66 keer na elkaar heeft Luk Alloo in deze lockdown al samen gegeten met Sandy Tura. Een absoluut record, zegt hij. Eentje waar hij als jachtige neuroot zeer trots op is. En de visschotels met groenten van zijn Sandy zouden geweldig zijn.
Welwel, Alloo, IK zit al 26 avonden na elkaar in de zetel naast mijn vrouw. Ook een absoluut record. Nog straffer, vind ik.
En het rare is dat ik het steeds leuker begin te vinden. ‘Nog erger’, had ik hier bijna geschreven: ik vraag mij af of ik het niet zal missen, na De Bevrijding. Ik, die vroeger hooguit drie of vier avonden thuis was. Ik, die wel eens last had van enige FOMO, Fear Of Missing Out. We moésten dat theaterstuk gezien hebben. We mochten dat etentje niet missen. En Club Brugge kon niet aftrappen zonder mij. En nu wentel ik mij in de rustige regelmaat, in de keivaste structuur in ons kot…?
Ik was er nochtans al achter gekomen dat ik aanleg had voor enig autisme. Er waren al signalen, u kent dat…: nooit douchen voor de tanden gepoetst zijn, eerst de afwas netjes ordenen vooraleer te beginnen…. Wát, u kent dat niet…? Onverantwoorde chaoot!
En een agenda met allemaal kleurtjes, per uur rood is schrijven, groen is bellen, blauw is mailen… daar was ik ook sterk in.
Wel, Alloo, ik kan je melden dat 66 + 26 voor een jong autismetalent nog veel leuker is.
Elke dag ziet er hetzelfde uit…
– 6 uur opstaan + samen ontbijten + kranten lezen
– 7.30 uur tanden poetsen
– 7.31 uur douchen
– 8 uur werken (groen bellen, blauw mailen)
– 10.30 uur soep
– 12 uur samen eten
– 13 uur coronanieuws
– 13.30 uur werken
– 16 uur moeilijke keuze tussen koffie en fruitsap
– 18 uur samen eten (Ann maakt meer dan geweldige visschotels met groenten)
– 18.30 uur alle onzin in tweetland lezen en wegkijken van Blokken
– 19 uur coronanieuws
– 19.30 uur moeilijke keuze tussen (lichte paniek): tweetland, tijdschriften lezen, boek lezen, Blind Getrouwd, film kiezen.
– 21.30 uur lekker bingewatchen (vorige week The Unorthodox in één keer, deze week Casa de Papel in twee keer)
– 23.30 uur slapen
Hooguit onderbroken door bellen vrienden en kinderen en/of bezoekjes vanop afstand mémé en pépé…
En ik voel me daar eigenlijk verrassend goed zijn. Diegenen die nu beginnen ‘En klussen…??? En bewegen…?’ zijn zeurkousen. Of begrijpen niets van mijn afwijking.
We zijn halfweg, denk ik ik steeds meer, ik hou het echt nog wel even vol. Steeds luider klinkt ‘we worden zot in ons kot’ en zelfs ‘nu wel afbouwen, die lockout!’, enzovoort. Maggie, Marc, Steven, Erika… op mij mag je rekenen! Dat sedert gisteren mijn uurwerk stuk is, mag niet spelen. 6 uur, 7.30 uur enzovoort: ik ben helemaal afgetraind. Ann ook, ze brengt net mijn soep. Doet jouw Sandy dat, Alloo? Al merk ik… oei, 12 minuten te vroeg.
Dagboek in tijden van corona
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier