Jelle en Olena uit Kortemark vangen vier Oekraïense familieleden op: “Het wordt nooit meer hetzelfde”

Olena en Jelle (midden foto) poseren samen met hun 4 kinderen Lourdes, Luana, Liva en Liara. Ze worden links geflankeerd door mama Nataliia en nichtje Nastia. Rechts van hen zien we Yuliia, de partner van Olena’s broer en Yuliia’s dochter Sofia. Zij worden momenteel allen opgevangen in het gezin van Olena en Jelle. (foto JDK)
Redactie KW

Je mama, je schoonzus en twee nichtjes uit Kiev gaan oppikken in Tsjechië, Olena Tkach en Jelle Vercoutere hadden zich 2022 toch anders voorgesteld. Een opluchting dat ze hier geraakt zijn, maar ook een pak onzekerheid en ongerustheid om de familie en vrienden die zich midden in deze zinloze oorlog bevinden.

“Stel je voor, ik ben in februari nog een paar dagen in Moskou geweest op een congres voor kappers”, vertelt Olena (39) die in Kortemark een kapsalon runt. Ze woont met haar man Jelle Vercoutere (41) langsheen de Amersveldestraat en het gezin telt vier kinderen: Lourdes (8), Luana (7), Liva (3) en Liara (2). In juni verwachten ze hun vijfde kindje.

“Ik had de 24ste februari ’s morgens vroeg een paar oproepen gemist van mijn mama en ik wist onmiddellijk dat het niet oké was. Weldra kreeg ik langs alle kanten berichten binnen dat de oorlog begonnen was. Mijn mama liet me weten dat het serieus was, want ze hoorde in de verte geweerschoten en explosies. Poetin dacht dat hij in een paar dagen de macht in Oekraïne zou kunnen overnemen, dat de Oekraïense bevolking hem zou verwelkomen.”

Zelensky

“Dat is duidelijk niet gelukt en het conflict sleept nu al weken aan. Anno 2022 is dit zo onwezenlijk en surreëel. Constant zijn ook de gewone burgers het doelwit, want werkelijk alles wordt gebombardeerd. Wat moeten en kunnen de Oekraïners anders doen dan hun land verdedigen”

“ Stel je voor dat Poetin daar één van zijn eigen mannetjes zet. Dan hebben wij, net zoals alle Russen, niks meer te zeggen. Met president Zelensky is er veel veranderd in Oekraïne. In gewone tijden kon je zelfs met hem praten op straat of met hem een koffietje gaan drinken. Een heel gewone man, die in een vorig leven zelfs acteur was.”

Opgepikt in Praag

“Mijn broer is daar gebleven”, vertelt Olena. “Hij werkt in een supermarkt en dat zijn, samen met ziekenhuizen en apotheken, de enige plaatsen die nog open zijn. Toen er bombardementen waren nabij de kerncentrale, was er grote paniek. Toen hebben we besproken om mijn mama, de vriendin van mijn broer en de twee nichtjes te laten overkomen. Ze zijn met de trein van Kiev naar Lviv gespoord.”

“De Oekraïners passen elke dag de treinroutes aan”, valt Jelle in, “zodat de Russen niet weten waar de treinen rijden en dus niet met voorbedachte rade kunnen bombarderen. Aan de grens met Polen rijden vrijwilligers heen en weer om de duizenden vluchtelingen naar veiliger oorden te brengen. Onze familie is na vele dagen reizen in een ongelofelijke mensenstroom tot in Praag geraakt en daar heb ik hen opgehaald. Het deed enorm deugd na alle spanningen om hen veilig terug te zien.”

Kaars gebrand

“Deze oorlog is totaal zinloos”, gaat Olena verder. “Bijna alle Oekraïners zijn perfect tweetalig. Er worden absoluut geen Russen onderdrukt in mijn vaderland. Integendeel, Russen en Oekraïners leven er broederlijk naast elkaar. De oorlog maakt spijtig genoeg heel wat van deze vriendschapsbanden kapot en het wordt nooit meer zoals het was. Het was even aanpassen, want we wonen hier nu met tien mensen in ons huis.”

””Wij hebben een groot gezin, dus ik voed mijn kinderen op met een duidelijke structuur en ik maakte vanaf het begin goede afspraken met onze nieuwe huisbewoners. Dankbaarheid, beleefdheid en respect zijn waarden waar ik veel belang aan hecht.”

””Maar het loopt vlot en ik krijg veel hulp in het huishouden en in de keuken. We maakten laatst een wandeling naar het centrum en ze bezochten daar de kerk. Ze zijn binnen geweest en hebben een kaars gebrand in de hoop dat alles snel achter de rug zou zijn.”

Gastgezinnen

“We krijgen veel steunbetuigingen van de mensen in Kortemark en mensen bieden ook spontaan hulp aan. Ook de gemeente draagt zeker haar steentje bij. Ze zijn heel sterk bezig met de ondersteuning en momenteel voorziet men dat een zestigtal Oekraïners kunnen opgevangen worden op verschillende plaatsen, ook in gastgezinnen. Er wordt een netwerk gemaakt met de verschillende opvanggezinnen.”

”Er verschijnt wel eens een glimlach op de mond bij mensen als ik zeg dat ik nu samenwoon met negen vrouwen. Wij zijn een groot gezin en we zorgen goed voor elkaar. En we hopen natuurlijk dat alles snel goedkomt”, besluit Jelle.

(JD)