“Miss België niet meer van deze tijd? We halen meer dan duizend inschrijvingen!”: Darline Devos (59) kroont straks negentiende Miss

In 1928 werd met Anne Koyaert de allereerste Miss België gekroond. De meest prestigieuze schoonheidswedstrijd van het land bestaat dus al bijna een eeuw, waarvan ruim een vijfde in handen van Darline Devos. Op zaterdag 24 februari kroont ze haar negentiende Miss België. “Als ze de kamer binnenkomt, moeten alle gesprekken stilvallen: dát soort miss zoeken we.”

Wie per ongeluk het kantoor van Darline Devos (59) in Waregem zou binnenstappen, weet meteen dat hij of zij aan het verkeerde adres is. Alles in de ruimte ademt Miss België: aan de muren hangen foto’s van talrijke schoonheden, stiletto’s en glitterjurken liggen her en der verspreid. Op tafel ligt de felbegeerde kroon in een goed afgesloten kist te wachten, tot Devos hem op zaterdag 24 februari op het mooiste hoofd van het land zal plaatsen. Dat doet ze al voor de negentiende keer in haar carrière. “En toch vind ik het nog steeds erg spannend”, glundert ze.

Heb je inmiddels nog geen zesde zintuig dat je vertelt wie het gaat worden?

“Goh, nee. Het is onmogelijk om te voorspellen wie het zal worden, zelfs voor mij. Je weet immers niet hoe de meisjes zullen presteren op het podium tijdens de finale, maar ook niet hoe hard ze nog promotie zullen voeren. Daar komt nog bij dat je ook niet weet hoe de jury zal stemmen. De stemmen van het publiek tellen voor een derde mee, net als die van de jury en die van ons als organisatie. Soms zijn wij de dag zelf nog niet eens zeker van onze stem. Er zijn al jaren geweest dat ik pas op de avond zelf heb besloten.”

Echt?

“Ik zeg altijd tegen de meisjes: de match wordt pas gespeeld tijdens de finale. In 2018, bijvoorbeeld, wilden we afwachten hoe onze drie favorieten het zouden doen op het podium. Alleen is het tijdens de finale zo druk dat we meestal niet meer de kans krijgen om nog onder vier ogen te spreken. Dus hadden Guy (Dhooghe, haar partner, red.) en ik een codetaal afgesproken om onze voorkeur aan elkaar te communiceren. (lacht) Op een bepaald moment zouden we naar elkaar kijken en een teken geven: het haar aanraken als het de kandidate met de krullen was, de ogen als het om Angeline (Flor Pua, red.) ging en de neus als we het meisje met een bijzondere neus bedoelden. Dat waren de drie toppers waar we niet uit konden kiezen. Maar onze favoriet wint natuurlijk niet altijd. Zoals ik al zei: onze stem telt slechts voor een derde mee.”

“Meisjes zijn mondiger geworden, maar ook wispelturiger”

Wat maakt iemand een goede miss?

“De looks moeten er uiteraard zijn, maar ik vind charisma eigenlijk het belangrijkst. Je blik moet echt naar haar toe gezogen worden. Of dat nu door haar extreme schoonheid is, haar sprankelende uitstraling of haar oprechte glimlach, dat maakt me niet uit. De meeste mensen spreken nooit met een miss, ze zien haar alleen op tv of vanop een afstand. Dan moeten ze óók al onder de indruk zijn. Ik weet nog dat er ooit een miss hier binnenkwam terwijl ik een vergadering had. Alle gesprekken vielen ineens stil, iedereen werd meteen door haar ingepakt. Dát zoeken we.”

Wat is er de afgelopen twintig jaar zoal veranderd?

“De digitalisering, vooral. Daar heb ik heel wat werk ingestoken toen ik de organisatie overnam. In 2005 stond het internet nog in zijn kinderschoenen, maar bij Miss België was het nagenoeg onbestaande. Toen ik eens simpelweg googelde hoe ik me moest inschrijven voor de verkiezing, leverde dat niets op. Er was online amper iets over te vinden! Ik vroeg het me oprecht af: hoe schrijven al die meisjes zich in godsnaam in? (lacht) Er wordt nu ook meer promotie gevoerd via sociale media, maar dat vind ik niet per se een goede zaak. Natuurlijk zijn die kanalen ook voor onze marketing een steeds grotere rol gaan spelen, maar ik geloof nog steeds het meest in de ouderwetse manier van reclame maken: buiten komen, naar evenementen gaan en mensen aanspreken. Dat persoonlijke contact maakt veel meer indruk: mensen hebben een beter beeld van je, zeker als je sympathiek overkomt. Flyers uitdelen is nog zoiets. Het lijkt misschien ouderwets, maar daarmee knoop je makkelijk een praatje met iemand aan. De mensen steken dat vervolgens in hun zak en bekijken het thuis nog eens. Ik heb laatst nog een mail naar alle meisjes gestuurd om hen daarop te wijzen: verwacht geen wonderen van een simpele Instagrampost, alsof iedereen dan meteen op je zal stemmen. Mensen voelen meer druk als je het hen persoonlijk vraagt.”

Zijn de kandidates ook veranderd?

“De meisjes zijn zelfstandiger geworden, mondiger ook. Maar ze zijn ook wispelturiger. Dat merk ik vooral in de fase van de verkiezing waarin we met de eerste selectie van 200 kandidates werken: veel meisjes schrijven zich in, maar dan willen ze ineens niet meer en een week later toch weer wel. Of ze boeken ineens een vakantie tussendoor, waardoor het niet meer in hun planning past. Met de selectie van 30 finalisten houden we de beste en meest gedreven kandidates over, dan speelt dat minder. Maar in het algemeen heb ik de indruk dat de mentaliteit van jonge vrouwen is veranderd: alsof het allemaal wel komt aanwaaien. Al zijn er natuurlijk nog steeds heel wat kandidates die wel hun best doen, hoor. Het maakt ook uit of ze zelf al stonden te popelen om mee te doen of dat iemand anders hen inschreef.”

Gebeurt dat vaak?

“Heel vaak moeten we meisjes nog over de streep trekken om deel te nemen, als ze zich niet zelf hebben ingeschreven. Vaak zijn de mama’s de schuldigen. (lacht) Al betekent het niet per se dat ze het zelf niet willen, hoor. Onze huidige miss (Emilie Vansteenkiste, red.) werd ook ingeschreven door haar mama, maar aan inzet en drive ontbrak het haar allesbehalve. Vaak dromen die meisjes er wel van, maar durven ze zichzelf niet aanmelden. Dan moet je het geluk hebben dat iemand anders je dat duwtje geeft.”

Missverkiezingen zijn niet meer zo populair als vroeger. Critici vinden ze niet meer van deze tijd.

“Pff, ik vind dat onzin. Als het je niet interesseert, dan kijk je gewoon niet, hé. Mij boeit voetbal ook niet, maar hoor je mij daarover zagen? (lacht) We gaan meestal vlotjes over de duizend inschrijvingen we staan nu al op 550 aanmeldingen voor de verkiezing van volgend jaar. Dan is er duidelijk toch nog veel interesse bij jonge vrouwen?”

Is zo’n verkiezing niet oppervlakkig?

“Absoluut niet. Jonge meisjes leren heel veel van een deelname aan Miss België: omgaan met mensen, samenwerken met anderen, maar ook spreken voor een publiek. Ze krijgen levenservaring en we trekken hen geregeld uit hun comfortzone, met fotoshoots en actes de présence. Ik zie meisjes hier echt openbloeien. Je mag het elke kandidate uit het verleden vragen, ik ben zeker dat ze allemaal zullen zeggen dat ze meer zelfvertrouwen hebben gekregen. Ik zie hen elk jaar weer evolueren: sommigen weten bij hun inschrijving bij wijze van spreken nog niet eens wat een mascara is. (lacht) Maar ook verlegen muurbloempjes veranderen vaak in zelfzekere dames op ons podium. Dat zijn dingen die je niet op school leert. Ik denk oprecht dat elk meisje er enorm veel deugd van heeft om mee te doen. Het zou jammer zijn als ze dat niet meer zouden kunnen. Bovendien zoeken we een miss die niet alleen uiterlijk mooi is, maar ook innerlijk. We willen sympathieke meisjes, die ook gedreven zijn, welbespraakt, sociaal,… The whole package (het hele pakket, red.). Daarom vind ik het enorm belangrijk dat onze jury erg divers is. Ik schat dat we in totaal zo’n tachtig mensen punten laten geven. Onze miss moet immers de miss van iedereen zijn. Bijna iedereen die bij de organisatie betrokken is, wordt gevraagd om de kandidaten punten te geven: van de schminksters en de choreograaf tot wie het onthaal doet. Ah ja, want ik wil ook weten hoe een meisje zich gedraagt als ze niét bij ons in de buurt is. Die charisma die we zoeken, die moet er immers altijd zijn. Tijdens onze reis met de finalisten vragen we zelfs de meereizende pers om punten te geven. Een kandidate staat dan misschien wel pico bello en met een grote glimlach op de foto, maar als ze achter de schermen een hele week op haar sloffen liep te zagen, tja… Op deze manier kunnen ze zich niet anders voordoen dan ze zijn.”

Waarom dromen zoveel meisjes ervan om Miss België te worden?

“Kleine meisjes worden vooral aangetrokken tot de glanzende kroon, vermoed ik. (lacht) Grotere meisjes doen mee omdat ze graag in de media willen werken of model willen worden, maar ik geloof ook dat er een gevoel van trots meespeelt: het is iets wat ze op eigen kracht bereiken, een prestatie die ze neerzetten. En de titel heeft ook nog steeds prestige, natuurlijk. In 2028 bestaat de verkiezing honderd jaar: als miss ga je de geschiedenisboeken in. Bovendien is het een onvergetelijke ervaring, zeker als je wint: je mag zoveel dingen doen daarna, je ontmoet ongelofelijk veel mensen. En niet te vergeten: je mag deelnemen aan Miss World en Miss Universe.”

Wat is vrouwelijkheid voor jou?

“Schoonheid en elegantie hebben me altijd al aangetrokken. Het is niet noodzakelijk om elke dag make-up op te doen, natuurlijk, maar ik geloof wel dat het iets met je doet als je naar buiten gaat met een outfit en kapsel waar je je goed in voelt. Je zit beter in je vel, je voelt je zelfzekerder. Ik heb dat altijd interessant gevonden, daarom heb ik ooit nog een avondcursus schoonheidsspecialiste gevolgd. Vroeger wilde ik graag een wellnesscentrum openen. Maar ik ben goed met cijfers, dus in eerste instantie besloot ik als achttienjarige om wiskunde te studeren. Bij nader inzien leek dat me na een infodag op de universiteit toch te saai. Toen twijfelde ik tussen kinesist, dokter of apotheker worden. Bon, dokter viel al af, want ik kan niet tegen bloed. (lacht) Ik studeerde dan maar farmacie, omdat het in mijn hoofd de meest glamoureuze job van de twee was, met die witte jas en zo. (lacht) Ergens vond ik dat ook wel goed samenvallen met mijn interesse in schoonheid en wellness. Als ik zelf een apotheek had geopend, was het ongetwijfeld een halve parfumerie geworden.”

“Ik werk te hard, het zou goed zijn om een deel uit handen te kunnen geven”

Ben je zelf aangetrokken tot de glitter en glamour van het showbizzleven?

“Absoluut niet. Ik ben meer de persoon in de luwte, die achter de schermen alles regelt. Miss België draait om de miss, niet om mij. Je ziet me ook amper op rode loper-events, al krijg ik er vaak uitnodigingen voor. Veel liever laat ik de meisjes op de voorgrond treden. Ik ben een beetje de moederkloek, hé. Ik ontferm me over hen. Mijn rol is vooral om hen op hun gemak te doen voelen, hen te laten schitteren. Ik zie mezelf vooral als een soort coach.”

Je bent geen tweede Kolonel, zoals je voorgangster Cécile Müller bekendstond?

“Oei oei, nee. (lacht) Ik zou dat ook niet kunnen, het ligt niet in mijn aard. Ik moet soms streng zijn, maar ik zou nooit meisjes afblaffen. Ik zal ook altijd uitleggen waarom iets wel of niet mag. Mijn wil is niet per se wet.”

We moesten deze afspraak eerder al eens verplaatsen omdat je een dringende vergadering had rond de veiligheid van de verkiezing.

“Die poging tot aanslag vorig jaar (een man werd onderweg naar de verkiezing onderschept met twee vuurwapens in zijn wagen, red.) was heel akelig. We nemen dit jaar extra maatregelen om de veiligheid van de kandidates én het publiek te waarborgen. Er is ook naar gevraagd door mensen die al een ticket hebben. We willen dat niet opnieuw meemaken, dus zijn we supervoorzichtig.”

En dat terwijl je de afgelopen weken al keihard moest werken, in rechte lijn naar de finale.

“Het is altijd keihard werken, hoor. Ik ben op zoek naar iemand om het werk mee te delen, want nu is het wel echt veel. Ik werk te hard, het zou goed zijn om een deel uit handen te kunnen geven. Maar ja, dan moet je ook iemand vinden die je ermee durft vertrouwen. Deze verkiezing is mijn kindje: mijn rechterhand zou het ook met hart en ziel moeten doen. Want ik doe het nog altijd enorm graag, zelfs na bijna twintig jaar.”