De lovende woorden die zowel Dominique als Jo Vrielynck (52) over hebben voor elkaar, zijn aandoenlijk. Die laatste is als grafisch designer kind aan huis in The Chocolate Line. Hij ontwierp ook een tattoo voor drie generaties Persoone, net als het recentste exemplaar. “Dit maakt me trots, ja. En ook wat emotioneel.”
Dit artikel verscheen in de unieke De Krant van West-Vlaanderen van 16 september 2022, met gast-hoofdredacteur Dominique Persoone. Puur, authentiek en met een vleugje rock & roll startte hij aan het avontuur. Ook benieuwd hoe de ideale krant eruit ziet voor de Brugse chocolatier met een gouden hart?Abonnees ontdekken het hier.
Aan de koelkast hangt een kaartje, waarop kinderlijk ‘papa’ staat geschreven, met ook een hartje. Zijn vier kinderen mogen dan al tieners en twintigers zijn, toch laat Jo zich nog graag omringen met fijne spullen, kleurrijke curiosa en heerlijke herinneringen.
Jo woont in het hart van Brugge, waar hij ook is opgegroeid en waar hij zich als kind al uitleefde met tekenen. “Mijn ouders konden mijn schoolboeken niet doorverkopen, omdat er te veel kul in stond”, grijnst Jo. “Later tekende ik op T-shirts of bierkaartjes, en zelfs mijn Vespa. Ik verzamelde ook alles qua mooie vormgeving, van magazines tot verpakkingen. Nog altijd laat ik mij gaan op rommelmarkten.”
Dat hij uiteindelijk grafisch designer zou worden, stond haast in de sterren geschreven. “Mijn vijfde en zesde middelbaar volgde ik nog kunstonderwijs, een klassieke opleiding. Toch moest ik niet strijden om naar Sint-Lucas te trekken. Mijn ouders steunden mij daarin. Op school kreeg ik les van Eddy Vermeulen, samen met Joost Swarte en Robert Crumb een van mijn persoonlijke helden op grafisch vlak. Dat was nog voor het internet zijn intrede had gedaan. Je kan het je vandaag niet meer inbeelden, een kunstschool zonder een computer.”
“Blij dat ik nog altijd mijn droom kan waarmaken”
Met zijn vakantiejob als redder kocht Jo zelf zijn eerste Apple. Zijn eerste job was er eentje bij een internetbedrijfje dat webshops ontwikkelde. Zijn enthousiasme zorgt ervoor dat hij naar eigen zeggen snel ‘ja’ zegt op alles. “Ik ben nogal polyvalent, en heb ook geen schrik om iets aan te pakken.”
Jo deed nog omzwervingen bij onder meer een reclamebureau, uitgeverij en een drukkerij. “Mijn technisch inzicht of computerkennis bracht mij ver, maar voor ik het goed en wel besefte was ik ook Excel-files aan het invullen om congés van collega’s in te plannen.”
Terug naar de basis, dacht Jo. En hij richtte zijn eigen zaakje, Circonflex, op. Een tijd later kruiste hij via een gemeenschappelijke leverancier het pad van Dominique Persoone. “Op een dag kreeg ik een telefoon van hem. Blijkbaar stond er een saaie, grijze elektriciteitscabine voor zijn deur waar hij wel iets mee wilde doen. We hadden elkaar al snel gevonden. Ik krijg niet zozeer een opdracht, ik mag vooral mijn ding doen. Dominique is een droomklant, al vind ik dat hier een vies woord om te gebruiken. Want ik beschouw hem en zijn vrouw als vrienden. Ze zijn samen ook een fantastische tandem.”
‘K zien deure’
Veel van de verpakkingen en zaken in de winkel zijn door de handen van Jo gepasseerd, net als het ontwerp voor de pin-uptattoo en een tattoo die zowel Dominique als zijn zoon en vader op hun arm hebben staan. Ook de laatste, een doorgesneden varken met de spreuk ‘k zien deure’ is van zijn hand. “Wat is er meer West-Vlaams dan een varken? Dat ik zoiets mag doen, maakt me trots. En ook wat emotioneel.”
Want sinds anderhalf jaar leeft Jo met een allesoverheersende deadline. Maagkanker, met geen zicht op herstel. “Ik wil niet trunten of klagen. Ik heb ook geen pijn”, wimpelt Jo het weg. “Maar eigenlijk wil ik gewoon voortdoen met de mensen rond mij die ik graag zie. Ik ben blij dat ik nog altijd mijn droom kan waarmaken. Zonder melig te willen klinken, maar wat ik voor Dominique en Fabby mag doen… dát geeft mij energie. Ze zijn een goeie reden om uit mijn bed te komen en niet te denken: kust ze.” (lacht)
De Krant van Dominique
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
