Advocate An Govers: “Ivo Poppe is geen monster”

Op het assisenproces tegen Ivo Poppe, de 61-jarige ex-diaken uit Wevelgem die beschuldigd wordt van oudermoord en de moord op ‘een tiental’ andere mensen, zit het pleidooi van de verdediging erop. Volgens advocate An Govers neemt Ivo Poppe zijn verantwoordelijkheid. “Hij heeft meteen bekend en doet dat tot vandaag. Ivo is geen monster”, klonk het.

Advocate An Govers, in een vorig leven medewerkster van Vlaanderens bekendste assisenpleiter Jef Vermassen, stelde bij het begin van haar pleidooi dat het proces-Poppe een atypisch proces is. “Normaal zijn er hopen materiële bewijzen waarbij de beschuldigden nog ontkennen. Dat is hier niet het geval. Hier zijn er geen materiële bewijzen en wij bekennen. Maar is Ivo Poppe een mythomaan, een sluwe vos? Neen. Wij nemen onze verantwoordelijkheid. Het is ook een atypisch proces omdat de feiten al zo lang geleden gebeurd zijn. Dat heeft ontegensprekelijk een impact op de herinneringen aan de feiten. Ik geloof oprecht dat er bij Ivo Poppe in zekere mate sprake is van verdringing, het wegduwen van die feiten om zich staande te kunnen houden in zijn familie en in zijn parochie. Dat maakt van hem geen monster. Die feiten duwde hij weg door de voordeur, maar ze kwamen binnen via de achterdeur, door die nachtmerries.”

Schuldig

De ervaren assisenpleitster verduidelijkte wat ze bedoelde met ‘verantwoordelijkheid nemen’. “Wat Ivo gedaan heeft, is verkeerd. We pleiten schuldig. Dat is duidelijk. Men heeft hier gesuggereerd dat wij artikel 71, de onweerstaanbare drang, zouden inroepen maar dat is niet juist. Ivo Poppe heeft gedetailleerde bekentenissen afgelegd over de doodslag, over de voorbedachtheid. Wij hebben ook nooit gezegd dat het hier om euthanasie gaat. Alles wat men weet in dit dossier, weet men dankzij Ivo Poppe. Hij bekent alles, zelfs het ergste wat een mens kan doen: de moord op zijn moeder. Tot op de zitting hier geeft hij toe dat het om ‘een twintigtal’ gaat. Wij bekennen. Er zal dus straks een debat volgen over de strafmaat.”

Het is ook een atypisch proces omdat de feiten al zo lang geleden gebeurd zijn

Daarna volgde een persoonlijke noot. “Ik had twee fantastische grootouders, die me altijd volgden op assisen. Ik heb ze verloren aan kanker. Ze zijn beiden het ziekenhuis ingegaan om er nooit meer uit te komen. Ze hebben allebei onnodig afgezien, ook al lagen ze op een palliatieve afdeling. Ik ben vele nachten wenend naar huis gereden omdat ik ze daar zo moest achterlaten, terwijl ze ondraaglijke pijn leden. Laat ons dan niet zo hypocriet zijn om te zeggen dat je met pijnmedicatie alle lijden onder controle kan houden”, pleitte An Govers.

Geprobeerd te helpen

De advocate kwam ook nog even terug op het geheugenverlies van haar cliënt. “Men verwijt Ivo dat hij geen namen noemt, dat hij daarmee de jury uitlacht en zijn positie tracht te verbeteren. Dat begrijp ik niet. Het zou in zijn voordeel zijn mocht hij namen noemen. Maar hij doet het niet want hij kan het niet. Die fameuze lijst met namen die hij opstelde, is niet bruikbaar. Daar staan namen op van mensen in wiens dood hij simpelweg de hand niet kan gehad hebben, omdat de familie erbij was toen ze overleden. Sommige van die familieleden zeggen letterlijk dat ze bij de overledene gewaakt hebben en dat ze al die tijd Ivo Poppe niet gezien hebben. Het is het beste bewijs dat Ivo Poppe wel degelijk probeerde te helpen en met het onderzoek vooruit wilde”, klonk het.

Insuline

Ivo Poppe pleit dus schuldig aan de oudermoord op zijn moeder Ivonna Vanhaverbeke (2011) en de moorden op zijn schoonvader Gerard Vercaemer (2004) en zijn twee grootnonkels Maurice (1978) en Leon Vanhaverbeke (1986). De moorden op Margueritte Blondeel (1996) en Irma Parmentier (1993) ontkent hij. “In het geval van Margueritte Blondeel is de familie er constant bij geweest. Men suggereert dat hij het met insuline heeft gedaan en dat het in dat geval mogelijk is dat die familieleden hem daar niet gezien hebben omdat het met insuline langer duurt. Alleen: mocht Ivo dat gedaan hebben met een inspuiting insuline dan zou die dame in coma gevallen zijn. Het medisch verslag is duidelijk en ook haar familieleden bevestigen het: ze lag niet in coma toen ze stierf. Het kan dus niet“, pleitte de advocate. Voor die tenlastelegging vraagt ze de vrijspraak, net als voor de vermeende moord op Irma Parmentier. “In het geval van mevrouw Parmentier is er inderdaad een gedetailleerde bekentenis die weer ingetrokken werd. Maar de details uit zijn bekentenis kan hij gehaald hebben uit de verklaring van de kleindochter van Irma Parmentier, die hem eerst voorgelezen werd. Ik denk dat de toestand van die dame erger was dan de familie kon inschatten. Het kan nu eenmaal gebeuren dat mensen onverwacht komen te overlijden.“

Straks volgen de replieken. Wellicht zal de jury vanavond nog beraadslagen en een arrest vellen over de schuld.