Ode aan Thorgan, ene van Essevee

Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Wat zal dat dan zijn als de Rode Duivels hun swingend voetbal bovenhalen? Het was alweer niet goed, zondagavond, de 1-0 was (veel) meer te danken aan karakter dan aan kwaliteit. Thibaut Courtois en de paal moesten de meubelen redden, de Portugese doelman Rui Patricio moest eigenlijk maar één bal pakken (…), het schakelen was nauwelijks dreigend… we kwamen met de schrik vrij.

De Portugese coach noemde de zege van de Belgen “onterecht”. Gevleid was ze zeker, maar we worden internationaal geroemd om onze grinta en organisatie, “kampioenenniveau”, we gaan toch niet zeuren?

En we zitten wel in de kwartfinales. En deze keer niet met dank aan het koningskoppel De Bruyne-Lukaku en ook niet meteen aan de nochtans prima Hazard, Eden. Maar aan Hazard, Thorgan… van Zulte Waregem.

Voor de zoveelste keer wordt nu weer gezegd en geschreven dat hij met zijn geweldige goal dat predicaat van ‘broertje van’ heeft afgeschud. Maar hey, Thorgan Hazard heeft niét de status van zijn broer, niet het pure talent van zijn broertje en is even leuk maar niet zó speels – Duitse discipline! Maar hij is intussen wel vaste keuze bij de Rode Duivels én bij de Duitse topclub Borussia Dortmund. De Duitse pers noemde het meteen al verrukt een Borussen-goal: assist Meunier, goal Thorgan Hazard.

Maar ook in Waregem en wijde omstreken schalde zondagavond om 21.42 uur nog verrukter: dat is ene van ons! Want het was bij Zulte Waregem dat ‘het broertje van’ zijn carrière tussen 2012 en 2014 definitief lanceerde. Met als orgelpunt de Gouden Schoen in januari 2014. Na een wekenlange transfersoap. Anderlecht wilde hem inhalen, zijn toenmalige manager John Bico dreigde zelfs met fysiek geweld maar toenmalig voorzitter Willy Naessens en co wilden koppig West-Vlaams niet buigen. En uiteindelijk bleef Thorgan bewonderenswaardig loyaal aan Dury en co.

Op het einde van het seizoen vertrok hij naar Borussia Mönchengladbach. We zochten hem daar op: hij was nog altijd dezelfde aimable jonge vader en voetballer die, al sprak hij geen woord Duits, al snel de Duitse profmentaliteit opslorpte. Het leverde hem na vier jaar een transfer naar topclub Borussia Dortmund op. Door een blessure afgeremd speelde hij daar dit seizoen maar 11 wedstrijden wat er wel voor zorgde dat hij opmerkelijk fris door dit EK dartelt, al twee keer scoorde ook. Die tweede was er één van levensbelang, ons respect voor Thorgan Hazard, nog steeds een groot en dankbaar hart voor Essevee trouwens, is er alleen maar groter op geworden. Topvoetballer en topmens.