Landbouwer Marino (46) uit Merkem moet evacueren, maar blijft tot de laatste melkkoe: “Dit kan een ramp zijn voor iedereen hier”

Vrachtwagens, tractoren en brandweer verzamelden woensdagavond aan de Spaarbekkenhoeve van Marino Leeman (46) ter hoogte van de winterdijk bij Merkem. Het hoge water golft al gedeeltelijk op het smalle weggetje van de dijk en vlakbij wordt een kraan ingezet om de dijk te verstevigen.

(lees verder onder de video)

“Voor een landbouwer is dit een akelig gevoel, het is heel pijnlijk”, getuigt de landbouwer met tranen in de ogen na de evacuatie van zijn dieren.

“Een kleine helft van mijn 130 runderen zijn opgeladen, net als mijn schapen en paarden. Ik heb al twee dagen in het water gezeten als vrijwillig brandweerman. De voorbije nacht heb ik maar een uurtje geslapen.”

“Tijdens mijn middagdutje werd ik wakker door het bezoek van de politie met het bericht dat ik moest evacueren. Dit moest even doordringen, maar we hebben geen keuze. Ik hoop dat de dijk niet breekt, anders wordt het een ramp voor ons en vele andere mensen hier.”

Waarheen?

Toch bleef Marino vannacht op de boerderij. “Want mijn melkkoeien zijn hier nog. Ik kan deze dieren niet zomaar verplaatsen: ze moeten elke dag gemolken worden met een installatie. Nee, dit kan ik momenteel nog niet… (krijgt het moeilijk) het is heel moeilijk, heel lastig. We moeten vooruit, we kunnen niet anders.”

Ook zijn vrouw en oudste zoon blijven om te helpen. “De andere kinderen gaan elders overnachten voor de veiligheid. Als de dijk zou breken, zullen de dieren niet meteen verdrinken maar moeten ze meteen allemaal weg door die massa water van Stavele tot hier. Dat is immens.”

“Ik blijf tot de laatste snik op de hoeve om met mijn vrouw en zoon te redden wat er te redden valt”

“Welke golfhoogte zal dat niet zijn? Waar ik dan met de melkkoeien heen moet, weet ik nog niet. De evacuaties zijn zeker terecht, want als brandweerman heb ik al veel triestige zaken gezien. Een stal melkkoeien zomaar verhuizen of achterlaten, lukt helaas niet.”

“Ik blijf tot de laatste snik op de hoeve om met mijn vrouw en zoon te redden wat er te redden valt. Ik ben hier geboren en getogen. Wateroverlast hebben we al meegemaakt, maar zoiets dat nu op ons afkomt… dat is niet te vatten.” (TP)