“Zelfs wij werden stil van zoveel leed en verwoesting”: beroepsbrandweermannen Martin en Frederik waren als B-FAST-vrijwilligers in Turkije
Eén sms’je en 24 uur later stonden Martin Gyselinck (50) en Frederik Dewaele (49) uit Nieuwpoort in het Turkse Kirikhan waar een aardbeving duizenden slachtoffers had gemaakt. Sinds dit weekend zijn ze terug na drie weken vrijwilligerswerk bij B-FAST België. Hoewel beide als beroepsbrandweermannen wel wat gewoon zijn, werden ze stil. “We hebben het leed gezien in de ogen en gelezen in de omgeving. Maar mocht de telefoon opnieuw rinkelen, zijn we weg”, klinkt het resoluut. Dit is hun pakkende verslag met indrukwekkende beelden.
Martin en Frederik zijn doorwinterde brandweermannen. Beide zijn gestart als vrijwilliger maar doen hun passie nu ook beroepshalve. “Mensen helpen zit gewoon in ons”, zeggen de twee. Dat is ook de reden waarom ze zich meer dan tien jaar geleden inschreven bij B-FAST België. Dat is een team dat de Belgische regering uitstuurt bij grote rampen zoals de aardbevingen op 6 februari in Turkije en Syrië. Al vier keer kregen de twee Nieuwpoortenaren een oproep maar tot een missie kwam het nog niet.
“In onze kast liggen de spullen klaar voor mochten we moeten vertrekken”, vertelt Martin. Hoewel de twee pas zaterdagnacht terugkeerden, heeft Frederik op maandag al dagdienst en zit hij in een ambulance op het moment van ons gesprek. Martin doet de nacht deze week. “Direct terug de draad opnemen is de beste manier om alles te kunnen verwerken”, klinkt het.
Sms
Terug naar drie weken geleden. “Een sms van B-FAST kwam binnen, of we ons konden vrijmaken. We belden direct naar brandweer Westhoek waaronder de post in Nieuwpoort valt en kregen toestemming om als vrijwilliger mee te gaan. Snel de reiszak vullen met het hoogstnoodzakelijk zoals een paar broeken, t-shirt, bottines en een slaapzak. ’s Anderendaags werden we al in Peutie verwacht voor een laatste screening vooraleer we met een militair toestel vanuit Melsbroek naar Turkije vlogen.”
Martin is getrouwd en heeft drie kinderen, Frederik heeft met zijn partner een stiefzoon. “Het was een vluchtig afscheid”, beseft Martin. “Uiteraard waren onze gezinnen gebrieft en wisten ze dat wanneer we een berichtje kregen van B-FAST we meteen moesten vertrekken. Dat maakt het er niet gemakkelijker op. Er was wederzijdse bezorgdheid. Net zoals iedereen hadden we de verschrikkelijke beelden op televisie gezien. Waar zouden we terechtkomen?”
Veldhospitaal
Op een braakliggend terrein dat meer weg had van een vuilnisbelt dan van een toekomstig veldhospitaal, zo bleek. Dat was de missie van de eerste 50 vrijwilligers van B-FAST. “In vijf dagen tijd vormden 57 tenten een hospitaal. We voorzagen elektriciteit, plaatsten een waterzuivering en ook alle medische apparatuur werd vanuit België vervoerd naar Turkije”, beschrijven de brandweermannen. Het klinkt allemaal vanzelfsprekend maar dat was het niet. “De impact van de aardbeving maakte een diepe indruk. Alles was verwoest en wat nog rechtstond, was niet meer stabiel. Het zal nog jaren duren vooraleer het daar opnieuw leefbaar wordt. En dan zagen we de eerste patiënten aankomen. Ik ontmoette een man van 84 jaar met zijn kleinkind van 4 jaar; het waren de enige twee van de hele familie die de ramp hadden overleefd.”
Terwijl Martin en Frederik er waren, begon de aarde opnieuw te beven. “Alles begon de schudden maar gelukkig zaten wij in een veilig gebied. Er waren geen gebouwen in de buurt die nog konden instorten en we overnachtten in tenten maar toch was het een bijzondere ervaring.” Het temperde de goesting om te werken niet. Tot 150 patiënten per dag werden er in het Belgisch veldhospitaal verzorgd en zo’n drie tot vier operaties stonden op de dagplanning.
Medaille
In 2019 kreeg Martin een medaille voor moed, zelfopoffering en menslievendheid van de federale regering omdat hij, met risico voor eigen leven, een man had bevrijd uit een appartement in Nieuwpoort dat zwaar was beschadigd nadat er een kraan was opgevallen. Dat gebeurde eind 2017. “Als ik vandaag naar die onderscheiding kijk, geeft me dat een dubbel gevoel. Zo’n erkenning doet deugd maar ik voerde alleen maar mijn werk uit. In Turkije zag ik zoveel geëngageerde vrijwilligers die met een minimum aan comfort zo’n belangrijk werk deden zonder dat ze daarvoor een wedde kregen. Die mensen verdienen veel meer een medaille.” (GUS)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier