Een goeie coach is diegene die geen foute dingen doet

Het moet een record zijn. Was Yves Vanderhaeghe na zijn ontslag bij AA Gent slechts vijf weken werkloos, nu was dat maar drie dagen. Vierentwintig uur eigenlijk, zo snel werd hem door Cercle werkzekerheid aangeboden. KV Kortrijk en Cercle Brugge tekenden dus al voor de 12de en 13de trainerswissel van het seizoen. Of het ontslag van Vanderhaeghe en Paul Clement verstandige beslissingen zijn, moet worden afgewacht. De resultaten zullen het uitwijzen de komende weken.

Statistieken tonen echter aan dat de meeste trainersontslagen geen garantie zijn op succes, maar voor beide beslissingen valt wel iets te zeggen. Indien tenminste de “negativiteit”, zoals verwoord door KVK-ceo Matthias Leterme, écht te groot was, kon men maar beter meteen met Luka Elsner beginnen. Maar stel je voor dat die straks wéér in 1B zijn kunnen moet bewijzen. Elsner moet op korte termijn, na de 1 op 15, voor een nieuwe dynamiek zorgen, heet het in het Guldensporenstadion. En op lange termijn voor meer ambitie, de Veekaa werd te grijs. Al vinden veel waarnemers dan weer dat Vanderhaeghe bij het zuinige KVK kan terugblikken op een best parcours.

Dat vonden ze dus bij Cercle ook. Het ontslag van Clement was wel logischer: 7 op 48 is met deze spelersgroep onaanvaardbaar. Volgens die onverbiddelijke, oeroude wet in het topvoetbal wordt een coach alleen afgerekend op de resultaten. Of hij moet Vincent Kompany heten. Er is al een kloof van vier punten met de veilige 16de plaats én Cercle slaagt er ondanks veel dominantie omzeggens nooit meer in een resultaat neer te zetten. Ander en beter dus. Vanderhaeghe heeft tactisch niet hetzelfde perfectionisme als Storck, sinds vorig seizoen voor eeuwig de patroonheilige van de Vereniging, maar wel dezelfde geestdrift en evenzeer people manager. Met bovenop Thomas Buffel als T2.

Elsner en Vanderhaeghe: ook voor hen zullen alleen hun resultaten tellen. Dat die vaak afhangen van de stomste details (een bal op de paal is maar één voorbeeld) telt niet. Dat een trainer meer moet worden beoordeeld op zijn werk in de week en zijn impact op de groep, ook niet. Een rotvak is het. We volgen ex-bondsvoorzitter Michel D’Hooghe die ooit zei dat niet de trainer met de beste resultaten Coach van het Jaar moet worden, maar wel diegene die het meest spelers individueel beter maakte. En ik volg nog meer analist Youri Mulder: “Een goeie coach is één die geen foute dingen doet. En de boel kan motiveren.” Meer people manager dan een geslepen tacticus dus. Voetbal is heus niet dat ingewikkelde spelletje dat Kompany en co graag laten uitschijnen.