Het textielatelier van de Brugse familie Slabbinck bestaat in 2023 exact 120 jaar. Het familiebedrijf, in 1903 opgestart door Hendrik Slabbinck, groeide uit tot dé referentie wereldwijd op het vlak van liturgische gewaden en kleedde in de loop der jaren tal van kardinalen, bisschoppen en ook meerdere pausen. “Ooit zijn we daarmee zelfs drie minuten op CNN geweest”, zegt Viktor Slabbinck (50), die vandaag samen met zijn nicht Mirabel de ateliers leidt.
Hendrik Slabbinck, meester in de gilde van de goudborduurders, begon in 1903 een bescheiden borduuratelier voor kerkgewaden op de zolder van zijn ouderlijk huis in de Hoefijzerlaan in Brugge. Het vakmanschap en de precisie waarmee hij te werk ging, zorgden ervoor dat Slabbinck vrij snel een bekende naam werd in het buitenland. “Al vanaf het prille begin focussen we inderdaad op export: als niche-op-nichebedrijf – haute couture voor de kerkgemeenschap – hebben we het buitenland gewoon nódig om te overleven”, zegt Viktor Slabbinck.
Na de Eerste Wereldoorlog werden er contacten gelegd in Duitsland, Oostenrijk, Italië, Canada en de VS. Vandaag gaat zo’n 65 procent van de uitvoer naar de VS. “Mijn vader reisde in de jaren zestig al naar ginder en veel van zijn klanten van toen zijn nu nog altijd klant bij ons. Vaak de tweede of derde generatie al”, vertelt Viktor.
Vertaler in Vaticaan
Hij ervoer zelf ook hoe fanatiek godsdienstbeleving kan zijn in de VS. “Zeker in de zuidelijke staten – de Bible Belt. Het eerste wat ze je daar altijd vragen, is: What church do you belong to? Naast de catholic en baptist church, heb je er immers ook nog de methodist church, de episcopalians en de presbyterians,… Hier zijn we met z’n allen wat van de kerk verweesd geraakt, maar veel mensen zoeken wel naar een of andere vorm van spiritualiteitsbeleving. De kerken lopen leeg, de yogastudio’s vol”, aldus Viktor, die ooit als vertaler werkte in het Vaticaan. “Een unieke ervaring, die mij meer voeling gaf met het menselijke aspect van het instituut. Priesters komen hier weleens hun hart luchten.”
“Mijn vader reisde in de jaren zestig al naar de VS. Veel van zijn klanten bestellen nog altijd bij ons” – Viktor Slabbinck
In ’74 verhuisde het textielatelier naar de huidige locatie in het Waggelwater. Mirabel Slabbinck begon daar in 2001 met een hoogwaardige collectie huishoudlinnen onder de noemer Slabbinck Home Creations, aanvullend op het religieuze textiel. Een belangrijke nieuwe stap in de strategie om een sterke productie in Brugge te houden. “Een van de grote uitdagingen die op ons afkomen, is dat veel weverijen door de hoge loonkost wegtrekken uit Europa en zich in China gaan vestigen. Dat heeft uiteraard ook impact op ons bedrijf”, legt Viktor uit.
Vlaamse Primitieven
Vandaag werken er 58 mensen – hoofdzakelijk vrouwen – in zijn bedrijf. “Het ambacht is nu stilaan wel aan het verdwijnen, maar van oudsher hebben we altijd uitstekende handborduursters gehad in Brugge. Het is geen toeval dat we in deze stad begonnen zijn, hé. Bruggelingen zijn altijd noeste werkers geweest”, aldus Viktor.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog zorgden zijn overgrootvader Hendrik en grootvader Maurice ervoor dat het personeel niet naar werkkampen moest door ze aan kopieën van de Vlaamse Primitieven Hans Memling en Jan van Eyck te laten werken. Deze borduurwerkkopieën worden vandaag bewaard in het familiearchief. De Brugse kazuifels sierden in de loop der jaren tal van kardinalen, bisschoppen en zelfs meerdere pausen, denk maar aan Paus Johannes-Paulus II en Paus Benedictus. “Ooit zijn we daar zelfs drie minuten mee op CNN geweest”, zegt Viktor trots. “We zeggen vaak dat we hier in Vlaanderen wat te bescheiden zijn, maar we zijn ook veel te weinig chauvinistisch. Of het nu over onze bieren of festivals gaat, België is op heel wat vlakken wereldtop.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
