Mack Rutherford was nog een schuchter en onwennig jongetje toen zijn zus in januari haar vlucht rond de wereld besloot in Wevelgem. Twee maanden later vertrok hij zelf op wereldtoer. Nu is hij een zelfverzekerde jongeman van 17.
Woensdag 24 augustus voltooide Mack Rutherford (17) uiteindelijk zijn vijf maanden lange vlucht rond de wereld in Sofia (Bulgarije). Daarmee is hij de jongste piloot ooit die dat in een ultralicht vliegtuig klaarspeelt én zo treedt hij ook in de voetsporen van zijn zus Zara, die eind januari de geschiedenisboeken inging als de jongste vrouw ooit. Mack landde maandag ook al even op de luchthaven in Wevelgem, waar zijn trotse familie hem in de armen sloot.
“Ik wou niet dat hij vertrok,” vertelt zijn moeder Bea, die net als haar man een gediplomeerde luchtvaartpiloot is, even na Macks landing. Ze is opgegroeid in Kortrijk als dochter van de bekende Kortrijkse industrieel Tony De Smet. “Ik vond hem veel te jong. Maar hij bleef maandenlang aandringen: ik wil dit echt doen, laat me mijn kans nu grijpen. Uiteindelijk heb ik toegegeven.”
Anne Vlieghe, de moeder van Bea, was er ook bij in Wevelgem. Net als bij de tocht van zus Zara volgde Anne het hele traject. “Deze toer was totaal anders”, zegt ze. “Andere uitdagingen, een andere periode, andere problemen. De tocht duurde net als bij Zara vijf maanden in plaats van drie. Je wordt met zoveel onvoorziene omstandigheden geconfronteerd. Maar hij heeft het grandioos gedaan.”
Paperassen
Onvoorzien kwam hij een dikke week na zijn vertrek uit Sofia al vast te zitten in Griekenland omdat hij Algerije niet binnen kon. Was dat te wijten aan het overhaast aanpassen van de route? “Nee,” zegt vader Sam Rutherford. Hij stond gedurende het hele traject in contact met zijn zoon. “Ze geven geen landvergunning voor een ultralight vliegtuigje. Je vraagt vergunningen doorgaans maar een week op voorhand aan. Stel je de vraag te vroeg, leggen ze je papieren aan de kant en vergeten ze je aanvraag. Vraag je de vergunning te laat aan, dan ben je gewoon te laat. Dus je moet het goeie moment afwachten. Normaal zit je goed met zeven tot tien dagen op voorhand. En dat geldt voor alle landen. Vergeet niet, dit systeem is vooral bestemd voor grote jets. Die krijgen heel snel reactie. Maar gaat het om ongewone zaken, zoals een superlicht vliegtuigje, dan merk je wel eens dat het systeem niet gewoon is om met gevallen om te gaan die van de norm afwijken.”
De tocht duurde net als bij Zara vijf maanden in plaats van drie. Je wordt met zoveel onvoorziene omstandigheden geconfronteerd. Maar hij heeft het grandioos gedaan – oma Anne Vlieghe
De hele route lang had Mack te kampen met strenge autoriteiten, formaliteiten en paperassen. Ook in Dubai zat hij een maand vast. “We hebben echt gevoeld dat de wereld niet meer hetzelfde is als een jaar geleden, toen Zara onderweg was”, vertelt Bea. “Sinds de oorlog in Oekraïne is alles veranderd en die barstte los net voor hij zijn tocht aanvatte. Het aanpassen van de route ging met heel veel papierwerk en kopzorgen gepaard. Ik heb een paar keer gezegd: stop ermee, zo heeft het geen zin. Maar hij bleef volhouden. Hij is echt de Brit van het gezin: rustig. Soms té rustig. We zijn blijven proberen en dachten: we zien wel hoe alles evolueert. En voilà, we zijn vijf maand verder en hij heeft het gehaald.”
Zelf staat Mack te glunderen na de landing in Wevelgem. De jongeman lijkt in niets meer op het jongetje dat we spraken voor zijn vertrek. En niet alleen omdat zijn haar een stuk langer is. “Ik ben veel meer op mijn gemak. Zaken waar ik vroeger zenuwachtig van werd, zijn nu heel gewoon. Ik blijf rustig en denk: laten we het probleem trachten op te lossen en dan zien we wel verder. Niet te veel piekeren, gewoon blijven gaan. Het is een attitude die ik voordien niet had,” vertelt Mack.
De mooiste plekjes
De landen die hij de voorbije maanden heeft bezocht, zijn niet in één adem op te sommen. De drie mooiste dan misschien? “Je kunt ze niet rangschikken. Het waren allemaal unieke en aparte ervaringen”, aldus Mack. “Maar er zijn veel plekken waar ik niet op uitgekeken raakte: de Saharawoestijn, Kenia, Zuidoost-Azië, Alaska, Mexico, Groenland en grote steden in de Verenigde Staten. Landen op JFK was ook een hele ervaring. En vliegen boven Japan. Normaal geven ze daar nooit een vergunning aan dergelijke superlichte buitenlandse vliegtuigen. Tot mijn grote vreugde hebben ze voor mij een uitzondering gemaakt.”
De wereld is niet meer dezelfde. De oorlog in Oekraïne heeft alles veranderd – Bea De Smet
Zara Rutherford eindigde haar toer op 22 januari in Wevelgem. Nu was ze er terug bij. Ze genoot ervan om haar broer terug te zien en gaf toe dat ze de voorbije maanden af en toe ook een beetje jaloers was. “Ja, toch wel. In Afrika heb ik alleen Egypte aangedaan, terwijl hij naast Egypte ook in Soedan, Madagascar en nog veel meer landen is geweest. Vietnam lag ook op zijn route, en dat wil ik al lang eens doen. Wat niet wegneemt dat ik nog steeds heel tevreden en trots ben op mijn eigen route,” lacht Zara.
Nog records?
Intussen maakt Zara zich op om haar hogere studies te beginnen. “Ja, ik ga naar Stanford University in Californië om er hopelijk ingenieur elektronica of informatica te worden. Het weer is daar mooi. Ik zal daar vaak kunnen vliegen. Het is een universiteit die hoog staat aangeschreven voor alle STEM-vakken, dus al bij al was het een gemakkelijke keuze.” En Mack, die gaat straks terug naar zijn school in het Engelse Sherborne. “Ze hebben heel veel begrip getoond. Nu eerst nog zijn examens afleggen en dan kan hij beginnen aan zijn laatste jaar humaniora”, wist zijn moeder nog te vertellen.
Voor zijn oma is hij nu al met onderscheiding geslaagd. “Je moet het maar doen, die hele lange vluchten over zeeën en oceanen. Landen en de nacht doorbrengen op een onbewoond eiland, zonder eten, dat vergt allemaal wel moed. En over het algemeen vraagt zo’n onderneming heel veel uithoudingsvermogen. Ik ben zo trots op mijn kleinzoon. Eerlijk gezegd krijg ik ook wel zin. Misschien het record van de oudste piloot verbreken die in een éénmotorig vliegtuigje de wereld rondvloog? Dat staat nu op naam van een 86-jarige, dat geeft me nog wat tijd om te oefenen.” Vader en moeder Sam en Bea plannen geen records meer. “Dat zou op een echtscheiding uitdraaien”, lacht ze. “Nee, laten we maar even bekomen. Twee avonturen na elkaar, dat kruipt niet in je koude kleren!”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
