De provinciale voetbalvelden liggen er dezer dagen verlaten bij. Corona riep het voetballandschap een halt toe. Maar op sommige velden is er al jaren letterlijk geen bal meer te zien. Naar deze verloren velden gaan we de komende weken op zoek. Met nostalgie in het hart blikken we terug op de voetbalgeschiedenis die er geschreven werd. Beginnen doen we op een van de bekendste verlaten velden uit de streek: Het Minneplein in Ieper.
34 jaar lang was het Minneplein, met zijn ligging dicht tegen het Ieperse stadscentrum, de thuishaven van KVK Ieper. De club behaalde in die tijdspanne enkele belangrijke successen, waaronder twee Bekers van West-Vlaanderen en twee promoties naar vierde klasse. Op het plein werd echter al langer voetbal gespeeld. Op 1 september 1946 was er de officiële inhuldiging van het veld, dat bestemd was voor het toenmalige White Star Ieper. In 1962 volgde nog een heraanleg. Het was de tijd van vurige derby’s tussen de ‘thuisploeg’ van het Minneplein, White Star Ieper, en stadsgenoot Cercle Sportif Yprois. Toen in de jaren 70 beide ploegen in de provinciale reeksen waren beland, werd er besloten om te fusioneren. Het stamnummer 100 van ‘de Cercle’ werd behouden, de keuze van het veld viel op het modernere Minneplein.
Zeer sfeervol stadion
We keren terug in de tijd met Rik Verstraete, een begrip in de Ieperse voetbalwereld. Verstraete was gedurende zijn periode op het Minneplein zowel speler, bestuurslid als voorzitter. Zijn actieve dagen bij de club liggen ondertussen achter hem, maar hij keert nog graag terug naar zijn tijd bij KVK. “Ik kan mij nog herinneren dat het een zeer sfeervol stadion was. Door de ommuring was het veld gesloten, wat voor een uniek gevoel zorgde. De tribunes, vaak goed gevuld, stonden dicht bij het veld, maar er was ook altijd veel publiek bij de omheining te vinden. In de zomer was het altijd aangenaam om vanuit de kantine, die vlak bij het veld stond, naar buiten te stappen om de match te beginnen volgen. De echte voetbalbeleving zoals we die van vroeger kennen. Het zorgde voor een ambiance die ik altijd heel aangenaam heb gevonden”, blikt hij terug. “Op hoogdagen liepen de supportersaantallen ook op tot boven de 1.000. Ik heb me zelfs laten vertellen dat in de toenmalige derby’s tussen White Star en Cercle er zelfs tot 4.000 man aanwezig was op het Minneplein. Het voetbal, en vooral de stadsderby, leefde toen heel hard in onze stad.”
“In toenmalige derby’s tussen White Star en Cercle was zelfs tot 4.000 man aanwezig”
Als bestuurslid maakte Verstraete in het seizoen 1989- 1990 de promotie naar de nationale reeksen mee. Het was de eerste keer in meer dan 30 jaar dat een Ieperse club daarin slaagde. “De thuismatch waarin we die promotie konden vieren, dat blijft toch een van mijn mooiste herinneringen aan het Minneplein. Het was een emotioneel moment voor zowel supporters als bestuur omdat het van bij het begin van de fusie de bedoeling was om hogerop te raken. De ontlading was dan ook bijzonder groot. Noem het gerust een hoogtepunt van het Ieperse voetbal.”
Einde in schoonheid
Het verblijf in vierde klasse is echter van korte duur, want een jaar na de promotie volgt de degradatie. KVK Ieper belandt in een moeilijke periode. Een uitschieter in de prestaties is de bekerwinst in het seizoen 1994-1995, maar daarna gaat het verder bergaf, met zelfs een nieuwe degradatie naar tweede provinciale in het seizoen 1999-2000. In die periode neemt Rik Verstraete het roer van de club over als voorzitter. “Rond de eeuwwisseling zaten we met KVK in een lastige episode. Toen ik het voorzitterschap overnam, was onze voornaamste doelstelling om de club terug te brengen waar ze volgens ons behoorde, met name het nationale voetbal.” De wederopbouw verliep met hoogtes en laagtes, maar zeven jaar en een promotie later wint Ieper zowel de beker van West-Vlaanderen als de competitie in eerste provinciale. De rentree naar nationale is opnieuw een feit.
Uitbreidingswerken
Het is de laatste promotie die het Minneplein zal meemaken. Door uitbreidingswerken aan het nabijgelegen Atheneum valt in het seizoen 2007-2008 het doek over het veld. Het nieuwe Crackstadion is nog in volle opbouw als de afbraakwerken op het Minneplein beginnen. Toch kan de club haar veld een waardig afscheid schenken. In de laatste thuismatch kan het zich van behoud in de nationale reeksen verzekeren. Het publiek kan nog een laatste keer met volle teugen genieten van de sfeer die er jarenlang heerste.
Tegenwoordig genieten de Ieperlingen van voetbal in het Crackstadion, waar ondertussen KVK Westhoek speelt, de fusieclub van KVK Ieper en KBS Poperinge. Van het Minneplein zijn enkel nog het veld en de bijhorende doelpalen overgebleven. De laatste vleug nostalgie van ruim 60 jaar Ieperse voetbalgeschiedenis. (LR)
Verloren Velden
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier