Eva Waes werd geboren in Duinkerke. Vijftig jaar later staat ze daar nu elke woensdag met een lading vol hulpmiddelen voor het vluchtelingenkamp. Als (psychiatrisch) verpleegkundige staat ze tevens in voor wondzorg, maar gelukkig is er ook plaats voor een babbel en een lach. Ontmenselijken bestaat niet, zeker niet als Eva er is. Ze is dan ook de terechte opvolger van haar man Servaas als krak van Jabbeke.
Als kind was Eva gebiologeerd door Artsen zonder Grenzen. Het is voor haar altijd een kinderdroom geweest om in het buitenland te gaan werken. “De toen nog prille liefde met mijn man heeft me daarvan weerhouden. Maar het is dan ook een krak, hé”, lacht Eva.
“Achteraf bekeken was dit misschien maar best ook. Het verhaal van het goederentransport naar Duinkerke is zo’n vijf jaar geleden begonnen. Ik kreeg via via 400 mutsen en dankzij priester Marechal kwam ik in contact met het Belgian Aid Network. Ik vernam de noden van het vluchtelingenkamp van Duinkerke en begon goederen in te zamelen. Er ontstond een samenwerkingsverband met Een hart voor vluchtelingen Gent en hier richtten we onze eigen vrijwilligersgroep Charlies Angels op. Op 13 november 2020 reed ik zelf voor het eerst naar Duinkerke, omdat men kampte met een blijvend tekort aan chauffeurs. Dit was exact 49 jaar nadat ik in Duinkerke was geboren.”
Ontmoeten
Elke zaterdag is er ten huize van het gezin Sierens-Waes een inzameling in de voormiddag. Gerichte vragen naar spullen worden via sociale media gedaan.
“We sorteren de spullen en rijden dan op woensdag naar het kamp. De goederen worden in een loods gedeponeerd en verdeeld naargelang de noden. Ik doe ook wond- en andere medische zorgen, want veel mensen kampen met huidziekten, zijn verzwakt door uitputting, zijn verwond of hebben een verkoudheid, maagklachten… Uiteraard is er in zo’n kamp ook corona, maar er circuleren wel meer virussen. Wie echt ziek is, wordt weggebracht door de hulpdiensten. We verdelen ook mondmaskers, maar corona is zeker niet de hoofdzorg. Ik denk dat die mensen andere, zwaardere zorgen aan hun hoofd hebben. Ze zijn vaak de wanhoop nabij.”
Tegelijk is het in Duinkerke niet allemaal kommer en kwel. “Er is ook hoop en er is die positieve interactie. Je voelt de dankbaarheid en de daaruit volgende loyaliteit. En doordat ik wat ouder ben, fungeer ik ook een beetje als moederfiguur.”
Koerden
De meeste vluchtelingen zijn Koerden die hopen op een beter leven. “Ze komen uit landen als Irak, Iran, Syrië, Afghanistan of Pakistan, waar ze nog steeds onderdrukt, mishandeld of vermoord worden door IS. Zolang hun land niet officieel in staat van oorlog verkeerd, kunnen ze hier geen asiel krijgen.”
Er is zelden een droombestemming, enkel een laatste strohalm, meent Eva. “Als ze niet in Engeland geraken, leven ze onder de radar en worden ze uitgebuit. Ook Engeland zelf is niet bepaald het beloofde land. Ahmed krijgt een weekloon van 77 pond, maar het gebeurt dat zijn werkgever hem niet uitbetaald. Macht en geld zijn gevaarlijke beestjes.”
BIO
Eva Waes
Privé
De 50-jarige Eva Waes is al 26 jaar gelukkig gehuwd met Servaas Sierens, met wie ze twee zonen heeft, David en Nathan.
Loopbaan
Eva is psychiatrisch verpleegkundige en was eerst actief bij de Zwarte Zusters, om dan bij de fusie te werken op de psychiatrische afdeling van Sint-Jan. In 2007 stond haar leven on hold ten gevolge van het chronisch vermoeidheidssyndroom en de aanverwante spierziekte fibromyalgie. Zeven jaar later ging ze terug parttime aan de slag bij Ter Dreve.
Hobby’s
Heel wat van de vrije tijd van Eva gaat naar de zorg rond het vluchtelingenkamp in Duinkerke. Daarnaast is ze ook nog actief als vrijwilliger voor basisschool De Wassenaard.
“Het werk in Duinkerke schenkt me veel voldoening”
Wat ervaar je tijdens een bezoek aan een vluchtelingenkamp?
“Het is confronterend, maar je moet het eigenlijk zelf ervaren om het echt te kunnen voelen. Een wereldproblematiek krijgt daar een gezicht. Mensen die voor het eerst meegaan, vertellen telkens hetzelfde; dat de vluchtelingen personen zijn zoals jij en ik. Het zijn niet langer illegalen, maar mensen van vlees en bloed.”
Wat zegt dit over onze maatschappij?
“We leren blijkbaar niet uit onze geschiedenis. Onze voorouders waren ook op de vlucht. En waren wél welkom, tot ze konden terugkeren naar hun echte thuis. De dag van vandaag zijn we minder bereid om te delen. We zijn angstige wezens, bevreesd voor het verlies van onze Westerse identiteit. Maar tegelijkertijd koesteren we onze tradities en waarden niet meer.”
Wat doet deze Krakprijs met jou?
“Het doet me deugd gedragenheid voor mijn project en respect voor mijn persoonlijke inzet te mogen ervaren. Anderzijds moet ik toegeven dat dit altruïsme ook voor mezelf zeer veel biedt. Het werk voor de mensen in Duinkerke schenkt me veel voldoening, dankbaarheid en warmte.” (PA)
Alle Kraks van 2021
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
