Hans, de enige, echte en rechtmatige opvolger van Raoul Lambert en Jan Ceulemans

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Hans

Je voetbalt op gouden schoenen en je grossiert in titels. Je rijgt de assists aan elkaar en je staat garant voor minstens 15 doelpunten per seizoen. Je trapt (in principe) veel toegekende strafschoppen netjes in een vooraf gekozen hoekje. Je verschijnt elke match geheel efficiënt in de 16 meter van de tegenstander die daags voordien nog ietwat minachtend over je orakelde in de pers. Want had jij niet wat startsnelheid te kort volgens de zelfverklaarde kenners? Of ontbeer je niet de pit en de snelheid van handelen voor de topcompetities, zoals enkele deelnemers aan ronkende voetbalpanels op tv en radio openlijk durven spuien? Met een minzame glimlach en zonder onvertogen woorden voor de opponent antwoord jij al jaren als de klasbak die Club Brugge in jou ziet op het veld. Hier in Brugge staan wij klaar met de medaille voor eeuwige verdienste als enige, echte en rechtmatige opvolger van Raoul Lambert en Jan Ceulemans. Je schilderij komt straks in Basecamp Knokke-Heist op de muur, als voorbeeld voor de jonge talenten en een standbeeld zal opgericht worden aan het nieuwe Jan Breydelstadion wanneer je ooit, moegestreden, de voetbalschoenen zal opbergen. Deze status zal je in de door televisiegeld dolgedraaide Premier League niet vinden, Hans. Ik ken West Ham United een beetje. Een aantal karakters uit East Enders dwepen ermee en er is een verloren Europacupfinale tegen de Gulle Gueuze-schenkers uit godbetert Anderlecht dan nog. London Stadium is ook geen upgrade voor het gezellige Upton Park van weleer, ik hoor het van mijn vrienden die geregeld even heen en terug wippen naar Engeland uit sympathie voor deze underdog. Ik zou het niet doen, Hans. Trek gewoon als aanvoerder van Club de Champions League in en zet samen met blauw-zwart de volgende stap in de ontwikkeling van de mooiste ploeg van België. Die medaille en dat standbeeld zijn ondertussen gereserveerd.

Carl

Het waren moeilijke weken voor je, want de druk bij Club Brugge is ontegensprekelijk hoog en ons voetbal was tot op heden niet samenhangend. Spelers haalden op speeldag 2 het basiselftal, maar zaten 5 dagen later overbodig te wezen op de tribune. Ons puntenaantal was pover en toch mochten we niet klagen, want het had erger gekund. Maar in Leuven scoorde je goeie punten. Club had een plan om het moedige OHL te bekampen met hoge druk en heel veel balbezit in een goeie veldbezetting. Je speelde hoegenaamd geen verstoppertje door de jonge parel Sylla onbevreesd te brengen, maar waar mijn hart toch het meest voor ging kloppen was toen je Sowah na zijn terechte applauswissel erop attent maakte dat ook zijn oude Leuvense fans een applaus over hadden voor hun oud-speler. Dat was grote klasse van je. Een detail in de voor de rest volledig terechte overwinning van Club, maar dit gebaar werd hier ten huize bijzonder gesmaakt. Het gedeukte vertrouwen van deze jongen kan er alleen maar wel bij varen. People management noemt zoiets met een duur woord. Ik hou het op menselijkheid.

Waan van de dag

Voor een doorgewinterde voetbalfan is er voor de rest weinig nieuws onder de loden zon deze zomer: het circus van de transfermarkt zal nog een tijdje in het land blijven en de miljoenen met of zonder clausules doen je soms duizelen. Ploegen met een vroege vormcurve krijgen zonder veel nadenken al vlug het predicaat ‘best voetballende ploeg van het land’, terwijl anderen, worstelend met weerbarstige tred, in augustus al met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid naar de kelders worden verbannen. De waan van de dag regeert in heel Europa. De media smullen ervan en op de sociale kanalen van alle betrokkenen heersen quotes die sommigen, later in het voetbalseizoen, opportunistisch zullen verwijderden, zodat dat kleine stukje waarheid uit augustus in pakweg december niet meer zal kunnen opduiken. Het is niet gemakkelijk voor voetballeiders om verder te kijken dan die eerste zure nederlagen, laat staan voor de passionele supporter. Blijven ademen is de boodschap om je weg te vinden in de vele voetbalwaarheden die vandaag en ook morgen op ons af zullen komen.