Met overmacht werd Johan Timperman tot Krak van Avelgem verkozen. Hij is de bezieler van Groep Ubuntu x 8 k, waarvan hij vorig jaar afscheid nam. Maar door corona heeft hij nog niet heel veel van zijn pensioen kunnen genieten.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Een rollercoaster. Een betere omschrijving bestaat er niet voor het jaar van Johan Timperman. De bezieler van Groep Ubuntu x 8 k, die mensen met een beperking ondersteunt, ging in 2020 op pensioen. Corona trok echter een kruis door zijn afscheidsfeest en ‘overgangsritueel’ én hij en zijn vrouw Sabine raakten besmet met het virus. Johan kreeg met Sue (1) zijn eerste kleinkind, een geschenk dat de pijn van een andere familiale uppercut kon verzachten. Én
“Neen, dat is een vrij accurate opsomming van ‘mijn’ 2020”, knikt Johan Timperman (63). “Ik heb altijd belang gehecht aan rituelen. Op pensioen gaan, dat is de inzet van je volgende levensfase. Het was een ontgoocheling toen ik in april mijn trektocht niet kon afleggen: starten in Portugal en eindigen in Compostella. Ik wilde op pad, mij losrukken van wat was. Maar dat hoofdstuk is zeker niet afgesloten. Mijn rugzak heb ik ongemoeid gelaten. Ik kan morgen vertrekken, bij wijze van spreken.”
Kleinkind
De pandemie had voor Johan wel een groot voordeel: hij mocht het eerste levensjaar van zijn kleinkind Sue, geboren op 11 januari 2020, van heel nabij meemaken. “Sue’s ouders, mijn jongste plusdochter en haar man, zaten in een verbouwing en kwamen daarom een tijdje bij ons wonen. Maar ik was er absoluut niet rouwig om, want zo heb ik van de eerste zeven maanden van Sue’s leven intens kunnen genieten. Mijn kinderen steken me graag door dat ik meer met Sue bezig ben dan met hen indertijd (glimlacht) . Maar wat wil je? Mijn werk is lang mijn leven geweest.”
Ik wil jazzclubje oprichten
En dat is een understatement. Bij Ubuntu was Johan, ook al hoort hij dat niet graag, een onmisbare schakel. Hij begon er van nul en bouwde een mooie, dynamische en zelfs internationale onderneming uit. “We hebben het geluk gehad om een organisatie naar eigen goeddunken te vormen. In die tijd kón er veel meer. (mijmert) De overheid steunde creativiteit toen. Veel trial-and-error, dat ook. En vriendschappen voor het leven gesmeed met een aantal collega’s. Een heerlijke tijd.”
Maar na meer dan vier decennia vond hij het welletjes. Johan dirigeerde zelf zijn vertrek, dat hij sinds zijn 58ste heeft voorbereid. “Ik ben toen halftime gaan werken, zo konden mijn collega’s hun actieradius stelselmatig opvoeren. Waarom ik vertrok? Goh, de nieuwe zakelijkheid en rendabiliteit die een bedrijf in deze tijd nodig heeft: dat is mijn ding niet. Die kwaliteit is het team en de nieuwe directie dan weer meer op het lijf geschreven. Een rol in de raad van bestuur? Neen, als ik een verhaal afsluit, ligt dat achter me. Mijn schaduw zou de werking te veel bevriezen.” Geen rol als schaduwdirecteur dus, al gaat hij weleens wandelen met ex-collega’s. “We praten natúúrlijk over hun job. Moeilijk om dan niet belerend te doen, want loslaten: dat is een kunst. Maar alles went.” (Jan Steenhoudt)
Wat blijft je het meest bij van je jaren bij Ubuntu?
“Naast de groei en de dynamiek toch ook het project in Zuid-Afrika. Dat heb ik me persoonlijk enorm aangetrokken. Daarbij bouwden we begeleidingscentra uit voor mensen met een beperking in de ‘townships’. We zijn gestart in de beginperiode van Nelson Mandela (1995-2010). Daar heb ik geleerd om los te laten. Ik heb er ook veel vrienden gemaakt. Net voor de lockdown in maart ben ik er nog eens heen gereisd. Hoe corona daar nu huishoudt, is verschrikkelijk.”
Wat vind je van je Krak-verkiezing?
“Het is deugddoend, dat sowieso. Ik ervaar het wel niet zozeer als een persoonlijke erkenning, maar meer als een maatschappelijke waardering van Groep Ubuntu x 8 k. Avelgem zou minder menselijke rijkdom hebben als Feniks (de voorganger van Ubuntu, red.) er niet was geweest. Het is een mooi teken van respect.”
Je bent een platenliefhebber. Welk genre springt er bovenuit?
“Ik ben verslingerd aan de sound van jazzlegende Miles Davis. Naar mijn mening is ‘Kind of Blue’ de beste plaat aller tijden. Ik wil, van zodra het weer kan, een jazzclubje oprichten met zo’n zes of zeven gelijkgezinden. Per avond stelt iemand dan één plaat voor. En dan luisteren we echt. Met een goede ‘dreupel’ uiteraard (lacht) .”
Johan Timperman
Johan (63) groeide op in Harelbeke, als jongste van drie broers. Met zijn eerste vrouw Annemie heeft hij twee zonen: Isaak (34) en Korneel (31). Met Sabine (59) is Johan al samen sinds 1995. Zij heeft twee dochters: Emma (31) en Febe (27). Hij woont nu in de Oudenaardsesteenweg in Avelgem.
Na zes jaar Latijn rebelleerde de jonge Johan. Hij was op zoek naar een echt levensdoel en vond die in de studie ergotherapie in Kortrijk. Na twee jaar als begeleider in een tehuis in Mariakerke (Gent) werd Johan in 1981 aangetrokken door Feniks. Samen met Frida Maes legde Johan er de fundamenten voor Groep Ubuntu x 8 k.
Tuinieren, wandelen, met zijn kleinkind spelen en een hele bibliotheek boeken lezen.
Bekijk de video’s en verhalen van alle Kraks 2020 op www.kw.be/proficiat
Proficiat aan alle Kraks 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier