Patrick Geryl trekt straks de deur van de Zuid-Abdijmolen in Koksijde achter zich dicht: “Je hebt ogen op je rug nodig”

Een opmerkelijke vacature bij de gemeente Koksijde. De gemeente is op zoek naar een molenaar. Momenteel is Patrick Geryl (64) nog aan de slag als molenaar, maar volgend jaar gaat hij met pensioen.

De molenaar is verantwoordelijk voor het dagelijks beheer en de uitbating van de Zuid-Abdijmolen in opdracht van het Abdijmuseum Ten Duinen. De Zuid-Abdijmolen, vroeger bekend als Molen Lootvoet, dateert van 1773 en stond oorspronkelijk in Houtem bij Veurne. In 1944 werd de molenaar nog doodgeschoten tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1951-1952 werd hij daar afgebroken om in 1953 opnieuw opgebouwd te worden vlak bij het Abdijmuseum in Koksijde.

Patrick Geryl is momenteel nog aan de slag als molenaar, maar de rasechte Koksijdenaar stopt uiterlijk op 1 december volgend jaar. “Ik mocht vorige week 64 kaarsjes uitblazen”, vertelt Patrick. “Ik werk al sinds 1980 voor de gemeente Koksijde. Ik begon als schrijnwerker en in 1989 werd ik molenaar. Toen de molen gerestaureerd werd, zochten ze iemand om molenaar te worden. Ze vroegen het aan mij en uiteindelijk ben ik de uitdaging aangegaan. Vroeger had je in elk dorp een of twee molens. Nu ben ik een van de laatste molenaars. We malen nog steeds voor bakker Titeca. Verder maak ik om de drie à vier jaar de zeilen. Voor de vier nieuwe zeilen ben ik een maand bezig.”

Carte blanche

Patrick heeft veel anekdotes uit de voorbije decennia. “Ik ga nooit vergeten dat er plots een kind aan een wiek hing en acht meter hoog bleef hangen. Het was een groep van 100 kleuters. De juffrouw was niet aan het kijken en ik was zelf binnen bezig. Gelukkig is het goed afgelopen en we beslisten een grotere draad te spannen rond de molen. Veiligheid is voor mij een van de grootste prioriteiten. In het begin kregen we 700 bezoekers per jaar over de vloer en dat groeide uit tot 7.000 en zelfs 10.000. Er komen zowel kinderen als ouderen op bezoek, zowel Vlamingen als Walen, Nederlanders, Fransen, Engelsen en Duitsers. Men zegt wel eens dat de Nederlanders met een molen in hun buik geboren zijn. (lacht) Ik ontvang iedereen met open armen.”

“Ooit hing er eens een kleuter aan de wieken, op acht meter boven de grond”

“Een van de jaarlijkse hoogtepunten is Open Monumentendag. Ik denk dat we de molen de voorbije jaren op de kaart gezet hebben voor Koksijde en de toeristen komen hier ook graag. Met kerst gaan we zoals elk jaar ook weer onze verlichting uithangen. Ik wil het gemeentebestuur bedanken voor alle kansen en de uitstekende samenwerking. Ze gaven me steeds carte blanche en lagen nooit dwars. De molen is dan ook een belangrijk uithangbord voor Koksijde.”

‘s Nachts opstaan

Nu is Patrick even met vakantie. “De zomer is traditioneel de drukste periode en zo spaar ik mijn vakantie op voor het najaar. Het is vaak een dagelijkse bezigheid en ook ’s nachts moest ik al opstaan, toen het stormde. De weerelementen spelen steeds een rol en je moet als molenaar vaak ogen op je rug hebben. Gelukkig woon ik maar op enkele honderden meters van de molen. Idealiter is mijn opvolger of opvolgster ook iemand uit de buurt. Half januari start mijn laatste seizoen weer op. Het zal wel een emotioneel moment zijn als ik de laatste keer de deur dichttrek, maar het is een mooie tijd geweest.”

Begripvolle vrouw

Patrick is niet alleen actief als molenaar. “Ik ben verder nog adjudant bij de brandweer en ambulancier. Het zou ook de bedoeling zijn om die activiteiten te stoppen als ik met pensioen ga. Ik wil meer genieten van het leven. Niet te veel uitstellen en zoveel mogelijk meepakken. De voorbije jaren kon ik niet weg in de zomer en nu zal dat wel het geval zijn. Gelukkig kon ik steeds rekenen op het begrip van mijn brave vrouw Fabienne. Ik droom al van een vakantie naar het zuiden van Frankrijk. Verder wil ik weer meer fietsen. De laatste jaren bleef de fiets op stal. Ik zal ook meer in de tuin werken. Vroeger ontfermde mijn pa zich hierover”, aldus Patrick.