Kristel Golsteyn (60) uit Brugge streek 20 jaar geleden neer in Koh Chang, na Phuket het grootste eiland van Thailand, waar ze een succesvolle duikschool runt en drie jaar geleden eigenaar werd van een resort. “Ik keer steeds minder graag terug naar België.”
Koh Chang bevindt zich op een vijftal uur rijden en een veerboottocht van de Thaise hoofdstad Bangkok. Het is een van de grootste eilanden van Thailand, maar dat is relatief: het eiland past 14 keer in West-Vlaanderen. Helemaal in het zuiden van Koh Chang – dat ‘olifanteneiland’ betekent, al leven er vooral veel apen – bevindt zich het vissersdorpje Bang Bao. Het is de thuis van Kristel Golsteyn (60), die opgroeide in Brugge.
De avontuurlijke Kristel belandde 20 jaar geleden in Bang Bao en bouwde er een eigen duikschool uit. BB Divers stelde op zijn hoogtepunt 40 mensen te werk, maar corona had een vernietigende impact op het Thaise toerisme. “Na de lockdown was ongeveer 70 procent van de toeristische bedrijven op het eiland gesloten of bankroet. Nu zie je nog wel wat leegstand, maar het is weer gezellig druk.”
Twee lege resorts
Het was net in die loodzware periode dat Kristel het Cliff Cottage Resort overnam, een gastenverblijf met 14 kamers en vier bungalows. “Dat was in september 2020, het begin van de lockdown. Niet de beste periode, maar we dachten toen nog allemaal dat de coronacrisis maar twee weken zou duren”, lacht ze. “Ik had toen eigenlijk al een klein backpackersresort waar klanten van de duikschool overnachtten, maar het was de bedoeling om dat te verkopen toen ik Cliff Cottage overnam. De lockdown stak daar een stokje voor, waardoor ik plots met twee lege resorts zat…”
Ondertussen is het toerisme op het eiland gelukkig weer op gang gekomen. “Ik heb het andere resort kunnen verkopen, zij het aan een dumpprijs. Maar vorig seizoen was het hier heel druk, wat die financiële aderlating toch enigszins compenseerde. Nu maken we gebruik van het laagseizoen om alles wat te vernieuwen en op te knappen.”
Slapen in een kooi
Een van de nieuwigheden die Kristel voorzag, zijn vier glampingtenten op de klif boven het restaurant. “Die zijn wel enkel voor fitte mensen, want je moet 50 trappen op”, lacht ze. “Maar die inspanning wordt dan weer beloond met een prachtig uitzicht over de zee. We hebben de tenten wel enigszins moeten beschermen, want de apen braken altijd in. Nu zitten onze gasten dus in een kooi en de apen los.”
Wie een nachtje wil slapen in een tent bovenop een klif op een tropisch eiland betaalt daar slechts 21 euro voor. De kamers en bungalows zijn niet veel duurder. “Verwacht je dan ook niet aan grote luxe, maar wel aan gezelligheid. Bovendien heb je er alle comfort die je nodig hebt: er is airco, een koelkast, een kluisje, een waterkoker en vooral een mooi uitzicht vanop elk terras. We trekken een vrij gevarieerd publiek aan: rugzaktoeristen, maar ook mensen die meer luxe gewend zijn en naar ons komen voor de gezelligheid.”
Krijg je er gratis bij: een hoop poezen. Een ludiek verkeersbordje met de boodschap ‘SLOW: cat crossing’ maakt meteen duidelijk dat Cliff Cottage Resort ook de thuis is van een heleboel spinnende viervoeters. “Ik ben altijd al een zware kattenliefhebber geweest”, vertelt Kristel. “Toen ik België verliet, was dat wat ik het eerst miste: mijn eigen knuffelkatjes. Zodra ik hier mijn eigen stek had, waren de katten er snel. Na verloop van tijd kwam de ene asielkat na de andere bij ons terecht. Nu hebben we er 25”, lacht ze. “Wie van katten houdt, vindt ze zeker, maar wie er niet van houdt, heeft er geen last van. Het is hier groot genoeg.”
Sinds kort lopen er ook twee geadopteerde honden rond. “Die haalden we oorspronkelijk in huis om de apen uit het restaurant te houden. Helaas loopt Ginger weg van de apen (lacht). Pookie doet zijn werk echter wel en is ook nog eens heel sociaal met onze gasten.”
Negatieve Belgen
Het Cliff Cottage Resort krijgt gasten van over de hele wereld over de vloer. “Thaise toeristen, maar uiteraard ook veel Europeanen, waaronder best veel Belgen. Ook vrienden en familie die ik mis, komen maar al te graag naar hier.”
Kristel reist één keer per jaar terug naar Brugge om haar vader te bezoeken, al doet ze dat met steeds meer tegenzin. “Mijn vader wordt al een dagje ouder en vliegt zelf liever niet meer. Maar ik moet toegeven dat ik het bezoek niet zo fijn meer vind. Ik moet telkens enorm wennen aan de negatieve vibe van over alles klagen en zagen… Er is zo veel meer welvaart dan in Thailand, maar om een of andere reden zien Belgen dat zelf niet. Ik vind het leven in Thailand veel zorgelozer en gelukkiger, ook al moet ik hier harder werken dan in België het geval zou zijn. Nee, voor mij is het duidelijk: ik hoop hier te kunnen leven tot ze me naar de tempel moeten dragen.”
B&B Bie Us
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
