dat was sowieso een groot pak friet met enkele ‘vlezekes’, een halve pot mayonnaise erop en 4 cola’s. Als dessert trok ik dan nog al snel een zak chips open om dan languit in de zetel te gaan liggen en wat TV te kijken!” Voor mensen die hem niet kennen is het moeilijk te geloven dat de Dimitrie die voor hun neus staat, dezelfde persoon is als hij beschrijft. Na een allesbepalende levensomwenteling kon hij zijn lichaamsgewicht van 160 naar 80 kilogram brengen, meteen goed voor de helft. “Natuurlijk is de eerste reactie die ik steevast krijg er eentje van het soort ‘operatie’. Mensen gaan er meteen van uit dat iemand die vermagert zich bijna per definitie heeft laten opereren. Een maagring of een bypass? Ik dacht er niet aan! Ik eet gewoon te graag, ben een rasechte bourgondiër en de verhalen van mensen die zich lieten opereren om nadien opnieuw naar hun oude gewicht te keren zijn legio. Neen, ik wilde voor eens en voor altijd af van het imago van ‘dikkerd’ zonder dat ik onder het mes moest.”
Discipline, doorzettingsvermogen en heel wat karakter. Het zijn slechts enkele van de woorden die naar voren worden geschoven wanneer dergelijke indrukwekkende prestatie wordt besproken. Helaas was het een dramatische gebeurtenis in het leven van Dimitrie dat de doorslag gaf. “Enkele jaren terug werd mijn mama dakloos na een felle brand in haar karige woning”, gaat de Geluwenaar verder. “De band die ik had met mijn moeder was erg sterk en ik moest er niet aan twijfelen om haar hier onderdak te bieden. Helaas kreeg ook het vieze kankerbeest grip op haar en het werd meteen een strijd die ze verloor. Dit hakte er zo hard in op mij, je kunt het je onmogelijk voorstellen. Ik richtte voor haar een kleine nis in bij ons thuis en op een dag keek ik naar haar foto en zei ik: ‘Mama, dit wordt mijn jaar!’. Mijn leven moest en ging anders worden en mijn besluit stond vast.”
Wielertoerist
Dimitrie trok richting een fietsspeciaalzaak, waar hij een tweewieler wilde aankopen. “Je hebt mensen die gaan wandelen, anderen gaan dan weer lopen, maar dat zijn allemaal dingen die ik zo gigantisch saai vind. Wandelen is voor mij iets wat je doet als je pakweg gaat winkelen in Sluis, niet meteen iets om te sporten”, klinkt het. “Ik wilde gaan fietsen, hoewel ik geen enkele ervaring had. Mijn helaas te vroeg overleden schoonvader was wel een gepassioneerd wielertoerist, maar zelf had ik er weinig finesse mee. Laat het ons zo zeggen: ik zou niet meteen thuisblijven om naar de koers te kijken. Toch dacht ik dat fietsen voor mij de oplossing kon bieden. Je had die mensen in de winkel moeten zien kijken. Een kerel van mijn formaat die daar even een koersfiets kwam kopen, ze dachten dat ik aan het lachen was. Ik vertrok er met een goedkoop exemplaar, een outfit in maatje 6XL en een helm. Voor mijn eerste trip besloot ik naar Bellewaerde te rijden en zo via de buiten terug huiswaarts te keren. Iets meer dan 20 kilometer kreeg ik op de teller en ik was compleet kapot. Mijn longen brandden in mijn borstkas, mijn lichaam huilde van de pijn, maar de knop in mijn hoofd was omgedraaid. Fietsen werd mijn nieuwe hobby en het werd meteen ook de motor van mijn gewichtsverlies.”
14.000 kilometer in 2021
Ondertussen zijn we meer dan een jaar verder en blijft Dimitrie de kilometers bijeen rijden. “Dagelijks naar het werk in Hulste met de fiets en als het weer even meezit ga ik ‘s avonds ook nog wat extra kilometers meepikken. Enkel wanneer er een dik pak sneeuw op de weg ligt, zou ik gaan opteren voor de wagen”, lacht hij. “Mijn huidige tweewieler heeft ook helemaal niets meer te zien met mijn oorspronkelijke fiets. Het goedkope exemplaar moest plaats maken voor een topmodel, volledig uit carbon vervaardigd en voorzien van kwaliteitscomponenten. Het eerste jaar dat ik op de trappers begon te duwen had ik mezelf voorgenomen om toch zeker 1.000 kilometer bijeen te rijden. Ik sloot het jaar af met 997, wat meteen een enorme teleurstelling was. Hoe kon ik in hemelsnaam die laatste 3 niet afgewerkt hebben. In 2021 besloot ik dan ook het goed te maken en dat deed ik ruimschoots. Op 31 december kon ik mijn koersfiets aan de haak hangen met zomaar even 14.000 kilometers aan verslonden asfalt.”
“Die mensen in de winkel dachten dat ik aan het lachen was. Ik vertrok er met een goedkope fiets en een outfit in maatje 6XL”
“Ik deed zelfs mee aan aparte wedstrijden aan de Belgische kust, gelegenheden waar men mij ook dit jaar opnieuw aan de start zal zien verschijnen. Dit jaar wil ik het nog scherper stellen en ik vond hiervoor een passende uitdaging. Via Facebook kon ik me inschrijven voor de FTK challenge, waarbij fietsliefhebbers afstanden afleggen om de aandacht op de gevolgen van kanker te vestigen. Ik voelde me hierdoor meteen aangesproken en schreef me in. Ondertussen zijn we een maand verder en sta ik reeds bovenaan het klassement met 1.550 kilometers in de benen. Het doel heb ik dan ook op 20.000 gezet.”
Van vettigheden afblijven
Van een canapéliefhebber tot een sportman van formaat, het is weinigen gegeven en hoewel Dimitrie het zonder operatie kon verwezenlijken moest hij alsnog onder het mes. “De 80 kilogram verloor ik puur door te sporten en mijn voeding aan te passen”, sluit hij af. “Geen frieten meer voor mij en al zeker geen frisdranken meer. Gezonde maaltijden en veel water waren de sleutel tot mijn succes. Mijn echtgenote maakt dan ook aparte maaltijden voor me klaar, want ik wil natuurlijk mijn gezin niet hetzelfde dieet als ikzelf laten ondergaan. Het doet me trouwens ook helemaal niets als ze hier zelf frieten of een pizza eten. Het feit dat ik mijn leven zo kon omdraaien zorgt ervoor dat ik van vettigheden afblijf. Helaas staat het verlies van zoveel gewicht ook gelijk aan een indrukwekkende massa huid die blijft hangen. Niet alleen oogt het helemaal nergens naar, het begon ook voor ontstekingen te zorgen. Zoiets kan onmogelijk vanzelf verdwijnen en dus moest alle huid operatief worden weggesneden. Op zich was ik wel blij met de ingreep maar ik moest 6 weken zo weinig mogelijk bewegen, dus ook geen fiets. Ik werd helemaal gek thuis! Maar los hiervan ben ik trots op het afgelegde parcours. Ik ging van een 6XL, een kledingmaat die je enkel maar in speciaalzaken kunt vinden, naar een large vanuit de supermarkt. En zelfs nu heb ik nog een beetje plaats over. Nooit ga ik nog terugkeren naar de persoon die ik toen was en de fiets zal me hierbij blijven helpen.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
