Victor Trio wil als eerstejaarsjunior meer continuïteit

Na een voorbereidende winter 2017-2018 in het veld, waar hij zijn stoutste verwachtingen overtrof met meerdere dichte ereplaatsen, voelde Victor zich – na een korte rustpauze – helemaal opgeladen voor een stroomversnelling op de weg. Met succes…

Vanaf half april voelde Trio meteen dat het goed zat en dat werd vooral bevestigd in de Nederlandse topkoers, de Wim Hendriks Trofee van Terneuzen naar Koewacht, waar hij in de spurt voor de vijfde plaats in het spoor eindigde van zijn Deerlijkse clubmaat Siebe Deweirdt, de aanstaande kampioen van België en de absolute topnieuweling van 2018.

Bondgenoot

“Dit resultaat gaf mij de extra boost die ik nodig had om nog meer in mezelf te geloven”, valt Victor in. “Op het PK in De Panne, waarop ik mijn zinnen had gezet, werd ik op mijn wensen bediend. In Adinkerke stond er een strakke wind die ik door en door ken van mijn trainingspartijen aan de Oostkust en de polders. Ook aan de Westkust deed het dus zijn job en dunde het peloton stelselmatig uit tot een twintigtal renners. Ondanks het zware weer voelde ik de trappers niet en kon ik een machtsspurt, die ik van heel ver inzette, helemaal naar mijn hand zetten. Enkel Robin Orins kon mij nog enigszins benaderen, de anderen moesten tientallen meters prijsgeven. De kop was eraf. Op Sinksenmaandag won ik eveneens in Moorsele, terwijl ik mij in Kuurne liet verrassen door Kjell Dejonghe.”

“Ik deed er totnogtoe beduidend minder voor dan de beteren van mijn lichting, maar als junior kan en wil ik mij niet langer half werk permitteren”

“Toen maakte ik een kapitale fout”, zucht Victor. “Zoals gepland legde ik er, in functie van de examens (sportwetenschappen aan het KTA Brugge, red.), even de riem af en daarna veroorloofde ik mij een weekje verlof in de aanloop naar het drukke zomerseizoen, door mijn papa in zijn strandbar bij te springen. Dat reisje was er te veel aan, want mijn conditie leed er zwaar onder en keerde niet meer terug. Zo snelde ik op het BK de hele namiddag achter de feiten en meer dan een nog altijd behoorlijke elfde plaats kon ik in Liedekerke niet in de wacht slepen.

“In augustus kon ik wel nog twee opstekers afdwingen. In de Triptyque Ardennais bewees ik ook de Waalse hoogtemeters aan te kunnen. In de slotrit in Lierneux werd ik zelfs tweede na Senne Van de Velde. Het leverde mij een nationale selectie op voor de Radjugendtour Oststeiermark, waar ik opnieuw geconfronteerd werd met mijn matig vormpeil.”

Leuk en leerzaam 2018

“2018 was een leuk en tegelijk leerzaam jaar”, evalueert Victor. “Als junior zal ik meer continuïteit aan de dag moeten leggen. De komende maanden hoop ik in het veldrijden daarvan de basis te leggen. Zo kijk ik reikhalzend uit naar Ruddervoorde, waar veel bekenden op zullen afkomen en ik dus niet wil afgaan, al zal de startorde mij geenszins bevoordelen. De hele winter blijft evenwel ondergeschikt aan mijn opmars als wegrenner, waarbij ik aanvoel dat er nog veel rek op zit. Ik deed er totnogtoe beduidend minder voor dan de beteren van mijn lichting, maar als junior kan en wil ik mij niet langer half werk permitteren.”