Vaarwel 2022, welkom 2023. Aan een tempo, bepaald door de overheerlijke maaltijden die werden geserveerd, vierde de wereld de komst van het nieuwe jaar. Vuurwerk, muziek, de beste kookkunsten en heel wat liefde vormden opnieuw de basis bij heel wat gezinnen en families. Of toch niet overal want meer dan ooit kreeg kansarmoede een greep op de maatschappij. We besloten ons feest vooral in het teken van anderen te zetten, op zoek naar hoop in duistere tijden.
Kansarmoede, het is een term die we allemaal kennen zonder het echt te kennen. Immers, wie amper de eindjes aan elkaar kan knopen, loopt er niet meteen mee te koop. De taboesfeer domineert en er heerst een regelrechte omerta bij hen die ermee worden geconfronteerd. Toch is de realiteit er eentje die niemand kan ontkennen: kansarmoede is overal en de opeenvolging van crisissen heeft voor een tsunami aan problemen gezorgd. Eten op tafel zetten is geen evidentie meer, warm hebben is dat al evenmin.
Samen met ons gezin besloten we dan ook om ons feest in het teken van anderen te zetten. Natuurlijk is het leven een uitdaging, dat is het voor iedereen maar toch mogen we nooit vergeten dat we het niet zo heel erg slecht hebben. We hebben dan wel niet de laatste nieuwe smartphone of breedbeeld TV maar honger hebben we ook niet. Onder het motto “niemand zou honger moeten leiden” werd dan bepaald dat we voor 20 gezinnen zouden gaan koken, 10 uit Groot-Menen en 10 uit Komen-Waasten. Waarom die splitsing? Armoede kent geen taal noch religie en treft iedereen. Toch lijken verschillende politici keer op keer de kaart van het communautaire te trekken. Geld, Vlaanderen en Wallonië blijft een speerpunt dat de trend van partijprogramma’s blijft bepalen. Solidariteit? Vaak lijkt het er wel op dat het enkel op papier bestaat.
Een eenvoudige maar duidelijke oproep op Facebook maakte al snel duidelijk dat er een wereld van verschil is, tussen de maatschappij waarvan we denken dat ze bestaat en de daadwerkelijke wereld. In geen tijd worden we bedolven onder de berichten van zowel particulieren als bedrijven die hun schouders onder deze actie willen zetten. Van een klein zakje snoep tot een volledige lading vers vlees? Zo koud en onverschillig lijkt de Belg alvast niet te zijn. Meer nog, van de fameuze vete tussen Vlaanderen en Wallonië blijft geen spaander heel want aan beide kanten van de taalgrens laten mensen hun hart spreken.
1/22
2/22
3/22
4/22
5/22
6/22
7/22
8/22
9/22
10/22
11/22
12/22
13/22
14/22
15/22
16/22
17/22
18/22
19/22
20/22
21/22
22/22
1/22
2/22
3/22
4/22
5/22
6/22
7/22
8/22
9/22
10/22
11/22
12/22
13/22
14/22
15/22
16/22
17/22
18/22
19/22
20/22
21/22
22/22
Via verschillende organisaties krijgen we ook weet van mensen die al dagenlang overleven op weinig anders dan water en brood. Jong en oud, man of vrouw, het ontbreken aan zelfs de meest elementaire dingen is geen onbekende bij heel wat gezinnen. Het legt meteen ook enkele brutaal pijnlijke punten bloot. Niet alleen zijn er veel, erg veel mensen in nood, veel meer dan eender wie zou willen toegeven. Daarnaast speelt ook de regelgeving hier een belangrijke rol in. Door de GDPR-wet wordt de privacy van iedereen veilig gesteld maar krijg je ook nog moeilijk namen door van mensen in nood. Die gezinnen zijn er wel maar niemand mag je zeggen waar je je hulp toe moet richten. Met wat ellebogenwerk en een luisterend oor slagen we er alsnog in om een complete lijst in elkaar te steken en die lijst telt 70 maaltijden.
Heel wat extra helpende handen bieden zich aan want 70 maaltijden voorbereiden is voor ervaren koks al een uitdaging, voor amateur keukenprinsen is het zowat een onmogelijke taak. Tijdens het leveren van alles komen we terecht in een emotionele rollercoaster. We maken er kennis met mensen waarvoor het leven weinig tot geen genade heeft gekend. Wat vooral opvalt is dat, naast het feit dat de tranen en de dankbaarheid elkaar opvolgen, ook eenzaamheid een grote rol speelt. Mensen die op de sukkel raken gaan in een soort van autodefensieve modus. Ze zitten in de problemen maar willen niemand met die problemen belasten. Zo spraken we met een oudere dame die al meer dan 10 dagen geen levende ziel had gezien of met een alleenstaande mama die met moeite pampers voor haar dochtertje kon kopen. Meer nog dan de maaltijden die ze kregen was het vooral het idee dat iemand naar hen omkeek een opkikker van formaat.
Hoewel het misschien een druppel op een hete plaat was, begon 2023 voor 70 mensen met een glimlach en vooral met hoop. Zelfs in de meest benarde situaties en duistere tijden, is er altijd een luisterend oor te vinden en zijn helpende handen nabij.
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier