Parket: “Advocaat van André Gyselbrecht struikelt over eigen leugens”

Op het proces over de Kasteelmoord hebben de twee procureurs van het Brugse parket hun repliek gehouden.

Substituut Céline D’havé nam als eerste het woord. “De waarheid kwetst, zo is gebleken tijdens de pleidooien. Maar dat hier een mens werd gedood, dat lijkt weinigen te deren. Er werden zelfs filmpjes opgevoerd, professioneel geregisseerd en afgesloten met applaus. Justitie heeft zich nog nooit zo geschaamd. Maar goed, wij hebben vertrouwen in de rechtbank en het oordeel dat zal volgen. Wij zijn er bovendien van overtuigd dat uw rechtbank wel degelijk bevoegd is en blijft en dat de strafmaat wel degelijk maximum dertig jaar is. Het arrest van het Grondwettelijk Hof (dat in december 2017 een deel van de assisenhervorming vernietigde, LK) is daarin geen probleem. Twee onlangs gepubliceerde artikels in rechtskundige tijdschriften zijn daarover duidelijk.”

Procureur D’havé viseerde daarop Elisabeth Gyselbrecht en Yves Wolfcarius, haar nieuwe partner. “Twee burgerlijke partijen gebruiken en misbruiken hun burgerlijke partijstelling om zich achter André Gyselbrecht te scharen. Voor Elisabeth kunnen we dat nog begrijpen. Ze zit nog altijd tussen twee vuren, tussen twee alfamannetjes: André Gyselbrecht enerzijds en Stijn Saelens anderzijds. Maar zeggen dat zij in het kamp van de waarheid, dat is een brug te ver. Haar waarheid is gekleurd. En dan is er meneer Wolfcarius. Ongetwijfeld een goeie vader voor die vier kinderen. Maar hij betwist in zijn burgerlijke partijstelling dat André Gyselbrecht schuldig is aan moord, voor de andere drie beklaagden deed hij dat niet. Dan is hij niet meer onpartijdig. Hij dient de belangen van André Gyselbrecht.”

Dat zij beslist hebben om in het kasteel te wonen waar Stijn geslagen en vermoord werden, daar moeten wij geen mening over hebben

De substituut kwam ook terug op de moeilijke situatie voor de kinderen. “Dat Elisabeth Gyselbrecht en Yves Wolfcarius een koppel vormen, daar moeten wij geen mening over hebben. Dat zij beslist hebben om in het kasteel te wonen waar Stijn geslagen en vermoord werden, daar moeten wij geen mening over hebben. Zij voeden de kinderen nu verder op. En ze zeggen hen dat ‘vati’ het inderdaad gedaan heeft, maar ze kaderen die feiten in het vermeende seksueel deviante gedrag van Stijn. Wij hebben daar onze twijfels bij, net zoals de voogd. Zij moeten nu horen, uit de mond van hun eigen moeder, dat hun papa een gestoord iemand was met seksueel afwijkend gedrag. Heeft u er al eens over nagedacht wat dit doet met kinderen die groot worden en volwassen worden? Jullie kunnen als koppel opnieuw beginnen en dat is goed, maar de kinderen kunnen niet opnieuw beginnen. Hun vader blijft altijd Stijn Saelens.”

Uw verdediging heeft lang geduurd maar eigenlijk had ze maar één zin moeten duren: ‘ik was fout, ik heb spijt en ik buig mijn hoofd’

Daarop richtte procureur D’havé zich rechtstreeks tot André Gyselbrecht en zijn advocaten. “U hebt inderdaad uw goede kanten, meneer Gyselbrecht. U stond altijd klaar voor uw patiënten. Maar u hebt een kapitale fout gemaakt door uw functie als arts te misbruiken om Pierre Serry onder druk te zetten. En u was een goede vader. U zou ervoor door het vuur gaan, maar dat kan ook te ver gaan, zoals we hier gezien hebben. Nog een kanttekening: door uw stilzwijgen zat Peter Gyselbrecht onterecht en veel te lang in de cel. Uw verdediging heeft lang geduurd maar eigenlijk had ze maar één zin moeten duren: ‘ik was fout, ik heb spijt en ik buig mijn hoofd’. Maar dat kan u niet. Het psychiatrisch verslag van uw eigen psychiater bevestigt dat zelfs. Die schrijft dat u zich, met uw narcistische persoonlijkheid, nestelt in een slachtofferrol. Die lijn heeft André Gyselbrecht doorgetrokken in zijn verdediging: zichzelf ophemelen en de schuld bij Stijn leggen. Het doden van een mens was in dit dossier niet aanvaardbaar, meester Platteau. U heeft tien minuten gepleit over de feiten en de chronologie en u bent er gestruikeld over de leugens van uw cliënt. U was uw kluts kwijt. De rest van het pleidooi was één en al ‘operatie Beschadig Stijn’, geleid door de familiale onderneming van de familie Gyselbrecht. Het gedrag van Stijn Saelens werd uitvergroot om uw eigen fout goed te praten.”

Haar collega-procureur Fien Maddens overliep vervolgens de pleidooien voor de overige drie beklaagden. “Pierre Serry, u was tijdens de pleidooien zeer lief voor uw vriend André Gyselbrecht. Dat was tijdens de procedure wel anders. U bent blijkbaar vergeten dat u tijdens uw detentie bent benaderd door mensen uit de entourage van André Gyselbrecht. U bent blijkbaar vergeten dat André Gyselbrecht u aanduidt als de man die als eerste het idee opperde om Stijn Saelens te vermoorden. U neemt dus een bocht. Wellicht omdat u hoopt op de kar van het artikel 71 van André Gyselbrecht te kunnen springen. Als André Gyselbrecht vrijgesproken wordt op basis van dat artikel, wil u mee op die kar. Als André een menselijke straf krijgt, wil u dat ook. Maar wat u gedaan hebt, verdient een straf van 26 jaar met terbeschikkingstelling, zoals wij gevraagd hebben.”

Niemand van jullie heeft hem levend gezien en toch hebben jullie hem belachelijk gemaakt

In haar slotwoord milderde de procureur haar toon voor de vierde beklaagde, Roy Larmit. “Evert de Clercq, u kan de waarheid blijven ontkennen. Dat is uw recht. Maar waarom zouden Pierre Serry en Roy Larmit over uw aandeel liegen? Ze hebben daar niets bij te winnen. En ondertussen blijft u, tot op de zitting, iedereen intimideren. U kan blijven liegen, maar de vraag is of u dat iets zal opleveren. Het pleidooi voor Roy Larmit was wel correct. Hij blijft echter ontkennen dat hij wist dat er een moord zou gepleegd worden. Waarom heb je dit dan in 2014 niet verteld? Je kan het niet toegeven uit schrik voor de reactie van je vrouw en gezin. De waarheid is dat je het wel wist. Maar we kunnen wel begrip opbrengen voor je houding en het feit dat je als enige oprecht spijt toont. Dat blijkt ook uit de brief die je schreef aan de rechtbank. Wij vragen de rechtbank om daar rekening mee te houden. Stijn Saelens is dood en begraven. Wat overblijft, is zijn reputatie, zijn nagedachtenis. Die hebben jullie allemaal besmeurd door hem af te schilderen als pedofiel, een vrouwenverkrachter en een seksueel pervert. Niemand van jullie heeft hem levend gezien en toch hebben jullie hem belachelijk gemaakt. Jullie zijn allemaal, met uitzondering van Roy Larmit, de slippendragers van André Gyselbrecht.”

Na de middagpauze, om 14 uur, komen de advocaten van de verdediging nog aan het woord. Daarna krijgen ook de vier verdachten nog eens het laatste woord.