"Het was een zaterdagmorgen en ik hoorde Nyah krijsen in haar bedje. We gingen meteen kijken en zagen dat er iets niet pluis was. Nyah bewoog niet meer en ook haar ogen gingen niet meer open. We hoorden enkel een rochelende adem en belden onmiddellijk de hulpdiensten die in ijltempo bij ons waren", vertelt een geëmotioneerde papa. "Men stelde ons de vraag of epilepsie in de familie zat maar dat was niet zo. Na de nodige scans en onderzoeken kwam Nyah stukje per stukje weer bij ons." Wat er gebeurde die nacht was zowel voor de ouders als de specialisten een raadsel. Vijf weken later stonden de ouders voor hetzelfde...