Al zo’n vier jaar is Stijn De Rammelaere hét gezicht achter de toog van sporthal De Ponte. Hoewel het een job is die hij met veel plezier uitoefent, voelt hij dat het tijd wordt voor iets nieuws. “Ik heb jaren dag en nacht gewerkt, nu komt mijn dochtertje eerst.”
Hoewel Stijn De Rammelaere jaren geleden afstudeerde als houtbewerker heeft hij die job amper uitgevoerd. De lokroep van de horeca kwam er al snel.
Hoe kom je vanuit een meubelzaak in de horeca terecht?
“Er was eigenlijk eerst nog de tussenstap van het taxibedrijf. Velen zullen me daarvan wel kennen. Ik ben er eigenlijk zo’n beetje ingerold. Vroeger was ik lid van het waterpoloteam in Tielt. Daar waren altijd wat problemen met verplaatsingen. Toen heb ik een minibusje op de kop kunnen tikken en zo is de bal aan het rollen gegaan. Regelmatig vroeg iemand om gevoerd te worden van hier naar daar, bijvoorbeeld naar de luchthaven. Dat mondde uit in een taxibedrijf, iets wat ik toch een achttal jaren heb gedaan. Maar op een bepaald moment werd ik dat wat beu en toen heb ik ’t Dolfijntje overgenomen, de cafetaria van het zwembad. Het was een carrièreswitch waar ik al even over nadacht, de horeca wou ik sowieso eens uitproberen. Ik vond er echt volledig mijn draai.”
Mag ik dan stellen dat de horeca helemaal jouw ding is?
“Ja, toch wel. Ik hou van het contact met mensen en hen ook gelukkig maken. Het is immers op het moment dat de mensen aan het uitgaan zijn dat ze los zijn en ze iets aanbieden om te drinken zorgt ervoor dat ze blij zijn. Ook de babbel is fijn, natuurlijk, al zijn er soms ook wel minder aangename gesprekken. Mensen luchten af en toe wel eens hun hart. Maar meestal kan je wel eens lachen, wordt er een grapje aan de toog verteld. Dat vind ik echt heel leuk. Bovendien kom je met heel wat verschillende karakters en mensen in contact, ook van verschillende sportclubs. Dat maakt het gevarieerd.”
Hoeveel mensen passeren er zo op een dag bij jou?
“Oei, daar heb ik nog nooit bij stilgestaan, maar dat zal toch al snel tussen de vijftig en de honderd zijn. Dat zijn ook bijna elke dag andere mensen. Je kan het dan ook echt niet vergelijken met een gewoon café, waar je altijd de tien zelfde mensen aan de toog hebt die hun pintje komen drinken. Hier zie je elke dag mensen die een andere sport beoefenen, dat maakt het erg divers.”
“Hier zie je elke dag andere mensen, dat maakt het erg divers”
Dan zou je toch denken dat je dit wil blijven doen, maar dat is niet zo?
“Nee, ik ben op dit moment actief op zoek naar een overnemer, omdat ik al 15 jaar non-stop aan het werk ben. Ook in het taxibedrijf was ik dag en nacht, weekend en vakantie aan het werk. Met ’t Dolfijntje was dat identiek hetzelfde en in de sporthal zelfs nog een trapje erger. Van ’s morgens vroeg tot ’s nachts laat, bijna constant, ben ik in de zaak aanwezig. Mijn dochter wordt in februari zes jaar, ze heeft me altijd als werkende papa gekend. Ik wil dat ze me nu eens anders kan zien, dat ze me op een andere manier leert kennen.”
Zijn er al concrete plannen om iets anders te doen?
“Er doen veel geruchten de ronde, maar ik heb op dit moment nog geen plannen. Ik ben er nog niet uit, eerst moet de overname rond zijn. Er zijn gelukkig wel voldoende geïnteresseerden met mooie ideeën. Het is in elk geval niet de bedoeling om meteen weer in de horeca te gaan. Eerst wil ik een leven opbouwen, ook op sociaal vlak. Mijn vriendin steunt me gelukkig en heeft nooit geklaagd, maar een normale job hebben, betekent ook dat ze me meer zal zien. Maar wát het precies wordt, daar heb ik echt nog geen idee van.”
Welke tip wil je de toekomstige overnemer nog meegeven?
“Probeer om de familiale sfeer te behouden. Dat hebben we met alle clubs samen gecreëerd. In het begin kende niemand elkaar en dat vond ik wel jammer. Dan heb ik eens samen gezeten met de clubs om samen iets te organiseren en intussen zegt iedereen al een goeiedag aan iedereen, kennen ze elkaars naam en van welke club ze zijn. Dat vind ik erg leuk. Ook iedereen tevreden houden is natuurlijk een grote factor. De zoektocht naar een overnemer vind ik erg leuk en interessant. Ik ga niet over één nacht ijs.”
Zijn er op sociaal vlak dingen die je straks weer wil opbouwen?
“Ik wil eigenlijk gewoon genieten van met vrienden aan de toog te zitten voor een babbel, zonder weggeroepen te worden om anderen te bedienen. Dat mis ik nu echt wel, net als samen kunnen sporten en achteraf nog iets drinken en bijpraten. Misschien keer ik terug naar de waterpolo, maar dan niet voor competitie. Ik weet het nog niet, maar zeg nooit nooit.” (LDW)
Stijn De Rammelaere
Privé: Stijn is 39 jaar oud. Hij woont in Tielt en heeft een vriendin. Stijn is ook de vader van een vijfjarig dochtertje.
Studies en loopbaan: De middelbare school volgde Stijn in het VTI in Tielt, in de richting houtbewerking. Daarna ging hij aan de slag bij ramen en deuren Neirinck in de Steenovenstraat en later ook bij Stevens meubel in Oedelem. Stijn had een tijdje een taxibedrijf en was ook uitbater van de cafetaria ’t Dolfijntje in Tielt. Sinds 2018 baat hij de cafetaria van de sporthal De Ponte uit.
Vrije tijd: Vrije tijd schiet er niet zo heel veel meer over, maar Stijn probeert daarin toch wat zelf te sporten. Vooral lopen, zeker nu hij niet meer kan gaan plonzen in het Tieltse zwembad.
Belfortbabbel
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
