Het belooft zaterdag een warme avond te worden bij Cercle. Niet alleen schieten de temperaturen omhoog, ook wordt het een verhitte finalematch tegen Beerschot-Wilrijk. Paars-witte fans in het Cercle-publiek, Antwerp-hooligans in Sint-Andries, jennende Club-fans op sociale media… Het zou zomaar eens kunnen.
Maar hopelijk wordt het voor Cercle Brugge in de eerste plaats een groot volksfeest. Na vijf seizoenen degradatievoetbal, vagevuur en hel kregen we de voorbije jaren veel sympathie voor de doorwinterde Cerclefan. Het zijn moeilijke jaren geweest voor de groen-zwarte supporters. Toch bleven de échte aan boord. Respect!
Dit seizoen werd toch iets neergezet, een uitbreiding van de basis. Met dank aan AS Monaco vooral. De toevloed aan kwaliteitsvolle spelers was enorm. Maar er waren ook heel wat miscasts. Sommigen zijn alweer vertrokken zonder ook maar een deftige bal aan te raken. Of wat zeggen de namen Carlens Arcus en Gonçalves Nogueira Vagner u? Soms had ik de indruk dat het vooral nattevingerwerk was, hopende op die ene voltreffer. Opvallend was ook de constatatie dat Cercle plots twee doelmannen op de bank moest zetten om aan genoeg voetbalbelgen te geraken.
Na vijf jaar groen-zwarte ellende verdienen de fans deze titel
Maar los daarvan is de verdienste van héél Cercle groot, ook van de crew van vóór het Monaco-tijdperk. Bestuur én medewerkers. Zij zorgden voor continuïteit, stortten zich niet halsoverkop in avonturen, boden een passend tegengewicht aan de groeiende negativiteit. Dit, aangevuld met de kennis van vakmannen als onder meer Filips Dhondt en Frank Vercauteren, was een sleutel tot het huidige succes.
Op het Kiel liet Vercauteren zich nog van zijn meest verdedigende kant zien. Dat kon goed uitgedraaid hebben, ware het niet van die ene blunder. Was Cercle voor de heenmatch lichtjes favoriet, nu is Beerschot-Wilrijk ietwat in het voordeel. Maar in zo’n finalematch tellen statistieken gelukkig niet.
Eerste klasse B
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier