Bloedrood zijn ze, de Europese coronakaarten. Onze reporters Christophe en Stephanie kiezen een vakantie dwars door West-Vlaanderen. Met de drie dochters vertrekken ze vanuit De Panne en wandelen ze, met enkel een rugzak, tot aan hun thuisbasis in Lauwe. Geen tests, geen kleurcodes en geen gevaar. Maar krijgen ze toch dat vakantiegevoel? Je komt het te weten in hun dagboek. Stap met hen mee langs de Frontlijnroute.
Ons avontuur start in De Panne en niet in Nieuwpoort, waar de Frontroute 14-18 theoretisch begint. Een keuze die op zich niet geheel verrassend te noemen is. De Panne situeert zich niet alleen in de uithoek van onze provincie, de gemeente kon zich in de afgelopen decennia ook opwerken tot een absolute incontournable in de wereld van familievakanties.
Boemeltrein
We willen bewijzen dat we al stappend het best mogelijke beeld kunnen krijgen van onze provincie en dus beginnen we ook al stappend. Een stevige 8 kilometer onderscheidt onze thuisbasis van het station van Kortrijk en het mag gezegd: het jaagpad dat de Leie vloeiend volgt is en blijft een schitterende route om tot rust te komen. We doorkruisen verschillende gemeenten zonder ze echt te doorkruisen en iedere keer opnieuw ontdekken we er iets nieuws.
Met de trein trekken we richting De Panne en het perron ligt er ronduit verlaten bij. Handig, vooral met de volumineuze rugzakken die we met ons meezeulen. Bij de overstap in Lichtervelde blijft er van die rust nog weinig over. Ontelbare toeristen, vaak zelfs voorzien van meerdere kinderwagens, zitten met mondmasker op in de boemeltrein die gezapig in de richting van de kust tuft. Een echte verrassing is het niet, het is immers de treinverbinding die men in de volksmond kent als de Plopsatrein. Het eindstation is meer dan alleen maar De Panne, het is eveneens de halte die jaarlijks duizenden toeristen aan de poort van Plopsaland afzet.
Plopsaland
We kunnen erover debatteren als volleerde politici en je hebt ongetwijfeld evenveel voor- als tegenstanders maar de realiteit is er eentje waar je niet omheen kunt. Plopsaland, het pretpark dat alle figuurtjes van Studio 100 combineert met ontspanning voor groot en klein. Wat ooit begon als een uitlaatklep voor de allerkleinsten groeide gaandeweg uit tot een pretpark waar ook de meer ervaren sensatiezoekers zich volledig kunnen laten gaan. Nieuwe attracties zoals de ‘Heidi’ roetsjbaan of de ‘Tomorrowland’ rollercoaster brengen de parkbezoekers niet alleen tot ongekende hoogtes, ze brengen diezelfde bezoekers ook aan een absolute rotvaart naar beneden.
100 kilometer stappen tijdens een schoolvakantie? Het is geen evidente zaak voor de kinderen en het mag ook niet op een mars van het Vreemdelingenlegioen lijken. Met een opener zoals Plopsaland zorgen we ervoor dat de kinderen meteen in een volledige vakantiesfeer zitten en ze vergeten al snel de kilometers die ze in de vroege morgen in hun benen hebben gestoken. Trouwens, niet alleen de allerkleinsten kunnen Plopsaland verlaten met een zak vol herinneringen. Welke meerderjarige kan zomaar voorbij de enige echte FC De Kampioenen-toog lopen zonder er een selfie te nemen? Inderdaad, geen enkele!
Coronaveilig
Vanop afstand horen we de kritikasters al in hun giftige pen kruipen: “Jamaar zo een pretpark, dat is een ramp voor de verspreiding van het coronavirus!” Hoewel het permanent jammeren iets is dat ondertussen al ouderwets is geworden, kunnen we die mensen godzijdank van het nodige weerwerk voorzien. Plopsaland doet er alles aan om het de bezoekers zo aangenaam en zo veilig mogelijk te maken.
Het gaat van kleine dingen zoals groene kaders op de vloer waar je met je bubbel kunt staan wachten tot de meer directe dingen. Wie op een attractie wil kruipen, moet een mondmasker aantrekken. Bevalt zo een masker je niet? Dan kun je meteen ook de attractie verlaten. Het zijn misschien wel erg ingrijpende maatregelen, maar zo kan het park openblijven.
Natuurreservaat De Westhoek
Met de motivatie in de benen en het plezier in het achterhoofd, verlaten we het Studio 100-bastion en trekken we naar de Franse grens. Waar de bebouwing van De Panne eindigt, begint het natuurreservaat ‘De Westhoek’. Niet alleen flirt het domein met de grens, het is eveneens het oudste reservaat van het land.
Wilde paarden die er grazen of picknicken op een zandstrook die zowel Frankrijk als België is? Enkel alleen in De Panne kunnen we worden ondergedompeld in een wereld die veraf lijkt maar eigenlijk dichtbij is. Het wandelpad brengt je langs enkele merkwaardige bezienswaardigheden die zonder enige twijfel hun plaats verdienen in de catalogus van Belgisch meest indrukwekkende natuur.
De Octopus
Nog voor we besluiten de grensgemeente achter ons te laten, houden we nog even halt bij ‘De Octopus’, het kunstwerk met een diameter van 60 meter dat het strand siert. Daar treffen we eerste schepen Wim Janssens aan, die in de vakantieperiode als waarnemend burgemeester waakt over het welzijn van iedereen. Het wordt een beetje het officiële startschot van onze trektocht met een foto die een bijzondere plaats in ons album zal krijgen.
De zon zakt, de benen zijn vermoeid van al het wandelen en de nood aan een bed wordt dwingender. Helaas zijn de opties niet echt overweldigend te noemen. Last minute reserveren aan de Belgische kust is of onmogelijk of onbetaalbaar. Toch zijn er nog altijd de meer alternatieve opties om te verkennen. Couchsurfing, gigantisch hip in het buitenland maar nog altijd met argusogen bekeken in ons eigen koninkrijk, brengt wildvreemden met elkaar in contact.
Couchsurfen
Misschien denk je meteen aan de beruchte datingapp, maar van swipen is geen sprake. Er is een volledige community, een gemeenschap dus, die van zetel tot zetel reist. Het kost je niets maar het leert je zoveel. Mensen stellen een zetel of een bed als slaapplaats ter beschikking en je dankbaarheid is vaak meer dan voldoende.
Op die manier komen we met onze troep in Alveringem terecht, waar Sam en Elien ons onderdak voor 1 avond bieden. Het begint met een voorzichtige ‘hallo’, want we kennen elkaar totaal niet maar al snel komt de West-Vlaamse aard naar boven. Van cake bakken tot dat vreemde Engelse koppel dat hen ooit via Couchsurfing contacteerde? Van de polders tot die 4 maanden die er eigenlijk 6 waren? Het zijn de gespreksonderwerpen die de revue passeren. West-Vlamingen zijn harde werkers met een nors uiterlijk maar in essentie zijn we babbelaars, sociale dieren en regelrechte netwerkers avant-la-lettre.
De rugzakken worden geopend, de matrassen uitgerold en de lichten gedoofd. Nog voor de eerste dag tot een einde kwam, maakten we al nieuwe vrienden.
Op stap langs de frontlijn
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
