Bekende ‘Carrefour-tweeling’ verrast aan vooravond van pensioen: “Christine is iets ‘heviger’ dan Carine”

Tweelingzussen Carine en Christine Bonte gaan na meer dan veertig jaar te hebben samengewerkt in Carrefour De Panne met pensioen. © GUS
Redactie KW

Carine en Christine Bonte, beiden geboren op 3 november 1962, werken al meer dan 40 jaar in dezelfde Carrefour Market in de Zeelaan in De Panne. Met bloemen en een taart verraste het team de tweelingzussen. Binnenkort gaan de twee op pensioen. “Hoe kan dat? Ik zag je daarnet bij de droge voeding en nu zit je aan de kassa. Hoe dikwijls hebben we dat niet gehoord”, lachen de dames die als twee druppels water op elkaar lijken.

Het is gezellig druk vrijdagmorgen 3 november in de Carrefour Market, maar ver moeten we niet zoeken naar Carine en Christine Bonte. Zelfs op hun verjaardag zijn ze aan de slag in hun geliefde warenhuis. Christine werkt er intussen 42 jaar en Carine 40 jaar, maar eind deze maand gaan ze alle twee met pensioen.

Verrassing

Dat wilden zaakvoerders Dieter Salden (47) en Katleen Eggermont (48) niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Tussen de rayons kregen ze een boeketje en het team verraste hen met een gepersonaliseerde taart. Zichtbaar geëmotioneerd namen de zussen de felicitaties in ontvangst. Groot was hun verbazing toen ook hun eerste bazen, de ouders van Dieter, om de hoek kwamen piepen. “Dag meneer en mevrouw”, riepen ze verbaasd. Norbert Salden (80) en Iolanda Geessels (72) namen de toenmalige Nopri in 1994 over, ze maakten de overgang naar de GB mee en vandaag heet de winkel Carrefour Market.

Carine en Christine wonen al hun hele leven in De Panne. Ze liepen er, met gelijk kapsel en dezelfde kledij omdat mama dat wilde, school in het Atheneum, toen heette dat nog de RITO. Vandaag wonen ze bij elkaar om de hoek op een paar honderd meter van de Carrefour. Carine studeerde voor kapster en Christine deed snit en naad. “’Jullie zijn nu beiden afgestudeerd dus moeten jullie werken. Ik wil niet dat jullie de hele dag in de zetel hangen.’ Ik hoor het ons ma nog zo zeggen. En dus ging ze zelf op zoek naar een geschikte job. Zo rolde ik in de Nopri”, vertelt Christine. Na een korte loopbaan in een kapsalon vervoegde Carine haar zus. Sindsdien, dat is toch al veertig jaar, staan ze samen op de werkvloer.

Twee druppels water

Gezien ze als twee druppels water op elkaar lijken, is de verwarring nooit veraf. “We zien klanten inderdaad soms raar kijken”, lacht Christine. “Soms speel ik het wel eens mee. Hoe kan jij nu al aan de kassa zitten, terwijl ik je daarnet tussen de droge voeding zag? Ja, ik ben supersnel hé, maar eigenlijk staat mijn zus Carine in de afdeling droge voeding. We hebben wel nooit geprofiteerd van onze gelijkenis.”

“Ik herinner me nog de wachtrij van aan de bakkerij achteraan de winkel tot helemaal vooraan aan de kassa’s”

Norbert herinnert zich het eerste contact met de tweeling nog goed. “Ik had er een beetje schrik voor”, bekent hij. “Ik zag twee mooie, grote meisjes die sprekend op elkaar leken. Hoe zou ik die ooit uit elkaar houden? Maar hoe langer ik ze kende, hoe vlotter het ging maar het is toch nog telkens goed kijken.” Iolanda heeft er naar eigen zeggen nooit moeite mee gehad. “Ze hebben elk hun karakter. Christine is de hevigste van de twee en Carine is zachter en introverter. Ik heb hun inzet altijd enorm geapprecieerd. Op hen kon je rekenen. Het wederzijdse vertrouwen was groot.”

Dat bevestigen ook de huidige uitbaters Katleen en Dieter. “Carine kijkt graag de kat uit de boom, Christine is dan weer impulsiever. We maken het onderscheid net iets gemakkelijker omdat ze niet op dezelfde afdeling werken. Christine tref je vooral op de afdeling parfumerie, de non-food of aan de kassa. Carine neemt de droge voeding voor haar rekening en springt bij in de bakkerij. De twee zijn heel erg geliefd in ons team dat in totaal twaalf vaste werknemers telt. Op hen kan je bouwen door hun jarenlange ervaring. Ze zorgen voor stabiliteit.”

Veel veranderd

De tweelingzussen horen het graag. Zelf hebben ze ook mooie herinneringen aan hun tijd in de supermarkt. “We konden elke dag naar ons werk stappen of fietsen”, vertelt Carine. “Door onze wisselende uren deden we dat wel niet samen. Ook in de winkel hebben we elk onze verantwoordelijkheden, maar als het erop aankomt dan zullen we er wel staan voor elkaar. Trouwens voor al onze collega’s.”

“Het is een mooie periode geweest in het warenhuis, maar we voelen alle twee dat het tijd is voor een nieuw hoofdstuk”

Wat zijn de tijden veranderd! Christine ziet haar nog de inventaris en bestellingen noteren in een schriftje. “Wat een karwei”, zucht ze nog. “Eens we alles mooi hadden opgeschreven, moesten we naar de bureau waar oud-militair Julien met de grootste discipline alles intikte. Uiteraard maakten we ook de omschakeling naar de euro mee. Verder is het gamma aanzienlijk uitgebreid. Carine had in de beginperiode twee rayons droge voeding, nu zijn er dat tien. En toch was het werk vroeger een pak intensiever. Aan de kassa moest ik bijvoorbeeld alle prijzen ingeven terwijl dat nu allemaal gescand wordt. De grote zomerdrukte is er nog wel, maar vroeger was die veel erger. Ik herinner me nog de wachtrij van aan de bakkerij achteraan de winkel tot helemaal vooraan aan de kassa’s. We moesten de klanten helpen inpakken om het wat sneller te laten vooruitgaan. Lange tijd waren we de enige supermarkt in de Zeelaan.”

Iets vroeger met pensioen

Dat klanten en leveranciers hun namen vaak door elkaar haalden, vinden Carine en Christine niet erg. “We hebben heel wat afgelachen. ‘Hoe gaat het met jouw hondje’, vroeg een klant terwijl ik er geen heb maar Carine wel. Een leverancier begon dan weer een hele uitleg te geven terwijl die eigenlijk voor mijn zus was. En toch zijn we twee individuen met elk ons karakter. Het kan zijn dat we toevallig, zoals vandaag, dezelfde kledij aantrekken maar ik heb veel liever structuur en raak sneller gestresseerd wanneer iets niet volgens plan verloopt. Carine kan dat allemaal veel gemakkelijker loslaten. Officieel gaan we alle twee op 30 november met pensioen, maar omdat we nog verlofdagen hebben zullen we iets vroeger kunnen afronden.” En daar zijn de twee stiekem heel tevreden over. “Op 30 november doen we namelijk onze jaarlijkse inventaris”, knipoogt Katleen. “We wilden het de zussen niet aandoen om die karwei op hun laatste dag voor te schotelen.”

Hoe Carine en Christine hun dagen zullen invullen vanaf december? “We zullen ons niet vervelen”, klinkt het in koor. “Twee keer per week samen fitnessen staat alvast op ons verlanglijstje. Ook onze jaarlijkse reis met de drie zussen is iets waar we naar uitkijken. Vooral leven zonder wekker en dagelijkse routine. Het is een mooie periode geweest in het warenhuis, maar we voelen alle twee dat het tijd is voor een nieuw hoofdstuk. We weten alvast een goed adresje voor onze dagelijkse boodschappen”, proesten de twee het uit. (GUS)