Robert Van Rootselaar neemt afscheid van sociaal fietsproject ReCycle: “Zes dagen per week hard labeur is niet meer te doen”

“De telefoon staat niet meer stil, 24/7, en Chrisi en ik kunnen het gewoon niet meer aan”, zegt Robert. © MM
Redactie KW

Robert Van Rootselaar, sinds ruim twee jaar de bezieler van het sociaal fietsproject ReCycle, houdt ermee op. “Het is voor mij een beetje te veel geworden. Wat ooit startte als een uit de hand gelopen hobby is me boven het hoofd gegroeid. Maar helemaal mijn kindje loslaten, wil ik nu ook weer niet…” Dat geesteskindje ontstond ooit na een terloopse vraag van een vluchteling in opvangcentrum Horizon.

Robert, van geboorte Nederlander maar na vele omzwervingen uiteindelijk in de Koerslaan beland met vrouwlief Chrisi, was enkele jaren geleden een van die vrijwilligers op wie het gemeentebestuur altijd kon rekenen om het tijdelijke vluchtelingencentrum Horizon te bemannen.

“Ik heb zelf beroepshalve de halve aardbol rondgereisd dus ik besef wat een ontheemde vluchteling meemaakt”, vertelde Robert ooit aan deze krant.

Toen een van die vluchtelingen in Horizon hem vroeg of hij ergens aan een oude fiets kon raken, was meteen een ideetje geboren bij Robert. Via Facebook en zijn ruime vriendenkring ging hij op zoek naar een overbodige tweewieler. Voor hij het goed en wel besefte, stond zijn tuinhuis annex werkplaats vol met oude fietsen.

“Ik ben dan maar langsgelopen bij Kens Fietsen in de Duinenstraat, heb me daar wat onderdelen gekocht en ben de oude fietsen beginnen oplappen.”

Doordacht

Roberts plan was even simpel als doordacht: je herstelt de oude fietsen en schenkt ze vervolgens weg aan mensen, die niet de middelen hebben om er een aan te schaffen. “Stel je maar eens voor dat je als laaggeschoolde of vluchteling eindelijk een baantje scoort en dan moet vaststellen dat je de middelen niet hebt om op dat werk te raken.”

Het is tekenend voor het grote hart waarmee Robert aan zijn uitdaging begon. “Maar toegegeven, ik sleutel ook graag aan die fietsen en heb gaandeweg ontzettend veel bijgeleerd over de mechaniek.”

“Ik wil nog wel mijn steentje bijdragen in een meer bescheiden rol”

Intussen liet Robert zijn ‘klantjes’ ook de keuze. Betalen voor hun opgelapte fiets mocht, maar hoefde niet. “Met wat ze me toestopten, vaak 5 of 20 euro, kocht ik dan nieuw materiaal waarmee weer nieuwe ‘oude’ fietsen konden hersteld.”

Fitnesscentrum

Omdat zijn kleine atelier in de tuin te klein werd, ging Robert eind 2021 op zoek naar een locatie van waaruit hij het allemaal nog wat professioneler kon aanpakken. Met de hulp van toenmalig schepen van Sociale Zaken Eddy Gryson en algemeen directeur Yannick Wittevrongel kwam hij op een oud handelspand in de Kapelstraat uit. “Er was ooit een fitnesscentrum in ondergebracht en het kon allemaal wel een opknapbeurt verdragen maar middelen om een huur te betalen, waren er uiteraard niet. Schepen Gryson kreeg de eigenaar toen echter zover om ons het pand gratis te laten gebruiken in ruil voor kwijtschelding van de leegstandtaks.”

Het bleek een uitgelezen locatie. Ook omdat het Robert de kans bood om er workshops fietstechniek en zelfs tentoonstellingen te organiseren. “De voorbije twee jaar ontstond ook een mooie samenwerking met het OCMW. Ik leverde talloze fietsen voor werklozen, die er hun woon-werk- of woon-opleidingverkeer mee deden. Samen met brugfiguur Rukhsana en Lili Chong uit Oostende ontving ik ook meermaals allochtone vrouwen in het atelier. Ik leerde hun met de fiets rijden en zo meteen ook onafhankelijk worden. Het bleek voor velen niet alleen een bevrijding maar het gaf hun ook de kans om met hun kinderen naar school te fietsen. En het OCMW stuurde regelmatig vluchtelingen om vrijwilligerswerk te doen en zo Nederlands te leren.”

Ook toeristen vonden echter stilaan de weg naar ReCycle. “We schurken dicht tegen de grootste campings van Bredene aan. Toeristen lopen vaak langs voor een reparatie. Omdat de lokale fietsenmakers het vaak te druk hebben met hun eigen klanten komen die toeristen liever naar ons voor dat kleine onderhoud. Vaak brengen ze hun fietsen ook naar ReCycle als zij na het hoogseizoen weer vertrekken. En via Google vinden ook toevallige voorbijgangers ons meer en meer om lekke banden of een kaduke rem te herstellen.”

Het betekende dat ReCycle runnen Robert de voorbije maanden steeds zwaarder viel. “De telefoon staat niet meer stil, 24/7, en Chrisi en ik kunnen het gewoon niet meer aan. We willen zo stilaan een beetje meer van ons pensioen gaan genieten.”

Overname

Wat de toekomst brengt voor ReCycle valt nog af te wachten maar Robert hoopt alleszins dat zijn initiatief niet ter ziele gaat. “Het zou uiteraard leuk zijn als ReCycle wordt overgenomen maar dat moet nog allemaal geregeld worden. Misschien kunnen we via de Fietsersbond wel kandidaten vinden.”

De organisatie die achter het Fietspunt Oostende zit, lijkt alvast een uitstekende kandidaat. Wie het ook wordt, helemaal afscheid nemen, kan Robert nog niet. “Ik wil nog wel mijn steentje bijdragen in een meer bescheiden rol. Alleen is het nu zes dagen per week hard labeur en alleen is dat niet meer te doen.”

(MM)