Sinds 1 mei is Johan Claerhout officieel met pensioen in De Wingerd. Op woensdag 30 juni keren Johan en zijn vrouw Kris – die vorig jaar met pensioen ging – nog één keer terug naar De Wingerd voor een afscheidsbarbecue met de collega’s, want door corona was dat nog niet mogelijk.
Johan (61) is getrouwd met Kris Crombez, die tot 1 april 2020 ook leerkracht was in De Wingerd. Hij is de papa van Stijn en Dries, vake van twee kleinkindjes van 7 en 5 jaar. Johan en Kris woonden vele jaren in Ingelmunster. Nu wonen ze al enkele jaren op een appartement in Oostende. De microbe om met kinderen te werken kreeg hij te pakken als leider op het speelplein Don Bosco. “De heilige Don Bosco zag alle kindjes graag, vooral de minst bedeelden. Ik denk dat ik ook met deze ingesteldheid voor de klas stond. Ik was hun meester maar ook hun vriend. De kindjes moesten zich vooreerst op hun gemak voelen, zich er thuis voelen”, vertelt Johan.
Rustgevende omgeving
“Er was zeker tijd voor grappen en dollen. Op die manier kreeg ik hun aandacht en werd er gewerkt aan hun cognitieve en sociale ontwikkeling in een rustgevende omgeving. Ik spendeerde ook veel aandacht aan de inrichting van mijn klas met veel leuke posters en gezellige hoekjes, waar de sloebers samen konden werken en spelen. Bij elk nieuw thema werd het klasje heringericht, waarbij de kapoentjes mochten helpen. Er werden hulplijnen ingeschakeld om de kindjes met problemen met leerstof te helpen. Hoekjes met ondersteunend materiaal om te oefenen, sommige kindjes kregen een buddy (kindje uit de klas) die hielpen met moeilijkere oefeningen. Ook ruzietjes op de speelplaats werden met geduld en liefde opgelost. Ik stond met hart en ziel voor de klas. Het was echt mijn droomjob. Vooral de jongste kinderen had ik graag. Hun spontaniteit en glimlach mis ik nu al.”
Johan spendeerde een groot deel van zijn leven in zijn geliefde gemeenteschool, later De Wingerd. “Als kleutertje ging ik naar het schooltje in de Weststraat, de gemeenteschool had toen geen kleuterschool. Mijn lagereschooltijd bracht ik door in de gemeenteschool. Tijdens mijn middelbare studies kwam ik geregeld op school eten, want mijn moeder Jeanneke Claerhout verzorgde daar ’s middags het schooleten. Al mijn lesstages van mijn lerarenopleiding deed ik bij mijn latere collega’s. Ik leerde veel van hen bij. In 1980 studeerde ik af aan de normaalschool in Oostakker. Op 1 september 1980 startte mijn loopbaan in de gemeenteschool. Ik stond een tweetal jaren in de BLO, nu BO. In die twee jaar leerde ik enorm veel bij hoe je kindjes met moeilijkheden best kan ondersteunen. Directeur Eddy Hespeel was de oprichter en de drijvende kracht van de school.”
Bezorgde ouders
“Op vraag van toenmalig directeur Albert Verscheure stapte ik over naar de lagere school. Ik startte in het tweede leerjaar. Enkele jaren later werd ik leerkracht in het eerste leerjaar. Kindjes leren lezen en schrijven, dat was fantastisch. Ik zag bezorgde mama’s en papa’s die met hun liefste schat op 1 september in mijn klasje binnenkwamen. Soms moest ik de ouders meer geruststellen en troosten dan hun schatjes”, lacht Johan.
Turnleerkracht
“Ik was dan ook heel droevig dat ik na 15 jaar om medische redenen het eerste leerjaar moest loslaten. Maar algauw vond ik mijn draai opnieuw in het derde leerjaar. Er volgden nog vele boeiende en leuke jaren. Ik was ook 15 jaar turnleerkracht, een nieuwe uitdaging die ik ook opnieuw met veel enthousiasme volbracht, maar ik miste wel de warmte en gezelligheid van mijn klasje. De laatste twee schooljaren werkte ik om medische redenen nog halftijds. Wat zal ik mijn schooltje missen, zeker alle toffe collega’s en vooral alle sloebers, deugnietjes en kapoentjes.”
De spontaniteit en glimlach van de jongste kinderen mis ik nu al
Op 1 mei begon er voor Johan een nieuw tijdperk in zijn leven. “Ik zal mij niet vervelen. Ik blijf lopen en fietsen om mijn fysiek te onderhouden, zodat ik nog een aantal jaren mee kan draaien als scheidsrechter bij het jeugdvoetbal. Daarna wil ik eventueel afgevaardigde worden van een jeugdploeg. Ook een G-ploeg (kindjes met beperkingen) trainen zou ik ooit nog eens willen doen. Voor mijn favoriete ploeg Club Brugge blijf ik supporteren. Er is ook meer tijd vrij voor de twee kleinkinderen. We kunnen nog meer kampen en zandkastelen bouwen op het strand. Ik doe ook graag uitstapjes met vrienden. Het is ook leuk om samen met mijn vrouw af en toe een weekendje naar een toffe B & B te trekken of een terras te doen. Ik geniet ook van de zee. Mijn vrouw en ik zullen ons zeker nog meer inzetten als vrijwilliger in Oostende. Kris werkt hier al in het vaccinatiecentrum. Binnenkort krijg ik mijn tweede vaccin en dan zal ik ook meedraaien in het vaccinatiecentrum. Ik zal mij dus zeker niet vervelen.”
Leuke herinneringen
Vorig jaar ging Kris op 1 april met pensioen. Zij kon wegens de toen strenge coronamaatregelen geen fatsoenlijk afscheid nemen. “Nu gaan we samen op woensdag 30 juni een afscheidsfeestje organiseren voor onze fijne collega’s met een heerlijke barbecue en natuurlijk de bijhorende drank. We gaan alle leuke herinneringen en fratsen van al die jaren nog eens herbeleven. Voor de collega’s de start van de grote vakantie, voor ons een eeuwigdurende vakantie.”
(PD)
Einde van het schooljaar
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
