In 2006 werd ze de eerste vrouwelijke kustburgemeester, maar Christine Beirens (56) belandde zes jaar later in de oppositie en raakte zo haar burgemeesterssjerp kwijt. Sinds de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2018 zetelt ze opnieuw in de meerderheid als schepen van onder meer Financiën en Personeel in De Haan. “Niet meteen de meest zichtbare bevoegdheden”, merkt ze op.
Christine Beirens werd in 2000 voor het eerst verkozen als gemeenteraadslid voor de Lijst Burgemeester (LB). Vijf jaar later werd ze schepen en toen burgemeester Ivan Cattrysse eind 2005 een stap opzij zette, volgde ze hem op.
“Ik had als burgemeester een iets andere stijl. Ivan zag je overal – hij was zo’n typische burgemeester van het volk”, zegt ze. Zelf wordt Beirens vaak getypeerd als politica met een gedegen dossierkennis. Als nicht van oud-burgemeester en LB-oprichter Leon Beirens, komt ze ook uit een politiek beslagen familie. “Ik heb altijd een gezonde interesse gehad in politiek. De kans om mee het beleid uit te tekenen en iets te kunnen veranderen in je eigen gemeente heeft me steeds aangesproken”, klinkt het.
Middenweg bewandelen
“Een burgemeester die veel onder de mensen komt, heeft vandaag de dag nog altijd een streepje voor. Je moet makkelijk aanspreekbaar zijn en weten wat er onder de bevolking leeft, zodat er geen kloof ontstaat tussen de burger en de politiek. Maar dossierkennis is daarnaast ook veel belangrijker geworden. Recepties afschuimen staat niet per se meer garant voor een goede burgemeester zijn; vandaag komt het erop aan om een middenweg te bewandelen.”
Christine Beirens raakte in 2006 herkozen en mocht zich als burgemeester nog één termijn bewijzen. In 2012 moest ze echter de duimen leggen voor het van de LB afgescheurde Bewust ‘12, met Peter Breemersch op kop. De volgende zes jaar zat ze een oppositiekuur uit.
“Tja, waaraan lag dat? Die vraag stel je je dan natuurlijk wel eens. Had ik dan misschien toch nog iets meer overal aanwezig moeten zijn in plaats van aan dossiers te werken? Het neep in het begin toch wel een beetje, vooral omdat ik zag dat er geen voortzetting was van ons beleid. Maar goed, een oppositiekuur moet je aanvaarden, ook al wil je als politicus natuurlijk liever aan het beleid deelnemen. Dat is tenslotte de reden waarvoor je in de politiek stapt, om mee het verschil te maken.”
Minder op inhoud
In de zes jaar daarna werd er volgens Beirens iets minder op inhoud gewerkt. “Iets wat ik nu ook zie in de oppositie: sommige tussenkomsten in de gemeenteraad getuigen niet altijd van een gedegen dossierkennis. En ik kan mij soms ook niet van de indruk ontdoen dat er al eens op de man wordt gespeeld in plaats van op de bal”, zegt ze.
De samenwerking met Wilfried Vandaele gaat al lang mee: toen Beirens in 2006 burgemeester werd, nam hij haar schepenzetel over en ze behaalden later dat jaar een absolute meerderheid met de kartellijst LB+Samen. Ook in 2012 trokken ze samen naar de verkiezingen.
“Mijn taak is om De Haan op financieel vlak gezond te houden. Er werd nog geen enkele belasting verhoogd”
“Ook al zijn we het niet altijd eens, Wilfried en ik hebben het steeds uitstekend met elkaar kunnen vinden. Misschien omdat we als politici uit hetzelfde hout gesneden zijn: allebei trachten we die gulden middenweg te bewandelen en dossierkennis te verzoenen met een aanwezigheidspolitiek. Het voordeel van Wilfried is ook dat hij als parlementslid goed zijn weg kent in Brussel. Dat is onze gemeente al dikwijls ten goede gekomen.”
Intense periode
Toen ze zelf de sjerp kwijtspeelde, kon ze daar naar eigen zeggen relatief snel vrede mee nemen. “Het burgemeesterschap was een mooie periode uit mijn leven; ik heb dat ontzettend graag gedaan. Maar het was ook een heel intense periode. Halfweg de legislatuur werd ik mama, en daar kwamen dan nog eens de verantwoordelijkheden van mijn advocatenpraktijk bovenop. Ik klopte toen vaak lange dagen – nu nog, maar als schepen heb je niet meer over alles die eindverantwoordelijkheid. Burgemeester zijn is dus best wel een uitdaging: hoge bomen vangen veel wind en je maakt niet altijd vrienden aan de top.”
Dat ze als schepen nu horizontale bevoegdheden als financiën, personeel en informatica heeft, vindt ze wat dubbel. “Mijn huidige bevoegdheden staan stuk voor stuk ten dienste van de andere diensten en zijn onmisbaar voor de werking van het bestuur. Meestal gaat het om onzichtbare realisaties en is het gewoon hard werken achter de schermen. Zo heb ik samen met mijn diensten bijvoorbeeld al onze verzekeringspolissen doorgelicht, waardoor we nu op jaarbasis 125.000 euro besparen. Maar dat zijn helaas niet altijd zaken waarmee je de krant haalt”, zegt ze.
“Het is bijvoorbeeld ook mijn taak om erover te waken dat de inkomsten en de uitgaven in balans zijn en onze gemeente financieel gezond blijft. En kijk, we hebben nog geen enkele belasting moeten verhogen en ook nog geen enkele nieuwe lening moeten afsluiten. Onze ploeg staat voor een zuinig en doordacht beleid, zonder op de noodzakelijke investeringen te besparen”, zegt ze ten slotte.
(WK)
Verkiezingen 2018: drie jaar later
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
