Déborah Giampietro zal haar 30ste verjaardag niet snel vergeten. Het is dubbel feest, ze werd door de lezers uitgeroepen tot Krak van Mesen. “Wij houden van Mesen en Mesen houdt van ons”, zegt ze.
Lees hier de verhalen van alle Kraks van 2022.
Déborah Giampietro woont in de Armentiersstraat, ongeveer tussen de kerk en de Faubourg d’Armentières. “Dit heet hier blijkbaar Huis Hellem en het zou een huis met een zekere geschiedenis zijn”, weet ze. “We wonen hier heel graag. Ik ben opgegroeid in een kleine gemeenschap in de Kempen en dat knusse gevoel komt hier natuurlijk ook helemaal naar boven.” Déborah is trotse mama van drie flinke kinderen en ze besliste om huisvrouw te worden sinds de geboorte van Cédric, die nu in het eerste leerjaar zit in de VBS van Mesen. “Ook mijn moeder was huisvrouw en ik had het geluk om in een heel warm nest op te groeien als derde van vier kinderen. Dat warm nest wil ik mijn kinderen ook bieden. Mijn man werkt voor Ambulance First Care, waar hij op de dispatching zit.”
Déborahs man is Jokim Soetaert. “Ook hij stamt uit een warm nest. Jokim is afkomstig uit Langemark-Poelkapelle. In 2013 woonden we voor het eerst samen in de Ieperse Cartonstraat. Maar we wilden graag een huis met een tuin. Financieel gezien was Mesen een interessante optie. Vijf jaar geleden verhuisden we dan naar waar onze huidige woonst. Naast ons gezin tellen we nog twee katten en twee kippen.”
Samenhorigheid
Intussen is Déborah al helemaal geïntegreerd in de dorpsgemeenschap. “Voor mij is het cruciaal dat ik ten dienste kan staan van de mensen. Dat kan via verenigingen, maar ook laagdrempeliger. Mensen kunnen steeds bij ons terecht voor een babbel of bepaalde hulpvragen. Als er nieuwe mensen in Mesen komen wonen, dan wil ik hen zeker helpen. De samenhorigheid hier in Mesen vind ik zo aangenaam. Iedereen kent elkaar en als je naar de Faubourg gaat, is het bijna steeds een dorpsfeest. Ook de kinderen hebben het hier naar hun zin, ze zijn bijvoorbeeld grote fan van de Vredestoren. Verder vinden we het uitkijkpunt op de Sint-Niklaaskerk een grote meerwaarde voor de stad. Ook begrijp ik het West-Vlaams ondertussen heel goed. Zo smeer ik ‘s morgens geen boterhammen, maar stuutjes.”
Engagement
Ze is lid van de fanfare en maakt deel uit van de ouderraad. “In de fanfare speel ik dwarsfluit. Door de recente geboorte van onze jongste zoon Emile, zal ik vanaf februari de draad daar weer opnemen. De repetities gaan afwisselend op woensdag en vrijdag door in het oud schooltje. Het is echt een zalige bende. Mijn academie startte ik in Baarle-Hertog en rondde ik af in Ieper. In de ouderraad help ik mee om projecten te verwezenlijken en het is opnieuw een manier om mijn dorpsgenoten beter te leren kennen. Door mee te helpen, wil ik alle schoolkinderen een mooie tijd bezorgen.”
Voor Déborah zit het leven dus mooi op de rails. “Ik ben een heel tevreden vrouw en zal zeker nog een tijdje huisvrouw blijven. Het is niet uitgesloten dat ik ooit weer ga werken, maar op dit moment wil ik tijd doorbrengen met mijn kinderen en ten dienste blijven voor de dorpsgenoten.”
“Ik was geschrokken, maar het bewijst wel dat Mesen ons graag ziet. En wij zien Mesen graag. Het is fijn dat ik in de voetsporen kan treden van Emily Jengember, want ik ken haar goed. Mocht het Steven of Olivier zijn, was dat even leuk geweest. We gunden het elkaar allemaal.”
Hoe hebben Jokim en jij elkaar leren kennen?“Dat was via de Bijbelschool in Gent. We zijn allebei opgegroeid als evangelisch christen en ook nu zijn we actief in De Hoeksteen, de evangelische kerk van Ieper.”
Jouw familienaam doet vermoeden dat er Italiaans bloed door je aderen stroomt?“Klopt, ik ben half Italiaans en half Nederlands. Mijn vader groeide op in Wallonië, nadat zijn ouders vanuit de streek rond Pescara naar hier kwamen om in de mijnen te werken. Mijn moeder komt dan weer uit de streek rond Breda. We proberen elkaar om de 6 à 8 weken te zien. Meestal is dat dan een volledig weekend, afwisselend hier of daar. Verder horen we elkaar vaak via WhatsApp. Ondanks de vrij ruime afstand blijft onze band heel sterk.”
Privé
Déborah werd geboren op 28 januari 1993 in Turnhout. Ze groeide op in Zondereigen, een deelgemeente van Baarle-Hertog. In 2011 leerde ze haar man Jokim Soetaert (32) kennen met wie ze in 2013 in het huwelijksbootje stapte. Samen hebben ze drie kinderen: Cédric (6), Célestine (3) en Emile (2 maanden). Het gezin woont sinds vijf jaar in de Armentiersstraat.
Loopbaan
Kleuter en lager volgde ze in Zondereigen, het middelbaar in het Heilig Graf in Turnhout. Ze werkte enkele jaren als opvoedster. Sinds de geboorte van Cédric is ze huisvrouw.
Vrije tijd
Déborah is lid van de ouderraad in VBS Mesen, speelt dwarsfluit bij de fanfare in Mesen en bakt heel graag.
Proficiat aan alle Kraks 2022
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier