Carmen Matthijs uit Roeselare is eerste vrouwelijke West-Vlaamse stafhouder: “Een pijnlijke beslissing nemen, is nooit plezierig”

Een gesprek voeren met Carmen Matthijs gaat vlot, zeer vlot. Logisch, want Carmen is advocaat en vennoot van Lysias Advocaten in Gullegem. De geboren en getogen Roeselaarse werd onlangs verkozen tot eerste vrouwelijke stafhouder van alle West-Vlaamse advocaten.

Op 24 juni werd je verkozen tot stafhouder van de Balie West-Vlaanderen. Een eengemaakte balie waarin alle West-Vlaamse advocaten zijn vertegenwoordigd, dat is toch revolutionair?

Carmen Matthijs: “In 2018 kwam het tot een fusie van de balie van Brugge met 670 advocaten, de balie van Kortrijk met eveneens 670 advocaten en de balies van Ieper en Veurne met telkens 70 advocaten. Dat maakt een balie van meer dan 1.400 advocaten in een eengemaakte structuur. Geloof me, veel collega’s benijden ons hierom.”

Je werd verkozen met een ‘resolute meerderheid’ zoals in het persbericht werd vermeld.

“Dat maakt me gelukkig, want maar liefst 94% van onze leden heeft zijn stem uitgebracht en ik heb 76% van die stemmen gekregen. En zo ben ik de eerste vrouwelijke stafhouder van de Balie West-Vlaanderen. Zelf sta ik daar niet zo bij stil maar blijkbaar is dat voor de media toch wel interessant.” (lacht)

Je bent nu stafhouder maar je bent toch ook niet helemaal onvoorbereid?

“Ik heb inderdaad een voorgeschiedenis. Ik ben zes jaar penningmeester geweest van de Balie Kortrijk en twee jaar penningmeester van de Balie West-Vlaanderen én ik was ook twee jaar vicestafhouder van de Balie West-Vlaanderen onder stafhouder Rik Crivits. Rik heeft altijd gezegd dat wij ons zouden profileren ‘als een tandem’ en voor mij was dat echt een zegen. Ik ben zeer goed voorbereid op mijn taak als stafhouder.”

Wat doet een stafhouder eigenlijk?

“Een stafhouder is de voorzitter van de Raad van de Orde, zeg maar de ceo van het bestuur van de advocaten. De taken van een stafhouder zijn veelzijdig. Enerzijds zijn we de biechtvader – of in mijn geval de biechtmoeder – van onze collega’s die hun hart willen luchten of iets uitgeklaard willen zien. Anderzijds is het soms nodig dat we collega’s op het matje roepen voor een tuchtverhoor en zijn we dan eigenlijk tuchtoverste. Heel vaak moet een stafhouder ook oplossingen zoeken in discussies tussen confraters maar altijd met de deontologische code in het achterhoofd.”

“Een stafhouder is het aanspreekpunt van de magistratuur, ontmoet andere stafhouders en is ook de vertegenwoordiger van zijn of haar balie bij de Orde van Vlaamse Balies.”

“Voorts onderhouden wij ook de contacten met de kamer van notarissen en gerechtsdeurwaarders, kortom, wij zijn het aanspreekpunt voor alle actoren binnen het domein van justitie.”

Een hele boterham. Heb je wel nog tijd om je andere advocatenwerk te verzorgen?

“Ik blijf zeker voortwerken in ons kantoor in Gullegem. Maar het klopt dat ik toch zo’n 50% van de tijd bezig zal zijn met zaken die een stafhouder moet doen. Ik zal dan ook twee of drie voormiddagen in Brugge aanwezig zijn en de andere voormiddagen in Kortrijk.”

Een stafhouder moet soms moeilijke beslissingen nemen. Zie je daar tegenop?

“Moeilijke of pijnlijke beslissingen nemen, is nooit plezierig. Maar ik ben geen groentje in de West-Vlaamse advocatuur en ik weet van mezelf dat ik integer en daadkrachtig ben. Mijn collega’s weten dat ook. En ik kan een beslissing nemen. Het kan dat die beslissing op dat ogenblik niet altijd de beste is maar er zal toch een beslissing worden genomen en er zal niet rond de hete brij worden gefietst.”

Je bent geen ‘televisie-advocaat’. Zal dit nu veranderen?

“Dat denk ik niet. (lacht) Het zijn de strafpleiters die het meest in beeld komen. Maar in de advocatuur zijn er meer dan strafpleiters en soms leggen bepaalde strafpleiters niet altijd de juiste klemtonen om onze job te belichten.”

Je vertelde me dat je op Krottegem bent opgegroeid en er klonk een soort trots in je stem?

“Ik ben zeer trots op mijn Roeselaarse afkomst. Ik woonde op de hoek van de Koornstraat en de Spanjestraat en ik ben dus opgegroeid op Krottegem. Maar als kind heb ik de naam ‘Krottegem’ nooit echt opgevangen. Ik geloof niet dat die naam al bestond, het is pas de laatste jaren dat de Krottegem-hype echt is gegroeid.”

Ga je deze zomer met vakantie?

“Ja, maar in juli, want in augustus wil ik de tijd nemen om me voor te bereiden op mijn nieuwe job. (lacht) Mijn man en ik kiezen voor een buitenlandse vakantie in de natuur. Nu corona een beetje onder controle is, nemen we opnieuw vakantie buiten België.”

Waar zien we Carmen Matthijs over tien jaar?

“Tegen dan heb ik wellicht mijn toga aan de haak gehangen en ben ik hopelijk nog gezond genoeg om veel reizen te kunnen maken. Ik leer ontzettend graag andere culturen kennen en waarderen. Dat verbreedt mijn visie op het leven en op de maatschappij.”