Chantal zit al een week thuis vast door wateroverlast: “Zal wellicht nog twee weken duren voor het is weggetrokken”

Chantal Schelstraete zit al een week thuis in Lo-Reninge helemaal ingesloten door water. Dankzij een goede voorraad, haar dochter en de brandweer, die boodschappen wilde overzetten met een bootje, kan ze het er volhouden. “Het water komt gelukkig nog niet binnen in huis en hopelijk kan het ook zo blijven. Maar zo erg heb ik het nog nooit gezien, ook niet tijdens de grote wateroverlast van 1993. Er mag geen twintig centimeter water meer bijkomen, anders zal het hier ook onderlopen.”

Al een week lang ligt het sociale leven van Chantal Schelstraete uit Lo-Reninge stil. Sinds vorige maandag is haar huis volledig omringd door water en kan ze het eigendom niet zomaar verlaten. “Voorlopig kan ik op het gemak binnenblijven en is er geen dringend probleem. Zolang het water niet binnenkomt, kan ik er nog mee lachen. En hopelijk zal het ook zo blijven.”

“Het water zakt telkens langzaamaan weg, maar om de zoveel dagen komt er opnieuw bij. Zo komt er geen einde aan”

Het waterpeil in de regio van Lo-Reninge staat momenteel nog boven de alarmdrempel. “Volgens de diensten van Waterinfo kan het waterpeil de komende dagen nog gaan stijgen. Het water zakt langzaamaan weg, maar om de zoveel dagen komt er opnieuw bij. Zo komt er geen einde aan. Er zal nog veel moeten veranderen voordat ik terug naar buiten kan. Aan dit tempo zal het nog twee weken duren”, vertelt Chantal.

Ergste wateroverlast ooit

De wateroverlast in de Westhoek zorgt al een week voor kritieke toestanden. “Zo erg heb ik het nog nooit gezien, ook niet bij de grote wateroverlast in 1993. Ik heb er zelfs nog ergens krantenknipsels van zitten. Het valt ook allemaal heel slecht samen. Toen het begon was er springtij en kon het water niet weg en dan bleef de regen komen. En ook het water vanuit Frankrijk kan je niet stoppen. Je kan moeilijk een dam bouwen op de grens.”

“Dit is een oud huis en gelukkig wisten mensen vroeger goed waar ze hun huizen moesten bouwen”

“Zolang het waterpeil niet nog twintig centimeter stijgt, is het goed. Daarom zal deze week nog even spannend worden. Ik volg nu de weerberichten op de voet. Gelukkig wisten mensen vroeger al goed waar ze hun huis moesten bouwen. Dit is een oud huis en er staat zelfs nog niet eens water in mijn kelder. En dat terwijl er op hetzelfde niveau buiten een meter water staat. We zouden bijna moeten overwegen om opnieuw paalwoningen te bouwen”, lacht Chantal.

Zo lang mogelijk blijven

Chantal wil zo lang het kan in haar huis blijven. “Ik ben gepensioneerd en moet gelukkig niet het water oversteken met een bootje om naar het werk te kunnen gaan. Vroeger heb ik wel zo’n apenstreken uitgehaald met een bootje om destijds de pony’s te kunnen eten geven. Die zijn er nu niet meer, maar er lopen hier wel nog twee zeer blije poezen, want nu komen net alle muizen tevoorschijn.

“Gelukkig heb ik ook wel een voorraad eten in huis. Toevallig was ik net mijn diepvries al beginnen leeg eten om die binnenkort te kunnen kuisen. Daarom heeft mijn dochter vorige week nog boodschappen gedaan en heeft de brandweer deze naar mij gebracht met een bootje. Dus een heel dikke duim voor hen en al het werk dat zij doen.”

“Ik wil graag hier blijven om alles in de gaten te houden. Een paar weekjes is nog niet zo erg, maar als het nog veel langer gaat duren, dan kan het wel op de zenuwen beginnen werken”, besluit Chantal.