Een weekje avontuurlijke vakantie, het is voor velen vanzelfsprekend. Maar als je zoals Vincenzo Vanhulle (27) uit Bredene met lichamelijke beperkingen kampt, wordt een actieve reis in Marokko een hele opgave. Toch is het dat wat hij voor mekaar kreeg. Met onvergetelijke herinneringen en mooie nieuwe dromen als resultaat.
Zuurstoftekort bij geboorte zorgde ervoor dat Vincenzo Vanhulle (27) al zijn hele leven met motorische problemen kampt. Dankzij de goeie zorgen van mama Leslie Maertens, die samen met manlief Jef Castelein zorghuis Villa Vip Bredene uitbaat, eindeloze kine-sessies en ingrijpende operaties kan Vincenzo vandaag dingen waar hij jaren geleden nooit van durfde dromen. Een daarvan was ongetwijfeld reizen.
Geen beperking op leven
Maar hoe begin je daaraan, wanneer je geconfronteerd wordt met lichamelijke beperkingen? Mama Leslie kreeg het antwoord via een vriendin, die zelf dwarslaesiepatiënt is. “Ik bezoek haar nog elke vrijdag. Nadat ze zelf een fietsweekend in Vlaanderen had beleefd dankzij een gespecialiseerde organisatie verzekerde ze me: ‘Dit is iets voor Vincenzo’.”
Die organisatie was Project U Turn, dat minder valide mensen wil laten inzien dat een beperking geen beperking van het leven mag vormen. “Dat doen ze via avontuurlijke activiteiten in binnen- en buiteland. ‘Geen hulpmiddelen, geen aangepast vervoer, geen toegankelijke verblijfplaatsen maar wel een tentje in de vrije natuur’, is zo’n beetje hun motto. Ze laten mensen met een beperking dingen doen, die ze vaak niet meer mogelijk achtten.”
De reizen zijn zo samengesteld dat iedereen elkaar kan en moet helpen
De reisgezelschappen worden door Project U Turn zo samengesteld dat iedereen elkaar kan en moet helpen. De slechtziende deelnemer duwt de persoon in de rolstoel en de rolstoelgebruiker wordt de ogen van de slechtziende deelnemer. En dat mocht Vincenzo onlangs ervaren tijdens een trip naar Marokko.
“Maar vooraf moest ik wel in Gent enkele medische en fysieke testen ondergaan om te zien of ik de reis wel aankon”, pikt Vincenzo in. “De reis naar Marokko moest, zo verzekerden ze me, ook een ideale test worden om te kijken of ik in de toekomst grotere uitdagingen met U Turn kon aanvatten.”
Speciale rolstoel
Via Marrakech arriveerde Vincenzo’s groep in het Atlasgebergte, waar ze een week lang zouden rondtrekken. Het gaat hier om een groep van 20 met aan boord ook een kinesist, dokter en verpleegster. “Vincenzo moest de eerste twee dagen grotendeels in een speciale rolstoel spenderen. Ik had de organisatoren verwittigd dat hij nogal een doorzetter is en hierdoor misschien wat teveel van zijn lichaam zou vragen”, geeft mama Leslie aan.
“Maar dat wandelen, tot soms 12 kilometer per dag, viel best mee. Alle dagen mijn valies van 8 kilo opnieuw pakken, was veel lastiger”, grapt Vincenzo.
“In de luchthaven dacht ik nog bij mezelf: zie nu eens dat kereltje, dat zijn hele leven niks zou kunnen…”, mijmert Leslie. “Ik ben dan ook super trots dat Vincenzo dit aangedurfd én tot een goed eind gebracht heeft. Nu, Vincenzo heeft zich vooraf goed voorbereid, ook fysiek. Zo ging hij regelmatig wandelen in de duinen.
“Alle dagen mijn valies van 8 kilo pakken, was veel lastiger dan al het wandelen” – Vincenzo Vanhulle
Anderzijds, die week kon voor mij niet snel genoeg voorbij gaan. In 27 jaar is mijn zoon nooit van mijn zijde geweest. Het was bovendien lastig communiceren. De groep zat vaak op afgelegen plaatsen in het Atlasgebergte en door de hoge roamingkosten hadden we sowieso beslist de berichtjes tot een minimum te beperken. ‘Jeunt u?’. ‘Joak!’. Dat was het zowat.
En ‘gejeund’ heeft hij zich, Vincenzo. “Het was een tof avontuur. We zouden normaal in tenten slapen, maar omdat het bij momenten veel regende, hebben we zelfs in een bouwvallig huis overnacht. Gaten in de muren, bedenkelijk sanitair… Ik raakte er zelfs even opgesloten in het toilet, net als een van de verplegers.”
Onvergetelijk
De couleur locale, het lekkere eten en de vriendschap die Vincenzo smeedde met enkele medereizigers, maakten van de reis een onvergetelijke belevenis. Het leverde hem ook een extra dosis zelfvertrouwen op. “We reisden bijna dagelijks van plek naar plek. De eerste dagen was ik altijd als laatste klaar om te vertrekken. Maar op het einde van de week ging het allemaal al veel sneller.”
“Vergeet niet dat Vincenzo thuis zelfs heeft moeten oefenen hoe zijn slaapmatje op te rollen of hoe in zijn slaapzak te raken. Hij kan niet op zijn knieën zitten zoals wij”, legt Leslie uit. “Zo’n reis geeft begrijpelijk een enorme boost aan mensen met een beperking. Ze leren dat ze, zoals U Turn aangeeft, veel meer kunnen dan ze denken.”
Volgende reis
Vincenzo amuseerde zich een week lang zoveel dat hij binnenkort alweer met Project U Turn vertrekt. “Naar de Spaanse Pyreneeën deze keer. Dat moet de meest avontuurlijk reis zijn die de organisatie aanbiedt. We gaan er spelonken, kajakken en aan canyoning doen. Volgend jaar wil ik dan de Normandiëreis meedoen en ook Zweden/Lapland en Zuid-Afrika staan al op mijn programma.”
Zijn absolute droombestemming blijft echter Japan. “Die dateert al van voor corona. De pandemie en de oorlog in Oekraïne hebben er tot nu toe stokjes voor gestoken”, aldus mama Leslie. “Ik vind het een fascinerende cultuur”, legt Vincenzo uit. “Dat en die mooie, Oosterse meisjes”, plaagt stiefvader Jef vanop de achtergrond. Wat niet door Vincenzo wordt tegengesproken…
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
