Wie wordt de opvolger van Emma Meesseman als West-Vlaams Ambassadeur? Dat komen we te weten op 27 november, maar die avond wordt ook een goed doel bekroond. KW gaat samen met de provincie, Radio2 en Focus-WTV op zoek naar de Ambassadeur voor Warm West-Vlaanderen. In aanloop naar deze verkiezing stellen we elke week een van de zes genomineerde organisaties voor. Deze week is dat de Kortrijkse vereniging Saying Goodbye Papillon: “Het is belangrijk om rouwende kinderen te tonen dat ze niet alleen zijn met hun gevoelens.”
Vzw Saying Goodbye Papillon organiseert sinds 2016 rouwkampen voor kinderen en jongeren die een ouder, broer of zus verloren. Er was al een gelijkaardig initiatief in Antwerpen, maar in West-Vlaanderen gaapte op dat vlak een leegte. De Kortrijkse Frederique Vanassche kwam via haar job bij de dienst slachtofferhulp van de lokale politie in contact met Stefanie Desmet die haar vader verloor op haar veertiende. Het klikte tussen de dames die Saying Goodbye oprichtten en er nog altijd een belangrijke rol in spelen. Het dagelijks bestuur is vandaag in handen van Frederiques dochter en psychiatrisch verpleegkundige Aurélie De Bue (28) die daarin geholpen wordt door Simon Bulcaen (28) uit Menen. De vzw kreeg eind vorig jaar een nieuwe naam, Papillon, maar voorlopig wordt ook de vroegere naam aangehouden, voor de herkenbaarheid.
Herbronning
Aanvankelijk organiseerde Papillon rouwkampen, rouwweekends en een lotgenotenlijn. De trein was goed vertrokken, maar corona ging hard op de rem staan. Financiële middelen verzamelen, is moeilijker geworden en de wachtlijsten in de mentale gezondheidszorg lopen zo hoog op dat veel therapeuten niet langer de tijd of ruimte hebben voor dit soort vrijwilligerswerk. “Het noopte ons tot herbronning”, aldus Simon. “We besloten om ons momenteel te focussen op de zomerkampen en door het gedaalde aantal therapeuten gaan we voorlopig op kamp met een 30-tal kinderen tussen 10 en 18 jaar. Voorheen waren er dat dubbel zo veel.”
Tijdens een rouwkamp is er ’s morgens groepstherapie voorzien, in de namiddag worden er activiteiten georganiseerd zoals in een klassieke jeugdbeweging. “’s Morgens wordt er in kleine groepjes gewerkt, waarna iedereen samenkomt. De kinderen hebben na zo’n intense sessie nood aan een speelse uitlaatklep. Zoals bij andere kampen voorzien we ook een avondritueel, wat het groepsgevoel versterkt. Er worden geen emoties uit de weg gegaan, iedereen heeft er een rugzakje.”
“Elk kind heeft inderdaad eigen vragen bij wat hem of haar overkwam”, vult Aurélie aan. “In een omgeving waarin iedereen iets gelijkaardigs meemaakte, durven ze die stellen. Het belangrijkste is dat ze zich begrepen voelen. Dat ze zich kwaad, verdrietig of gewoon slecht mogen voelen ook, want iedereen heeft zulke dagen.”
Ze merkt de jongste tijd wel op dat zeker jonge kinderen steeds meer geconfronteerd worden met pestgedrag. “Dan worden ze uitgelachen door klasgenootjes omdat zij een ouder kwijt zijn, en de anderen die wel nog hebben. Dat is bijzonder pittig voor een kind. Bij ons kunnen ze hun gevoelens daarover kwijt, terwijl wij ook handvaten aanreiken om daar mee om te gaan. Of ze geven elkaar tips, dat is vaak ook heel waardevol.”
Op zoek naar meer
Het blijft de bedoeling om op termijn weer meer activiteiten te organiseren: “Het zou mooi zijn als we de periode tussen de rouwkampen opnieuw zouden kunnen overbruggen met regelmatige bijeenkomsten, en wat meer structurele ondersteuning konden bieden. We proberen daartoe middelen in te zamelen door onder meer een pasta-avond en quiz te organiseren dit najaar. En er zal binnenkort een promofilmpje circuleren om ons nog beter bekend te maken en nieuwe kinderen die nood hebben aan onze hulp aan te trekken.”
Er is ook nood aan therapeuten die bereid zijn zich tijdens vakantieperiodes te engageren. “Alles staat of valt met die mensen, want als we in kleine groepjes willen werken, hebben we veel psychologische begeleiders nodig.”
Ten slotte blijft het een uitdaging om de juiste doelgroep te bereiken. “Als een gezin interesse heeft, gaan we altijd eerst langs voor een intakegesprek, wat vrijwel altijd resulteert in een deelname aan het kamp. De kinderen komen van overal in Vlaanderen.” De deelname aan een kamp wordt zo betaalbaar mogelijk gehouden.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
