“Ondertussen is onze hond zo’n vijf maanden samen met zijn lief”

Onze hond heeft een lief. Nooit gedacht dat ik deze woorden zou neerpennen en toch is het zo. Ondertussen is onze hond zo’n vijf maanden samen met zijn lief. We kwamen gepakt en gezakt thuis van het ziekenhuis met onze pasgeboren dochter. Aan ons keukenraam zag mijn man een kleine kat. Kort staartje, oogje kwijt, mager… Hij trok onmiddellijk naar de supermarkt om kattenvoer. Het is een sukkeloare, maar we proberen de kat te vertroetelen. Het kattenvoer wordt niet echt aangeraakt, de brokken van onze hond lijken meer in de smaak te vallen. Sinds die mooie dag in augustus hebben we een nieuwe bewoner. En onze hond dus een lief.

Onze zoon is al een tijdje vragende partij om een kat en we houden steeds de boot af, want: ‘de hond is nu echt wel te oud om te wennen aan een kat, misschien later…’. Dat die kat nu onze tuin als vaste stek had gekozen, vonden we dan ook speciaal, want heel enthousiast is onze hond niet als het over katten gaat. “Je moe eki komen kijken. Die kat slaapt samen met de hond in haar huisje.” Onze hond heeft achteraan in onze tuin een ‘huisje’ en ze heeft blijkbaar een huisgenoot.

Onze achterdeur staat open om onze nieuwe bewoner binnen te laten, om eens bij de dierenarts te kunnen langsgaan om te zien of de kat gezond is. Misschien mist er ook iemand zijn of haar kat. Af en toe spendeert de kat een dagje binnen en dan zijn we getuige van het mooie liefdesverhaal tussen onze hond en zijn lief. En wanneer de kat beslist om buiten te blijven, dan doet onze hond dat ook. Samen uit, samen thuis!