Nog één jaartje voor de ‘Plukjesklas’, en dan zwaait Filiep Roose (62) definitief af in Zuienkerke. Zijn onderwijscarrière was voor meester Filiep – een monument in de gemeentelijke basisschool – een roeping. “Het heeft mijn leven ontzettend verrijkt.”
Filiep Roose begint vrijdag aan zijn 34ste schooljaar in basisschool ’t Polderhart. Daar kijkt hij nog altijd evenveel naar uit als in het begin, toen hij als eerste mannelijke kleuterleider afzwaaide aan de Garenmarkt in Brugge. “Dat was voor mij een evidente studiekeuze destijds: ik had zeven jaar in de leiding gestaan bij de Chiro en was ook jaren animator geweest bij de C.M. Tekenen, decors maken, me verkleden en met kinderen bezig zijn, dat zat in het bloed. Mijn vrouw zegt wel eens dat ik een echte kindermagneet ben”, glimlacht hij.
Meester Filieps onderwijscarrière begon in 1983. Na eerst een paar jaar in Brugge voor de klas te hebben gestaan, belandde hij uiteindelijk in Zuienkerke waar hij nooit meer weg zou gaan. “Men wou dat ik hier mee mijn schouders onder de uitbouw van de kleuterschool zette. Het dorp zelf had toen ook nog een heel ander gezicht, met cafeetjes en een kasseibaan. Een echt boerendorpje nog”, herinnert Filiep zich.
Zotte uitspraken
Ondertussen ontfermt hij zich al vele jaren over de ‘Plukjesklas’. “De derde kleuterklas, dat is een dankbare leeftijd. Ze krijgen al een wat kritischere blik en het is ontzettend boeiend om te zien hoe ze daarmee naar de wereld kijken. Tegelijk is het ongelofelijk hoe spitsvondig kleuters kunnen zijn. Ze komen – net als Pluk van de Petteflet – soms met de zotste uitspraken op de proppen”, glimlacht Filiep. Met de drukte in zijn klasje kan hij goed overweg. “Het is waar dat ze op die leeftijd ontzettend energiek zijn. Kleuters zitten geen seconde stil, ze gaan voortdurend op ontdekking. Ik heb wel geleerd om af en toe eens een ‘stiltemomentje’ in te lassen in de klas. Anders hou je dat niet vol.”
“Ik heb geleerd af en toe een stiltemomentje in te lassen in de klas. Anders hou je het niet vol”
Meester Filiep is zelf ook jong gebleven. “Mijn onderwijscarrière was een passie, een roeping. Maar het was ook mijn tweede kindertijd, mijn speeltuin. Als je op latere leeftijd zelf nog altijd het kind in je voelt, mag je jezelf gelukkig prijzen: Arno had volgens mij groot gelijk toen hij dat zong.”
Mix van oud en nieuw
Er is ondertussen veel veranderd binnen de schoolmuren. Het digitaal schoolbord deed zijn intrede, elk klasje heeft tegenwoordig z’n eigen Facebookgroepje. “Het schoolleven is nu eenmaal een afspiegeling van de samenleving”, zegt meester Filiep. Zelf toont hij ook nog dia’s in de klas. “De goede dingen van vroeger nam ik mee. Ik gebruik bijvoorbeeld ook nog altijd van die ouderwetse heen-en-weerschriftjes om te communiceren met de ouders”, glimlacht hij.
Vrouwenwereld
Wat níet veranderde: meester Filiep is nog steeds de enige man voor de klas. “Ik ben altijd een man in een vrouwenwereld gebleven, maar gelukkig heb ik nooit het gevoel gehad dat ik mij als man extra moest bewijzen. Ik kon hier altijd mezelf zijn, voor de klas én in de leraarskamer. Toch miste ik het wel eens om over voetbal te kunnen praten op de speelplaats.” (lacht)
Meester Filiep begint met gemengde gevoelens aan zijn laatste schooljaar. “Iedereen herinnert er mij voortdurend aan. En toch kan ik het nog altijd moeilijk geloven: die eerste schooldag herinner ik mij nog als de dag van gisteren. Ik word daar af en toe wat nostalgisch van, maar nostalgie is iets schoons. Ik ga vast nog veel in mijn oude klasalbums bladeren.”
In de loop van september wordt meester Filiep voor de eerste keer opa. “Van een jongetje. Ik kijk daar enorm naar uit. En ik heb daarnaast ook een pak hobby’s die op me liggen wachten: op reis gaan, lange strandwandelingen maken, lekker tuinieren… En ik boetseer ook met klei. Je ziet, ik ga mij na dit schooljaar zeker niet vervelen. En voor wie twijfelt: in de klas staan, is een van de mooiste jobs die er zijn. Het heeft mijn leven ontzettend verrijkt.”
Terug naar school
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
