De liefde bracht haar veertien jaar geleden naar België. Vandaag woont de Russische Olesya al meer dan tien jaar in Leffinge. Haar drie kinderen zijn Belgen met Russische ouders. Toch wordt er soms ‘stomme Rus’ geroepen naar haar zoon. “Dat doet pijn”, zegt Olesya. “Ik heb familie in Oekraïne.”
Olesya Ladik (40) werd geboren in Jekaterinenburg, een grote stad bij het Oeralgebergte. Na haar universitaire studies werkte ze er als assistant-manager voor ALD-Automotive, een internationaal leasingbedrijf dat het wagenpark van firma’s beheert in 43 landen. Voor haar job moest ze ooit naar Parijs. Daar zag ze haar jeugdliefde weer, die tien jaar eerder naar België geëmigreerd was. Olesya besloot haar hart te volgen en bleef in Europa. Ze gaf haar job op en liet haar ouders en broer achter in Rusland.
“Het was een zware beslissing, maar ik was stapelverliefd en droomde van een gezin en kinderen”, zegt ze. Na drie jaar in Oostende te hebben gewoond, verhuisde het gezin naar Leffinge, waar het een nieuw huis kocht. Ondertussen waren er al drie kinderen: Sebastiaan (nu 13), Elisabeth (nu 12) en Clara (nu 10).
Snel Nederlands leren
Olesya raakte vrij vlug geïntegreerd in ons land: “Zodra ik naar Oostende was gekomen, begon ik avondschool te volgen om Nederlands te leren en ging ik werken – al was dat met drie kleine kinderen niet altijd evident.” Eerst werkte ze bij Eurowings, en nu al bijna tien jaar bij NV Elicio, een Belgische energieproducent die internationaal actief is in de sector van hernieuwbare energie.
Olesya’s huwelijk liep stuk. Sinds ruim een jaar staat ze er alleen voor. Het huis in de Korte Zwepenstraat zal verkocht worden, maar ze hoopt in Leffinge te kunnen blijven wonen. Ze vindt het een leuk dorp en is de leerkrachten van basisschool Bonte Pier heel dankbaar voor hoe die haar zorgenkindje Clara opvangen.
“Mijn moeder en broer kunnen door de oorlog niet op bezoek komen”
Ook Sebastiaan en Elisabeth zijn er naar school geweest. Sebastiaan wil later zeekapitein worden en volgt nu een opleiding aan de Ibisschool, Elisabeth zit sinds september in Campus Pegasus-Athena in Oostende. Sebastiaan was te zien in de Ketnet-reeks ‘12 is veel’, een reeks van twaalf portretten van twaalfjarigen. In de nieuwe reeks komt hij binnenkort weer aan het woord.
Olesya heeft in al die jaren haar familie slechts enkele keren teruggezien. “Mijn vader is hier geweest voordat hij in 2010 is gestorven. Hij heeft nog Sebastiaan en Elisabeth gezien. Mijn moeder (62) zou heel graag naar hier komen om te helpen, maar door de oorlog krijgt ze geen visum. En mijn broer (36), die bij mijn moeder woont, is nog nooit bij ons op bezoek kunnen komen omdat hij militair was en het recht niet had om het land te verlaten.”
Familie in Oekraïne
Soms wordt Olesya hier aangesproken op haar Russische afkomst. “Russen zijn momenteel niet erg populair. Dat is menselijk en ik begrijp dat. Als ik uit Oekraïne zou komen, zouden ze anders naar me kijken. Maar ik heb ook familie in Oekraïne.”
Ook al vóór de oorlog riepen sommige kinderen ‘stomme Rus’ naar Sebastiaan, terwijl hij gewoon een Belg is met Russische ouders. Hij is wel trots op zijn Russische roots, Elisabeth daarentegen vindt haar familienaam Khomtchenko minder leuk. “Zoiets doet me wel pijn, maar ik ben positief ingesteld en wil er alles aan doen om mijn kinderen in een warme, geborgen omgeving te laten opgroeien. Mijn enige doel is dat mijn kinderen gelukkig zijn.”
(Peter Germonprez)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
