Meggy Vandendriessche runt sinds één jaar N’Yammie in de Marktstraat in Izegem

Bij N’Yammie willen ze het zo lekker laten smaken als het klinkt. Meggy Vandendriessche startte een jaar geleden in het pand waar vroeger Panos huisde en had grootse plannen met de Batjes. Maar die zag ze dus in het water vallen. Ondertussen is ze blij haar klanten stilaan terug te zien. “Over sommigen heb ik me ongerust gemaakt.”

Meggy Vandendriessche stamt uit een bekende familie die op De Mol huist. En het ondernemen zit in het bloed, want haar nicht Gwen Verstraete runt op de markt café Comodo.

Via je familie belandde je ook op de markten?

“Ja, de Terryntjes, mijn grootouders, hebben altijd de markten gedaan. 45 jaar hadden ze hun kraam, ik heb dat zeven jaar gedaan, maar toen heb ik de zaak overgelaten. De zaterdagmarkt in Izegem? Nee, ik stond altijd in Ieper. Nu zijn we blij dat de markt hier in Izegem ook hervat is, zo is weer wat meer volk op de been. En mijn pépé komt hier elke dag nog zijn koffietje drinken, we zijn een hechte familie.”

Waar deed je je ervaring op in de horeca?

“Ik heb jarenlang in broodjeszaak Krokantino en het restaurant van de Reo Veiling beiden in Roeselare gewerkt. Daar kreeg ik de smaak te pakken en was de stap naar een eigen zaak hier in ons eigen Izegem snel gezet.”

Je droomt ervan de naam

N’Yammie nog meer ingeburgerd te krijgen?

“Dat klopt. De mensen refereren nog al te vaak naar Panos. Dat is natuurlijk enerzijds niet te verwonderen, het is hier ook 16 jaar een Panosvestiging geweest. Maar nu gooien wij het over een andere boeg. De naam N’Yammie klonk enerzijds lekker en we zijn ook zelf bourgondiërs. We vonden dat wel passen. Uit de vroegere Panoswinkel hebben we enkel de toog overgehouden, we werken voor de rest volledig volgens ons eigen concept.”

Mijn man is KVK-fan, zelf heb ik een abonnement bij SV Zulte Waregem

Je man stapte ook in de zaak.

“We trouwen pas volgend jaar, nu zijn we nog gewoon partners (lacht). Terwijl ik zwaar fan ben van SV Zulte Waregem is Steven een hevige KVK-supporter. Op dat vlak gaan we onze eigen weg. Maar voor de rest doen we alles samen. Hij was vrachtwagenchauffeur en hij stak hier in de vrije momenten al een handje toe. Maar toen het drukker begon te worden, hadden we extra handen nodig. Ik kon nog iemand in dienst genomen hebben, maar hij stelde zelf voor om in de zaak te komen. Nu wisselen we de dagen af, de ene keer begin ik vroeg, de andere keer is het Steven. Want wie ‘de vroege’ heeft moet om 4 uur uit de veren. We werken ook nog met een flexi-job.”

En als jonge zelfstandige word je dan geconfronteerd met die coronacrisis?

“Tja, in het begin was het niet gemakkelijk. Uiteraard kun je hier alles wat we aanbieden ook komen afhalen, maar in het begin zagen we gewoonweg geen volk. Iedereen bleef thuis in zijn of haar kot. We hebben dan enkele weken de deuren gesloten, want het was de moeite niet waard om op te starten. Maar uiteindelijk zijn we toch stilaan herbegonnen. In de tussentijd hebben we ook wat ideetjes opgedaan. Zo bieden we nu ook ontbijtmanden aan, hebben we kaas- en breughelplankjes in ons assortiment en kun je hier ook tapasplanken krijgen. In die periode hebben we zo dankzij onze webshop ook nieuwe klanten aangeboord. En ik wil ook nog eens mijn familieleden bedanken, want die hebben alles helpen rondvoeren. Ondertussen zijn we opnieuw open, we draaien nog niet op volle toeren. De mensen komen al een broodje halen en we hebben ook softijs, iets wat wel scoort met dit zonnige weer.”

Ik was ongerust over sommige klanten

Welk publiek boor je hier normaal aan?

“Echt waar: een mix van de Izegemse bevolking. Er zijn hier mensen die ‘s middags snel over en weer lopen van hun werk om hier iets te eten, maar je hebt natuurlijk ook de studenten. Nu de middelbare scholieren nog niet allemaal naar school moeten, houden ze hier uiteraard ook niet halt. En we hebben ook wel wat senioren uit de buurt. Dat zijn mensen die hier gewoon ook vaak komen om een klapke te doen. Of om een koffie te drinken, want in de namiddag zijn we zowat een tearoom. Ik heb die mensen gemist en ik maakte me ook ongerust. Vaak gaat het om alleenstaanden die niet veel sociaal contact hebben. Zij zijn vaak een vergeten groep.”

Hoe ging je zelf om met de situatie?

“Ik ben een positivo. Geen opgever dus. Het is uiteraard niet makkelijk als je pas gestart bent. In het begin heb ik er enkele nachtjes niet van geslapen, door het piekeren. Maar nadat we eens de grote kuis hebben gehouden, konden we er weer tegenaan. We hadden dit jaar ook grootse plannen met de Batjes, we wilden aan de overkant een terras neerpoten. En met mijn nicht Gwen van café Commodo wilden we in de zomermaanden ook enkele evenementen opzetten, zoals een kaas- en wijnavond.”

Ben je klaar voor de heropening?

“Zeker en vast. Normaal kunnen hier 45 mensen binnen zitten, dat zal nu zowat op de helft komen. Onze mondmaskers liggen klaar en we zullen alles netjes ontsmetten. Je zal veilig iets kunnen consumeren.”