Kurt David (55) zamelde 7.220 euro in nadat hij jaar geleden beide benen verloor bij werkongeval:“Met crowdfunding kunnen we nét papierwerk betalen”

Heidi (links), hondje Sky en Kurt groeiden het afgelopen jaar dichter naar elkaar toe. © MD
Margot Demeulemeester
Margot Demeulemeester Stadsreporter Kortrijk

Op dinsdag 13 december is het een jaar geleden dat Kurt David (55) uit Bissegem in een arbeidsongeval zijn beide benen verloor. Voor Kurt en zijn vrouw Heidi was het de start van een jaar vol revalidatie en ellende. Om hun woning aan Kurts situatie aan te passen, moet het koppel ineens 150.000 euro ophoesten. Een crowdfunding bracht sinds deze zomer 7.220 euro op. “Alle beetjes helpen. Ongeacht wat we ook binnenhalen, willen we eind januari starten met de verbouwingen. We zullen desnoods diep in eigen zak moeten tasten.”

Volgende week dinsdag, op 13 december, is het exact twaalf maanden geleden dat Kurt David (55) uit Bissegem in een arbeidsongeval in Wervik zijn beide benen verloor nadat hij onder een bulldozer terechtkwam. De chauffeur had hem niet opgemerkt. “In feite moest hij die dag daar niet zijn, maar ik neem die man niets kwalijk. Ik heb hem zelfs een vriendschapsverzoek verstuurd op Facebook. Hij heeft dat aanvaard, maar verder is er nog geen contact geweest. Ik durf het gesprek niet te starten. Als hij in therapie is, kan ik daar misschien meer kwaad mee doen dan goed. Het is afwachten of hij de tweede stap zal zetten, ik sta er alleszins voor open”, vertelt Kurt.

Vier amputaties

Na het ongeval werd snel duidelijk dat het linkerbeen van Kurt niet meer te redden viel. De chirurgen in AZ Delta in Roeselare probeerden initieel zijn rechterbeen nog te redden. “Ze namen daarvoor stukken uit mijn buik om het been opnieuw vorm te geven en er werd een ader uit mijn been gesneden om doorbloeding te krijgen, maar door een bacterie werd mijn rechterbeen alsnog in vier keer geamputeerd. Eerst mijn voet, dan tot halverwege het scheenbeen, tot onder de knie en een paar dagen later moesten ze tot over mijn knie gaan want de bloedingen stopten maar niet. Maar in feite was dat niet zo’n zware klap, want zelfs al konden ze mijn andere been redden, dan nog was de kans heel klein dat ik erop zou kunnen staan. Dus kon ik even goed beginnen met niets.”

Zijn verblijf van twee weken in het Roeselaarse ziekenhuis kan Kurt zich niet goed meer herinneren. Tussen de operaties door verbleef hij in een coma door de hevige pijn en hij diende ook zware medicatie te nemen. De Bissegemnaar werd op 26 december naar het UZ in Leuven overgebracht. “Ik denk dat dan pas het besef kwam dat ik mijn beide benen verloren was. In totaal heb ik al een dertigtal operaties ondergaan. Door doorbloedingsproblemen kreeg ik ook nog vier keer een trombose.”

Kortrijk is te weinig toegankelijk voor rolstoelgebruikers, in sommige winkels raak ik zelfs niet binnen

Desondanks houdt Kurt zich mentaal heel sterk. “Ik heb me er snel kunnen overzetten. We moeten doordoen. Dat is van in het begin de drijfveer geweest, mijn benen zullen hoe dan ook niet terug groeien. Ik wou zo snel mogelijk starten met de revalidatie en wou opnieuw samen zijn met mijn vrouw Heidi.”

Op 22 maart trok Kurt naar het UZ in Gent. In het revalidatiecentrum K7 is hij verder aan het herstellen. Sinds 5 oktober is Kurt dagelijks thuis, maar hij moet nog elke voormiddag in de week naar K7 voor twee uur kinesitherapie, één uur ergotherapie en één uur hydrotherapie. “Ik loop al rond met prothesen. Die worden naarmate de oefeningen vorderen steeds hoger tot je op je normale lengte komt. Op een bepaalde grootte volgen ook de knieën. Eerst met koordjes die plooien als ik eraan trek, later mechanische en uiteindelijk elektronische knieën. Daar ben ik nu mee aan het trainen.”

© gf

Toegankelijkheid

Eenmaal thuis besefte Kurt des te meer wat er allemaal niet meer kon. Ook in de publieke ruimte wordt hij vaak met zijn beperking geconfronteerd en zijn de voorzieningen ondermaats. “Er wordt al snel gezegd dat iets rolstoelvriendelijk is gewoon omdat er genoeg plaats is om er te passeren met een rolstoel, maar het is meer dan dat. Een toilet met een kleine drempel is voor mij niet toegankelijk, op een pad met te weinig brede tegels rij ik me vast en in sommige winkels kan ik niet eens binnen om met mijn vrouw te shoppen. Kortrijk is te weinig inclusief omdat mensen er gewoon te weinig bij stilstaan.”

De prioriteit is genezen en zo snel mogelijk weer zelfstandig kunnen leven. Eén voordeel aan deze hele situatie is dat Heidi en ik dichter naar elkaar toegegroeid zijn

Ook in zijn eigen woning zijn tal van aanpassingen nodig. “De voorbereidingen naar het leven na de revalidatie kunnen en moeten opgestart worden we slapen intussen al meer dan een jaar apart maar we gaan een moeilijke financiële tijd tegemoet. Het werd ons redelijk snel duidelijk dat je niet in alles gesteund wordt en dat vraagt een grote hap uit ons budget. De verzekering komt namelijk niet tussen in het aanpassen van je woning en via het VAPH (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap, red.) kunnen we slechts een klein deel van de verbouwingskosten terugkrijgen.”

Kurt revalideert sinds zijn operatie in het UZ in Gent.
Kurt revalideert sinds zijn operatie in het UZ in Gent. © gf

In hun woning in de Ghellinckdreef in Bissegem moeten alle voorzieningen op het gelijkvloers komen. De slaapkamer komt waar de keuken zit, in de garage wordt een toilet en een douche geïnstalleerd en in de tuin moet een nieuwe keuken gebouwd worden. “Zo kan ik bijvoorbeeld nu niet aan het einde van de kasten of moet ik mijn grijper gebruiken. Ook het keukenblad moet verstelbaar zijn. Ik zou graag opnieuw kunnen koken.”

Financiële ademruimte

Heidi en Kurt moeten zelf nog naar schatting 120.000 euro bekostigen van de geraamde 150.000 euro en er zal ook budget nodig zijn voor een nieuwe, aangepaste wagen. Daarom lanceerden ze deze zomer een crowdfunding, in de hoop wat financiële ademruimte te vinden. Intussen werd met 288 donaties 7.220 euro ingezameld. “Alle papierwerk is tot op heden betaald met de crowdfunding. Alle beetjes helpen. Ongeacht wat we straks binnenhalen, willen we eind januari starten met de verbouwingen. We zullen desnoods diep in eigen zak moeten tasten, want lenen op lange termijn bij de bank komt gezien de omstandigheden met een hoge kost.”

Heidi en Kurt zullen hun woning moeten verbouwen om deze rolstoeltoegankelijk te maken.
Heidi en Kurt zullen hun woning moeten verbouwen om deze rolstoeltoegankelijk te maken. © gf

Het gezin hoopt te kunnen rekenen op een renteloze lening via Stad Kortrijk. Daarnaast zijn er enkele premies die de kosten kunnen drukken als ze verbouwen volgens de nieuwe normen. “De prioriteit is genezen en zo snel mogelijk weer zelfstandig kunnen leven. Eén voordeel aan deze hele situatie is dat Heidi en mezelf dichter naar elkaar toegegroeid zijn”, besluit Kurt.

Wie Kurt en Heidi wil steunen, kan terecht op de website steunactie, of kan een gift naar keuze storten op het rekeningnummer BE35 3630 7495 1637.

Lees meer over: