Amper 16 jaar was Lisanne Spaander toen ze vernam dat ze een zware vorm van botkanker had. Tijdens de chemobehandelingen schreef ze het nummer ‘Vechtersbaas’, dat ze ook mocht zingen tijdens een show van Marco Borsato. In het Rhodesgoed in Izegem deed ze haar verhaal.
De Nederlandse is al van jongs af bezeten door muziek. Tijdens de basisschool volgde ze streetdance en musical, zong ze in het kerkkoor en maakte ze muziek bij de kerstmusicals. Van 2010 tot 2016 was ze ingeschreven in de Theaterschool, richting zang, dans en drama. “In 2014 en 2015 was ik ziek. Ik had een zeldzame vorm van botkanker in mijn bekken, waardoor het moeilijk te behandelen was. Op je 16 is dat een serieuze klap. Op die leeftijd verwacht je niet dat je ziek wordt.”
Gaf de muziek je kracht tijdens je herstelperiode?
“In het begin moest ik op mijn kamer lang wachten op artsen die langs kwamen. Ik lag dagen in het ziekenhuis, had veel tijd om te piekeren. Ik had altijd mijn gitaar bij mij. Er zat zo veel in mijn hoofd. Op een dag werd ik wakker, er zaten zo veel zinnetjes in mijn hoofd. Ik besloot ze op te schrijven. Toen ontstond het eerste couplet van Vechtersbaas. Ik zong het de allereerste keer voor mijn moeder, voor het ziekenhuispersoneel… Ze waren allemaal erg aangedaan. Sommige mensen gaven me de raad om verder te gaan met dat schrijven. Ik schreef onder andere voor kinderen in het ziekenhuis, zodat ze kracht konden halen uit mijn woorden, uit mijn liedjes. Ik schreef ook voor mezelf, zodat ik alles kwijt kon en wat positiever kon worden.”
Wat dat het begin van je zangcarrière?
“Voor ik ziek werd, wist ik niet meteen welke richting ik uit wilde. Ik moest keuzes maken : wat wilde ik gaan studeren ? Ik dacht : er zijn zo veel zangeressen, moet ik daarvoor kiezen of moet ik kiezen om voor de klas te staan ? Of voor muziekstudie ? Maar eens ziek kon mij dat niet meer schelen. Ik besefte dat ik gewoon moest doen wat ik graag deed en dus koos ik voor de muziek.”
Ben je er vrolijk van geworden?
“Heel vrolijk, echt waar. Ik vind het zo fijn om met muziek bezig te zijn. Ik ben op reis geweest – een droom van mij, meer van de wereld zien – en toen had ik meer tijd om na te denken. Ik dacht : wanneer ben ik écht gelukkig ? Ik merkte dat ik gelukkig ben wanneer ik muziek kan maken, beluisteren en brengen.”
Hoe kwam je in contact met Marco Borsato?
“Dat kwam door het ziekenhuis. Ik was erg ziek en in het ziekenhuis zeiden ze dat ik een bekende Nederlander mocht ontmoeten. Ik zei : Marco Borsato. Vroeger luisterden we altijd in de auto naar zijn muziek, we schonken altijd aandacht aan zijn teksten. Een geweldige zanger. Het was leuk om hem écht te ontmoeten. Toen regelden we een afspraak in zijn kantoor. In het begin lukte dat niet, omdat ik ziek was door de chemo. Een andere keer lukte dat wel. Ik zei dat ik een liedje had geschreven. Hij luisterde naar mijn liedje. Ik kon het eerst niet geloven dat de enige échte Marco bezig was met mijn liedje te beluisteren. Op dat moment vroeg hij of ik een fotoshoot met hem wilde doen. Hij gaf mij ook tickets voor Symphonica in Rossa, waar mijn moeder, broertje, een vriendin en ik naartoe zijn geweest. Daarna volgde een meet & greet. Ik mocht backstage, zijn kleedkamer bekijken, op het podium staan… Toen dacht ik : wat zou dat leuk zijn om hier te staan zingen. Marco vroeg zelf of ik in zijn laatste show van januari 2016 wilde zingen. Dat was een onvergetelijk moment.”
Intussen is er ook een album met zes liedjes: ‘Mijn Strijd’. Het gaat snel voor je!
“Ik werd verrast door het Nederlandse tv-programma Puur Geluk. Ik wilde ook graag met een goede band optreden, maar liefst mijn eigen liedje zingen. Toen werd besloten van dat liedje Vechtersbaas op te nemen in de studio. Cornelis Music uit Nederland zag daar wel iets in zitten om een volledige cd te maken. Op mijn cd staan er zes liedjes : Vechtersbaas (zelf geschreven, gecomponeerd en gezongen), Ik mis je (samen met Han Koorenneef geschreven, zelf gezongen), Mag ik dan bij jou (tekst Claudia de Breij, gecoverd door mezelf), Als je danst met mij (duet met Jeroen van der Boom), Dichtbij jou (zelf geschreven en gezongen, gecomponeerd door Jeff Zwart) en Droom durf doe en deel (Marco Borsato, gecoverd door mezelf). Op 28 mei 2016 moest alles afgewerkt zijn. Ik moet een beetje druk hebben, dan presteer ik het meest. Ik denk nu al aan een nieuw album, met nieuwe songs.”
Waar wil je binnen vijf jaar staan?
“Ik schreef mij in voor docent muziek. Die opleiding is vier jaar. Dan hoop ik voor de klas te staan, mensen helpen op een podium én ook nog zelf optreden. Dezelfde stijl ? Geen idee, dat is afhankelijk welk moment er in mijn leven passeert. Maar de liedjes die ik nu schrijf gaan voornamelijk over de maatschappij en over genieten van iedere dag, van ieder moment.”
Geef je andere mensen kracht met je muziek?
“Ik schreef een liedje voor mezelf, maar mensen reageerden dat ze zo veel kracht haalden uit het nummer dat ze zelfs zijn genezen. Ik denk dan : kan dat door één liedje ? Het gaf mij kracht toen ik al die reacties las, terwijl ik zelf ziek door de chemo op de bank lag. En ik was vaak zwaar ziek. Ik kreeg zware chemokuren, de zwaarste die er zijn omdat het een kwaadaardige tumor was. Daarna kreeg ik acht lichte chemokuren. Ik kon op dat moment al beter zelf nadenken. Tijdens die zware chemokuren kon ik praktisch niets doen.”
Hoe veranderde de confrontatie met die ziekte op je 16e je latere leven?
“Ik was gefocust op mijn school. Nu doe ik wat mijn lichaam aankan, ik luister meer naar mijn lichaam. Ik probeer enkel nog dingen te doen die ik graag doe. Ik reisde graag, deed het niet omdat het geld kostte maar nu doe ik dat gewoon, tenminste wanneer mijn gezondheid het toelaat. Tijdens mijn herstel ben ik geschrokken van mijn vrienden en vriendinnen. Van wie ik het niet had verwacht, kreeg ik bezoek. Maar met wie ik zo close was, zag ik niet. Dat raakte mij wel, maar niet iedereen kan daarmee overweg. In het begin had ik het er moeilijk mee. Ook al kwamen ze maar vijf minuten. Voor mezelf toen nog heel vermoeiend, maar een kort bezoek deed zo’n deugd. Nu weet ik wie er voor mij is in slechte tijden.”
Hoe gaat het nu met je gezondheid?
“Iets meer dan een jaar ben ik schoon, nou ja… schoon. In feite pas over vijf jaar, maar tijdens de laatste scan zagen ze terug iets in mijn bekkengebied. Dat moeten ze nog controleren, ze gaan er vanuit dat het effecten zijn van de gekregen radiotherapie. Natuurlijk is dat nu een beetje bang afwachten, maar ik heb nog last van mijn gezondheid. Ik ben nog vlug moe. Verder moet ik om de twee, drie maanden onder de scan en dan hoop ik altijd dat het asjebliéf goed mag zijn…”
(PADI – Foto’s FODI)
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier