G-voetbal en sporters met een beperking verdienen meer aandacht, aldus onze hoofdredacteur ad interim. Dat vindt Nouka ook. En vrouwenvoetbal verdient ook meer aandacht, zegt Wim Opbrouck. En dat vindt Tessa Wullaert, naast beschermvrouw van de G-sporten vaandeldraagster van het vrouwenvoetbal in ons land, ook. Op Tessa’s enkel staat ‘girl power’. Nouka, als enig meisje kapitein van een volwassen G-ploeg, kan er geen beter voorbeeld van zijn. “Toen ze riepen dat ik maar een meisje was, heb ik die persoon eens stevig getackeld.” Over ADHD in het team, 100 interlands voor de Red Flames, een elleboog op de kaak en valse nagels: het werd een heerlijke ontmoeting.
Dit is een verhaal dat verscheen in De Krant van Wim, een bijzondere editie van De Krant van West-Vlaanderen met Wim Opbrouck als hoofdredacteur.
Een ontmoeting op hoog voetbalniveau zelfs: Tessa is al járen de beste speelster van het land en volgens haar coach Filip bij OG Stasegem is Nouka Vanrobaeys (17) zelfs “héél goed, als enig meisje in een mannenploeg. Zonder blessures stond ze al in het eerste elftal.” Tessa is dan weer door haar pleegbroer Bram (15), die voetbalt bij de G-jeugd van Zulte Waregem, zeer begaan met G-sport. Ze steunde al een aantal ploegen, trok mee de actie Hart voor G-sport en droeg voor een onlinefilmpje de vlam voor de Special Olympics. En, dat treft, Tessa woont in Stasegem. Ze ontvangt er allerhartelijkst Nouka, wat van een aanvankelijk verlegen meisje wel heel snel een prettige babbelkous maakt. De gezamenlijke danscarrière en de schattige Jean-Marie, de goldendoodle van Tessa, hielpen ook.
Nouka: “Ik ben ook gek op dieren. Thuis hebben we een hond, een konijn, een schildpad, cavia’s… En ik doe nog steeds aan paardrijden. Tessa, heb jij echt ook eerst gedanst? Ik ook, in het derde kleuter. Ik moest met mijn ADHD toch ergens mijn energie kwijt. Maar ik weende elke dag, het was niets voor mij. Daarna heb ik judo geprobeerd, maar dat vond ik ook niet plezant. Voetballen vond ik wel meteen leuk. Ik zou ook wel in het normaal voetbal meekunnen, maar ik vind het G-voetbal veel leuker. Omdat een G-ploeg veel meer aan elkaar hangt.”
Tessa: “Een gewone vrouwenploeg als Zulte Waregem moet dus niet aankloppen?”
Nouka: “Misschien zou ik het wel eens willen proberen. Maar ik denk dat in het gewone voetbal meer mensen worden uitgesloten, omdat het resultaat veel belangrijker is. Er zijn zelfs geen rangschikkingen in het G-voetbal en er worden geen punten gegeven. Omdat winnen niet het belangrijkste is.”
Tessa: “Ik begrijp dat. Ooit wil ik ook terug naar het voetbal waar er geen druk is, waar ik weer alleen voor het plezier kan voetballen. Echt! Maar nu telt voor mij alleen nog winnen.”
Nouka: “Geen rangschikking is voor mij wel een probleem, hoor. Want ik wil ook altijd winnen. (grinnikt) Filip kent mijn temperament. Maar al ben ik het enige meisje in de ploeg, als kapitein moet ik de anderen soms wel eens wat temperen.”
Tessa: “Ik speelde ook lange tijd gemengd. Ik had wel een liefje.”
Nouka: “Ik ook, hoor. Gianni! Hij is al 21 en werkt als lasser. Hij speelt minivoetbal en ik ga elke keer kijken. Zeg, ik moet wat bekennen: ik kijk op televisie graag naar voetbal, naar KV Kortrijk en Club Brugge. Maar ik kijk eigenlijk nooit naar vrouwenvoetbal op televisie. Sorry, Tessa. Zeg, dat ga je toch niet schrijven, hé?”
Te laat.
Nouka (wat verontrust): “Allez, Filip, kijk jij vaak naar vrouwenvoetbal op televisie?”
Filip: “Euh, niet zo vaak.”
Nouka(triomfantelijk): “Et voilà! Eerlijk: de enige vrouwelijke voetballer die ik ken, is Tessa Wullaert! Wel drie Gouden Schoenen, hé! Dat gala, daar kijk ik wel graag naar.”
Hoeveel Rode Duivels kan je opnoemen?
Nouka(na enig gekonkelfoes met Tessa): “Vrouwen onder elkaar! Romelu Lukaku, Eden Hazard, Thorgan Hazard, Thibaut Courtois… (stokt) … Zeg, normaal kan ik ze allemaal opnoemen maar nu, zo voor de krant, kan ik precies niet goed meer nadenken.”
Dan een quizvraagje over Tessa. Bij welke Engelse topclub heeft zij twee jaar gespeeld?
Nouka(blazend): “Had ik geweten dat je zulke vragen ging stellen, ik had wat gestudeerd. Bij Chelsea?”
Tessa(behulpzaam): “In de club waar Kevin De Bruyne nu speelt. Manchester….”
Nouka: “United! Of neen, Manchester City!”
Oké. En hoeveel goals maakte ze vorig seizoen bij Anderlecht?
Nouka: “Rond de 40?”
Tessa: “Prima, 38!”
Nu een vraagje over de Red Flames. Voor haar hoeveelste interland werd Tessa laatst gevierd?
Nouka (na lang nadenken): “Sorry, Tessa!”
Voor 100 interlands. Nouka, je moet nu beloven dat je op op 21 en 26 oktober wel zal kijken naar de belangrijke WK-kwalificatiematchen van Tessa en de Red Flames tegen Kosovo en Noorwegen.
Nouka: “Ik zal het zeggen tegen Gianni.”
En Tessa, je krijgt nu drie minuten om Nouka te overtuigen dat vrouwenvoetbal wél leuk is om naar te kijken.
Tessa: “Het technisch niveau is hoog en fysiek is het minder intens waardoor er minder spelonderbrekingen zijn. En de fans kunnen na de matchen ook tot bij ons komen.”
Nouka: “Vrouwen laten meer toe, zeker? Ik kan daar eigenlijk niet veel over zeggen omdat ik altijd tegen mannen speel. Die proberen mij wel te tackelen maar doorgaans blijf ik altijd recht. Ik denk dat mannen onder elkaar in het G-voetbal ook sneller ruzie maken. Door hun beperkingen, sommige spelers hebben een agressieprobleem.”
Is het mooiste aan G-voetbal niet dat iedereen met een beperking gewoon zichzelf kan blijven? Tessa, je hebt een tattoo met een bijtje en de tekst ‘yourself’. Be yourself.
Nouka: “Dat is het, hé. Je ziet aan mij niet dat ik ADHD heb, maar op een voetbalveld kan ik al mijn energie kwijt. Daar ben ik helemaal mezelf. Ge zijt wie ge zijt, hé.”
En op Tessa’s enkel staat ‘grlpwr’. Wat staat voor girl power.
Nouka: “Ik bewijs in een ploeg van mannen ook graag wat ik als meisje kan. (gniffelend) Laatst was er een tegenspeler die tegen een ploegmaat riep: dribbel haar maar, het is een meisje! Ik heb hem meteen getackeld. Én ik had de bal. Waarop ik hem toeriep: ik was toch maar een meisje?”
Nouka, als je kon kiezen: zou je later liever profvoetballer worden of word je toch liever dierenverzorger?
Nouka: “Toch liever dierenverzorger, denk ik. Ik zit nu in mijn voorlaatste jaar, misschien studeer ik wel verder voor dierenarts-assistent. Al weet ik niet of ik dat aankan, ik studeer niet zo graag. (dapper) Maar ik denk het wel!”
Tessa: “Ik studeerde toerisme, ik wilde per se dat diploma halen. Studies blijven belangrijk. Ik wilde stewardess worden!” (lacht)
Nouka: “Je weet nooit wat het leven brengt. Topvoetbal zal wel niet voor mij weggelegd zijn. Als ik hen zie spelen… dat is heel anders dan zoals wij voetballen.”
Tessa: “Wij zijn er ook hele dagen mee bezig, Nouka. En soms is het best zwaar. Toen ik bij Manchester City speelde, was ik hooguit een paar dagen per maand in België, bij mijn vriend Mathi, familie en vrienden. Ik deed er eigenlijk niets anders dan trainen, eten, slapen en wedstrijden spelen.”
Nouka: “Zo saai! Hoe lang ben je al samen met Mathi?”
Tessa: “Zes jaar.”
Nouka: “Gianni en ik nog maar twee jaar, ik zou hem toch beirehard missen. Ik zou het ook niet kunnen, mijn familie achterlaten.”
Tessa: “Daarom ben ik na vijf jaar buitenland, ik speelde daarvoor ook drie jaar bij Wolfsburg in Duitsland, ook teruggekeerd. En ik heb daar nog geen moment spijt van gehad. Al zie ik mij toch nog wel eens vertrekken naar het buitenland, weer naar een Europese topclub. Het Europese voetbal met Anderlecht valt toch wat tegen. Een paar speelsters zijn vertrokken en vervangen door meisjes uit de tweede ploeg zonder ervaring én er zijn een paar geblesseerden, dat scheelt toch. Nouka, spelen jullie elf tegen elf?”
Nouka: “Neen, acht tegen acht op een half veld. Op training spelen we wel wedstrijden op een heel veld om eens de andere ploegen wat ervaring te laten opdoen bij ons. Maar dan zijn we met zoveel, soms twintig in één ploeg, dat het ook niet meer leuk is.”
Filip: “Ons werk is niet altijd evident. Ook omdat je rekening moet houden met hun beperkingen. De een heeft autisme, de ander ADHD… Soms leg je een oefening uit en vijf minuten later zijn ze het alweer vergeten. En dan is Nouka ons moedertype.”
Nouka: (trots) “Ik help wel eens. Of ik kom tussen als er iemand een agressie-aanval krijgt. Eén keer kreeg ik daardoor zelf een elleboog op mijn kaak. Man man man… Sommige mannen zijn drie koppen groter dan ik, Tessa! Maar dat is voor mij juist de uitdaging!”
Tessa: (droog) “Dat is een heel andere uitdaging dan ons straks met de Red Flames proberen te kwalificeren voor het WK!”
Nouka: “Ik scheurde ook al mijn ligamenten. Weet je nog Filip dat ik toen zelfs op krukken mee trainde? Voetbal is echt mijn sport.”
Waar dromen jullie nog van?
Nouka: “Eerst mijn school afmaken. En dan misschien samenwonen met Gianni.”
Tessa: “Trouwen, zeker? Maar Mathi moet het nog vragen.”
Nouka: “En dan kindjes?”
Tessa: “Zeg nooit nooit, maar ik denk het niet. En we hebben Jean-Marie!”
Ik heb nog één vraag. Tessa is wereldberoemd door de valse nagels waarmee ze altijd voetbalt. Ze heeft wel honderd kleurtjes. Zou jij dat ook doen, Nouka?
Nouka: “Ik kan niks doen met mijn nagels. Ik verzorg dieren, hé! Ik zit morgen bij de koeien! Maar wacht, ik wil ook nog iets zeggen. Wat ik heel belangrijk vind! De Special Olympics!”
Filip: “Al de beste G-ploegen tegen elkaar. En wij nemen dan deel met een mix van onze drie volwassen ploegen. We hebben al vijf keer deelgenomen en telkens goud of zilver gewonnen.”
Nouka: “Mijn zilveren medaille hangt thuis!”
Tessa: “Die is evenveel waard als al mijn Gouden Schoenen samen, Nouka!”
De Krant van Wim
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
