“De vraag naar een Action in Ieper? Dat was om aandacht te trekken”: Frederic (48) blikt terug na stunt met eenmanspartij in Ieper

Frederic Lamoot: “De volgende keer ben ik er weer bij, maar niet met een eenmanslijst en misschien met een andere naam.” © TOM GHEERAERT
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Behalve de habitués van de Facebookgroep ‘Je zie van Iper oa je…’ kende wellicht bijna niemand Frederic Lamoot, tot hij vorige zondag op het stembiljet van elke Ieperling prijkte. Met zijn eenmanslijst L.A.M.O.O.T. en speerpunt ‘een Action in Ieper’ leek hij de ludieke clown, maar voor Frederic is het menens. “Over zes jaar doe ik weer mee”, vertelt hij.

Wie is Frederic Lamoot?

Frederic werd geboren in Kortrijk op 21 juni 1976. Hij heeft een relatie met Ann Mahieu. Uit een eerder huwelijk heeft hij drie kinderen: Luna (21), Lola (18) en Louis (14). Hij woont aan het Zaalhof.

Nadat hij de richting economie-moderne talen volgde in het College van Wervik volgde Frederic twee jaar filmschool in Brussel, maar maakte die studie niet af. Ondertussen werkt hij al tien jaar als productieleider voor een klein Iepers bedrijfje.

In zijn vrije tijd gaat hij graag poolen en geniet hij van uit eten gaan en koken.

De eenmanslijst L.A.M.O.O.T. – Ludiek Alternatief Met Ogenschijnlijk Onnozele Thema’s – kon geen potten breken op verkiezingszondag. Met 177 kiezers haalde Frederic Lamoot bijlange niet de 500 die nodig waren voor een zetel in de gemeenteraad. “Ik zat al twee jaar met het idee om op te komen, maar ik heb pas drie dagen voor de deadline een handtekening kunnen krijgen van een zittend gemeenteraadslid. Daardoor was mijn voorbereiding niet optimaal”, zegt Frederic.

Is dat waarom het niet gelukt is om een zetel te veroveren?

“Wat mij het meest gekloot heeft, is de afschaffing van de opkomstplicht. Nu was de opkomst 63 procent. Mocht de overige 37 procent moeten stemmen, dan zou volgens mij een groot deel hun foertstem aan mij gegeven hebben. Niet omdat ik links of rechts ben, maar als protest.”

“Ik wilde bewijzen dat ik meer ben dan een klavierheld”

Heb je op een bepaald moment gedacht dat het je zou lukken?

“Nee, ik wou gewoon niet afgaan. Met vijftig stemmen was ik ook content. Naarmate de verkiezingen dichterbij kwamen zeiden wel meer mensen dat ze op mij gingen stemmen. We vinden het moedig dat je alleen opkomt, voor de anderen willen we niet stemmen, hoorde ik dan. Op zulke momenten dacht ik: misschien kan ik voor de verrassing zorgen.”

Het leefde ook op Facebook.

“Ja, ik ben een beetje de klavierheld van Ieper, maar ik ben juist met mijn lijst begonnen om te bewijzen dat ik niet enkel een klavierheld ben. Ik wil het ook wel bewijzen hier in Ieper. Inspraak heel belangrijk voor mij. Op ieder inspraakmoment ben ik erbij. Niemand weet dat, ook niet de mensen die kritiek op mij hebben. Ik had graag in de oppositie gezeten. Dan kon ik mijn gedacht zeggen. Nu heb ik 300 handtekeningen nodig om zelf iets te mogen voorstellen in de gemeenteraad. En dat zouden geen domme dingen zijn.”

Nochtans namen weinig mensen jouw belangrijkste programmapunt over de Action serieus.

“Dat was vooral om de aandacht te trekken. Dat betekent niet dat ik geen interesse heb in veiligheid of mobiliteit, maar alle partijen maken daar hun speerpunt van. Ieder jaar beloven ze dat, maar er verandert niks. Zoals het openluchtzwembad. Ik heb ideeën wat betreft waterrecreatie in openlucht. Dat is een thema waar ik al jaren mee bezig ben. Ik pleit ook voor een buurthuis dat 24 op 24 open is. Dat kan perfect in het Sint-Jansgodshuis.”

“Ieper is niet meer de bruisende stad van vroeger”

Hoe heb je de campagne beleefd?

“Heel intens. Ik had al die media-aandacht, artikels, vragenlijsten, enzovoort niet verwacht. Ik was ook maar alleen en soms was het een beetje overweldigend. Maar eigenlijk vond ik het wel tof om mee te maken. Ik had ook niet de tijd en het budget om echt campagne te voeren. In totaal heb ik er 130 euro aan besteed. Daarmee liet ik tien affiches en 250 visitekaartjes maken. Ik heb er maar acht opgehangen en van de visitekaartjes heb ik er nog 100 over.”

Wat is het belangrijkste dat je geleerd hebt?

“Dat je het goed moet kunnen uitleggen, maar toch mag je niemand voor het hoofd stoten. Ik heb veel bijgeleerd over hoe de media werkt en hoe je daarmee moet omgaan. Ik werd ook meteen voor de leeuwen gegooid op dat Unizo-debat. Dat was een ramp. Ik kwam niet uit mijn woorden. Voor publiek spreken is niet mijn sterkste punt. “

Kreeg je ook negatieve reacties?

“Minder dan verwacht. Nochtans heb ik een ‘fanclub’ die me niet kan luchten. Nu beginnen ze er wel mee te lachen. Maar ik heb niets liever, want dan kan ik reageren. Woord en wederwoord. Achter mijn klavier ben ik welbespraakt. In het echt ook, maar niet voor een groot publiek. Sommigen zeggen: het is maar een tjeuten, maar ik probeer mensen te helpen. Ieder jaar sta ik aan het Vleeshuis om soep of ijsjes uit te delen aan de blokkende studenten. Ik loop daar niet mee te koop. De jeugd is de toekomst van Ieper, maar ze trekt weg. Ik zie het bij mijn eigen dochter, die sowieso in Gent zal blijven wonen na haar studies. Vroeger was Ieper een bruisende stad, maar dat is voorbij. Ik kwam van Wervik speciaal naar Ieper voor het openluchtzwembad, de uitgaansbuurt,… Ik was 26 toen ik hier kwam wonen. De Vismarkt was een levendige uitgaansbuurt. En nu? Als je hier om middernacht rondloopt, is er niets. Alles is gesloten. Ik werk als flexi-jobber in de horeca in Kortrijk. Daar kan je na het eten nog een dansje doen of op café napraten. In Ieper heb je dat niet meer.”

Heb je spijt van je deelname aan de verkiezingen?

“Nee, zeker niet. Ik ben heel tevreden. De volgende keer ben ik er weer bij, maar niet met een eenmanslijst en misschien met een andere naam. Nu zal ik vooral opvolgen of de meerderheid al hun beloften zal inlossen.”