Het Koesterhuis, een plek waar (groot)ouders en gezinnen het verlies van een kindje kunnen verwerken, is op zoek naar extra vrijwillige handen. De ontmoetingsplek ondersteunde de voorbije twee jaar een pak mensen en brengt lotgenoten samen. “Ons engagement is broodnodig”, zegt Lenny Naert, een van de bezielers van het project.
Wie geconfronteerd wordt met het verlies van een kind of kleinkind, krijgt te maken met onmetelijk verdriet. Die mensen een hart onder de riem steken en een warme ontmoetingsplek bieden, is het doel van het Koesterhuis.
Het initiatief is opgericht in de schoot van de van oorsprong Antwerpse vzw Berrefonds, die zich inzet voor mensen die een (klein)kindje moesten afgeven. Sinds december 2020 heeft ook West-Vlaanderen zijn eigen Koesterhuis, in de schaduw van de Kortrijkse Sint-Maartenskerk.
Dat kwam er op initiatief van Lenny Naert (35), zijn echtgenote Elke Viaene (34) en hun goeie vriendin Annelien Viaene (34). Lenny en Elke moesten op 24 september 2018 hun ongeboren dochtertje Ellie-May afgeven. “Elke was toen zes maanden zwanger”, legt Lenny uit.
“Grootouders worden als rouwende groep vaak over het hoofd gezien”
“Via het ziekenhuis kregen we toen een Koesterkoffer, waarin we tal van items vonden om ruimte en taal te geven aan ons verdriet en onze dochter te koesteren. Dat kleine gebaar heeft ons toen écht geholpen. We zijn destijds ook naar het Koesterhuis in Antwerpen getrokken om er ons verhaal te delen. Daar werd écht naar ons geluisterd en voelden we ons begrepen.”
West-Vlaams luik opstarten
Lenny en Elke vonden het initiatief zo waardevol dat ze graag hun schouders onder het verhaal wilden zetten, mocht er ooit een West-Vlaams luik op poten gezet worden. “Eind 2020 was het zo ver: we konden het Koesterhuis in Kortrijk openen.”
In een pand van het stadsbestuur zwaaien Lenny, Elke en Annelien elke zaterdagnamiddag de deuren open om een luisterend oor te bieden. “Het Koesterhuis is er voor iedereen die een kindje tot twaalf jaar heeft moeten afgeven. Ouders, grootouders, maar bijvoorbeeld ook collega’s of vrienden van ouders die in die situatie zitten. Ook hén willen we met raad en daad bijstaan.”
Die aanpak slaat aan, zo blijkt. “We willen mentale, maatschappelijke en fysieke ruimte creëren voor rouw en verdriet”, zeggen ze. “Het koesteren van het overleden kindje en de nazorg staan bij ons centraal.”
“We beperken ons echter niet tot louter luisteren en een warme kop koffie aanbieden. We organiseren regelmatig workshops waarbij lotgenoten bijvoorbeeld samen met keramiek aan de slag gaan of popjes schilderen. Zo gaan ze met elkaar in dialoog, kunnen ze ervaringen delen, maar evengoed hun gedachten even verzetten.”
Steeds meer mensen
De afgelopen twee jaar kwamen er in het Koesterhuis in Kortrijk al honderden mensen over de vloer. “En dat aantal zit in stijgende lijn”, benadrukt Lenny. “We gaan ook bewust ruimer dan enkel de ouders. Zo organiseren we jaarlijks een grootouderevent, want zij worden als rouwende groep vaak over het hoofd gezien. Terwijl het verlies van een kleinkind erg hard kan binnenkomen.”
“Een andere groep die we graag extra omarmen, zijn de papa’s. Jaarlijks is er een papacafé waarbij vaders tussen het dartspel en het nagelen door met een pintje in de hand, herinneringen en verhalen met elkaar delen.”
Sinds het Koesterhuis in Kortrijk actief is, werken ook alle West-Vlaamse ziekenhuizen samen met het Berrefonds. “Een goeie evolutie, want iedereen moet de kans krijgen om op een goeie manier te rouwen. Daar willen wij hen bij helpen.”
Daarom zoeken Lenny, Elke en Annelien nu extra helpende handen. “Wij vormen met ons drie de stuurgroep, maar we kunnen rekenen op een team van een tiental mensen om ons Koesterhuis te runnen. Maar hoe meer mensen hier hun steentje willen bijdragen, hoe beter. En hoe meer mensen we ook kunnen bijstaan.”
Zakdoek aanreiken
Wie vrijwilliger wil worden, kan rekenen op een gevarieerd takenpakket. “Dat gaat van ons winkeltje bemannen over mensen ontvangen tot activiteiten organiseren en in goeie banen leiden. Maar ook gewoon luisteren, mensen een zakdoek aanreiken en de koffie klaarzetten.”
Lenny en Elke zijn ondertussen de trotse ouders van Mauro (5) en Nand (2), maar blijven vrijwilliger bij het Koesterhuis. “Omdat Ellie-May altijd deel zal uitmaken van ons gezin en omdat we erg veel voldoening uit ons engagement halen”, zeggen ze. “Want het is broodnodig. Je ziet gewoon dat je een verschil maakt.”
“Wie hier aanklopt, weet meteen dat hij niet alleen is. Heel veel mensen moeten hun geliefde (klein)zoon of dochter afgeven, daar moet je over kunnen práten. Daarvoor is het nooit te laat. Zo kwam hier onlangs een oudere dame binnen. Zij had dertig jaar geleden een kindje verloren, maar was nu pas klaar om daarover te spreken. Ook voor die mensen zijn we er.”
Interesse om vrijwilliger te worden? Alle info via mailto:koesterhuis.kortrijk@berrefonds.be en 0471 62 36 30. Steunen via een gift kan op rekeningnummer BE11 9371 1320 0448.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier