Zaterdag neemt topturnster Jade Vansteenkiste (19) uit Sint-Eloois-Winkel deel aan een internationale wedstrijd in Rotterdam. De bedoeling is er vooral om een goede wedstrijd te turnen en wedstrijdritme op te doen na een lange periode van blessureleed.
“De internationale wedstrijd in Rotterdam wordt mijn eerste na 3,5 jaar”, opent Jade Vansteenkiste (19) uit Sint-Eloois-Winkel enthousiast. “Ik heb geen speciale verwachtingen, want het is vooral om opnieuw wat ritme op te doen. Ik wil gewoon een goede wedstrijd afwerken. Ik heb drie jaar geen wedstrijden meer kunnen turnen door alle ingrepen, de ene veel ernstiger dan de andere, en kom van heel ver terug. Kunnen deelnemen aan wedstrijden en daar goede oefeningen brengen, is een eerste doel.”
Grote mentale impact
“Voor mij is het vooral mentaal heel lastig geweest”, gaat Jade verder. “Mijn eerste operatie was kort na de eerste testwedstrijd voor de Olympische Spelen. Dan kom je er op dat ogenblik echt helemaal alleen voor te staan. Iedereen is bezig, logisch, met een selectie voor de Olympische Spelen. Het team gaat op stage en jij blijft alleen achter. Iedereen maakt progressie, vecht voor haar plaatsje in het team en jij zit aan de zijlijn te supporteren, terwijl je daar zelf op die wedstrijdvloer wil staan.”
“Het is moeilijk te omschrijven en ook moeilijk voor te stellen wat er dan allemaal door je heen gaat. Je hebt enkel nog jezelf en je vertrouwde omgeving thuis als houvast en al de rest wankelt. Het enige wat altijd vaststond, was dat ik absoluut niet wou stoppen met turnen zolang het herstel mij daar niet toe dwong.”
Operaties
“Mijn eerste operatie was in april 2021. Mijn herstel verliep goed, maar traag. Eindelijk begon het wat beter te gaan en dan kreeg ik opnieuw slecht nieuws en ging ik opnieuw onder het mes in oktober van datzelfde jaar. En eind december volgde een nieuwe – kleinere – ingreep.”
“2022 vatte ik met goede moed aan en het zag er ook goed uit, heel even toch. Al snel keerde het tij en exact een jaar na mijn eerste ingreep volgde in april 2022 dezelfde operatie als in april 2021 maar dan aan mijn andere voet. Ook dat jaar volgden in augustus en in oktober nog ingrepen zodat ook 2022 een nieuw jaar was van vallen, opstaan en niet opgeven, ook al had ik het me heel anders voorgesteld.”
“Twijfels rijzen en je beseft dat je als gymnaste snel ‘te oud’ wordt om jouw dromen verder na te jagen”
“Het is vooral heel moeilijk omdat je nooit vooraf weet of de ingrepen zullen slagen. Of je nog steeds zal kunnen blijven turnen, want dat is uiteindelijk wat ik nog steeds graag doe, en of je effectief opnieuw het niveau haalt van voor de operaties. De achterstand is uiteindelijk meer dan twee jaar. De twijfels rijzen en je beseft dat je als gymnaste snel ‘te oud’ wordt om jouw dromen verder na te jagen. Gelukkig heb ik die jaren ook wat verstrooiing gevonden in mijn studies psychologie aan de Universiteit Gent zodat ik niet telkens geconfronteerd werd met mijn onzekerheden en daar een nieuwe uitdaging vond.”
Hard blijven trainen
“Momenteel gaan mijn trainingen goed en groei ik geleidelijk aan weer naar mijn niveau van voorheen, maar ik ben er nog niet. Hard trainen, blijft de boodschap.”
“Grond en sprong zijn mijn sterkste toestellen. Net die toestellen heb ik lang niet kunnen doen door alle operaties. Er is nog werk aan al mijn oefeningen aan alle vier de toestellen. Er is altijd wel iets dat nog moet verbeteren. Maar brug en balk zijn voor mij toch wel de twee moeilijkste toestellen waar ik hard voor moet werken. Dit is wel al beter dan vroeger, maar je wilt natuurlijk altijd streven naar een nog moeilijkere oefening om hogere punten te halen.” (RV)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
