Het Schrift

Het is weer gebeurd: ik ben weer verliefd geworden op een idee. Ik ben vrij immuun voor fitness- of dieetrages, goede voornemens zeggen me weinig. Net als de belofte dat je leven gaat veranderen als je opstaat om 5 uur en sport voor je aan je dag begint, koffie en chocolade bant. Maar wat ben ik zwak als er een onbeschreven, leeg notitieboekje voor me ligt. Nu ga ik mijn leven echt beteren, nu ga ik er in schrijven, nu gaat alles veranderen.

Online zag ik het perfecte schrift, harde kaft, zacht papier, valt open zoals het moet. Niet te verkrijgen in België, uiteraard. Maar wat droom ik. Ik fiets door de dichte januarimist en droom, schrijf in mijn hoofd al hele teksten. Dit is wat ik ga schrijven, als ik eindelijk mijn schrift heb. Online lees ik artikelen over hoe schrijven met de hand je creativiteit aanwakkert, hoe je zo je ‘schrijfspier’ traint. Dit is hét, denk ik, terwijl ik grandiose zinnen en epossen bedenk. Ik ga schrijven over de zee, de stad, het leven en alles en dat op een fantastische manier, als ik mijn Schriftje maar heb.

“Uiteindelijk staat mijn telefoon vol met halve zinnen”

Maar eerlijk is eerlijk: ik heb stapels schriften. Ik kan er niet aan weerstaan. En uiteindelijk is het mijn telefoon die vol staat met halve zinnen en onuitgewerkte ideeën, neergetypt op een onooglijk moment ‘s nachts, woorden die in de helderheid van de ochtend alleen maar warrig en onvolledig lijken. Het is het idee dat telt, zeker. Het zijn de zinnen die ik in mijn hoofd al heb geschreven, terwijl ik droomde over het ideale schriftje dat alles waar gaat maken. Nu nog herinneren hoe die ene perfecte zin over de zee ook alweer ging.